เมื่อความเกลียดกลายเป็นรัก

ตอนที่ 5 สุดท้ายก็ง่าย

เมื่อรถหรูของริวเลี้ยวเข้าสู่บริเวณคอนโด น้ำหวานถึงกับขมวดคิ้วแน่นด้วยความตกใจ เธอหันไปจ้องมองริวอย่างไม่เชื่อสายตา

“นายรู้ได้ไงว่าฉันพักอยู่ที่นี่?” น้ำหวานเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจ

ริวยิ้มมุมปากเล็กน้อยอย่างคนเหนือกว่า ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ

“หึ เรื่องแค่นี้มันไม่ยากสำหรับฉัน”

คำตอบนั้นยิ่งทำให้น้ำหวานรู้สึกหงุดหงิดมากขึ้น เธอจ้องหน้าเขาอย่างเอาเรื่อง ขณะที่ริวไม่แสดงความรู้สึกผิดใด ๆ

ที่ริวรู้ว่าน้ำหวานพักอยู่ที่นี่ เป็นเพราะเขาได้รับข้อมูลจากเพื่อนอย่างภาคิน ตั้งแต่ที่คุณหญิงปัณฑารีย์ยื่นคำสั่งให้ริวแต่งงานกับน้ำหวาน ริวก็บอกให้วาคิม สั่งให้คนสืบข้อมูลทุกอย่างเกี่ยวกับน้ำหวาน ตั้งแต่ประวัติส่วนตัว ที่อยู่ ไปจนถึงรายละเอียดของครอบครัว

น้ำหวานที่ไม่รู้เบื้องหลังเหล่านี้ยังคงมองริวด้วยสายตาขุ่นเคือง เธอเปิดประตูรถแล้วรีบลงไปด้วยท่าทางหัวเสีย แต่ริวก็ลงตามเธอโดยไม่พูดอะไร

ระหว่างที่เดินเข้าสู่ตัวคอนโด น้ำหวานก็หันไปจ้องเขาด้วยความไม่พอใจ ริวที่เดินตามหลังด้วยท่าทางไม่แยแสทำให้น้ำหวานอดถามไม่ได้

“นายจะเดินตามฉันทำไม?” น้ำหวานเอ่ยถามพร้อมกับหันกลับมาจ้องหน้าริว

ริวยักไหล่เบา ๆ ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงกวนประสาท

“ก็พ่อเธอ กับแม่ฉัน บอกให้เราทำความรู้จักกันไม่ใช่หรือไง?” ริวพูดแล้วดันลิ้นเข้าพุงแก้มราวกับกำลังเล่นสนุก

น้ำหวานถึงกับถอนหายใจแรง ก่อนจะตอบกลับด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด

“แต่ฉันไม่อยากรู้จักกับนาย!”

เอ่ยจบ น้ำหวานก็ก้าวเข้าไปในลิฟต์ทันที แต่ถึงอย่างนั้น ริวก็ยังเดินตามเข้ามาในลิฟต์ด้วยอย่างหน้าตาเฉย

เมื่อถึงชั้นที่เธอพัก น้ำหวานรีบเดินไปยังห้องของตัวเองด้วยความเร็ว เธอต้องการหลีกเลี่ยงการอยู่ใกล้ริวให้มากที่สุด แต่ริวก็ยังเดินตามเธอไม่หยุด

น้ำหวานที่รู้สึกเหนื่อยหน่ายกับความดื้อด้านของริว เธอพยายามปิดประตูห้องเพื่อกันเขาออกไป แต่ริวกลับใช้มือยันประตูไว้ก่อนจะก้าวเข้ามาในห้องของเธออย่างไม่ลังเล

“เข้ามาทำไม? ออกไปเดี๋ยวนี้นะ!” น้ำหวานเอ่ยเสียงดัง พร้อมกับใช้มือดันตัวเขาออกไป

แต่ริวกลับดันประตูปิดดัง “ปัง!” แล้วใช้แรงผลักน้ำหวานให้ติดกับผนังห้อง ใบหน้าของเขาขยับเข้ามาใกล้น้ำหวานจนแทบไม่มีช่องว่าง

“จะทำอะไร? ปล่อยฉันนะ!” น้ำหวานเอ่ยเสียงสั่น รู้สึกถึงหัวใจที่เต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมา เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เธออยู่ใกล้ชิดผู้ชายถึงขนาดนี้

ริวยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยเสียงนุ่ม แต่แฝงความเจ้าเล่ห์

“ลืมเรื่องของเราแล้วเหรอ?”

น้ำหวานชะงักทันที ดวงตากลมโตของเธอเบิกกว้างขณะที่จ้องมองเขา ใบหน้าของริวอยู่ใกล้จนเธอสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่น ๆ ของเขา

“ระ เรื่องอะไร? ฉันไม่รู้!” น้ำหวานตอบเสียงตะกุกตะกัก ดวงหน้าขึ้นสีแดงระเรื่อ

ริวที่เห็นปฏิกิริยาของเธอก็ยิ่งยิ้มกว้างขึ้น เขาจ้องมองริมฝีปากบางของเธออย่างไม่ปิดบังความคิดในใจ ราวกับจะย้ำเตือนอะไรบางอย่างที่เธอลืมไป

ย้อนไปเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา

ในค่ำคืนที่เต็มไปด้วยความผิดหวัง ริวเลือกที่จะลืมทุกอย่างด้วยการดื่มอย่างหนัก เขานั่งอยู่ในห้องวีไอพีของผับหรูแห่งหนึ่ง กับเพื่อนสนิทสามคน คือ วาคิม มาวิน และคริส

ความเจ็บปวดที่เขาถูกไคร่า หญิงสาวที่เขารักทอดทิ้งยังคงหลอกหลอนอยู่ในใจ สายตาคมกริบของเขากวาดมองไปรอบ ๆ เพื่อหาสิ่งอื่นที่จะช่วยให้เขาลืมความเจ็บปวดในคืนนี้

ในขณะที่สายตาของริวเลื่อนผ่านฝูงชนที่กำลังเต้นกันอย่างสนุกสนาน สายตาของเขาก็หยุดอยู่ที่หญิงสาวคนหนึ่ง เธอโยกตัวไปตามจังหวะเพลงด้วยความมั่นใจ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยเสน่ห์และความดึงดูดใจ

ริวไม่สามารถละสายตาไปจากเธอได้ เธอแตกต่างจากคนอื่น ๆ ตรงที่ดูเหมือนไม่สนใจว่าใครจะมอง หรือคิดอะไรเกี่ยวกับเธอ และนั่นทำให้เธอดูโดดเด่น

แต่เมื่อหญิงสาวคนนั้นเดินออกจากฟลอร์เต้น ริวก็รีบลุกขึ้นยืนตามเธอไปทันที เพื่อน ๆ ของริวมองตามอย่างงุนงง แต่ไม่มีใครพูดอะไร เพราะพวกเขารู้ดีว่าริวไม่ใช่คนที่ใครจะห้ามได้ง่าย ๆ

หน้าห้องน้ำหญิงที่เงียบสงบ ริวยืนพิงผนังรออย่างใจเย็น เมื่อประตูเปิดออกและหญิงสาวคนนั้นเดินออกมา ริวก็ก้าวไปขวางทางเธอทันที

"ห้าพัน ไปกับฉัน" ริวเอ่ยเสียงต่ำและตรงไปตรงมา

น้ำหวานชะงักเมื่อเห็นชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาราวกับเทพบุตรยืนขวางเธออยู่ เขาสวมเสื้อเชิ้ตที่ปลดกระดุมจนเห็นแผ่นอกกำยำ และแววตาของเขาดูมีเสน่ห์จนเธอไม่อาจละสายตาได้

แต่คำพูดของเขากลับทำให้น้ำหวานหลุดออกจากภวังค์ เธอย่นคิ้วและเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงยานเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ในร่างกาย

“ฉันไม่ได้ขายตัวเว้ย!”

ริวที่ได้ยินแบบนั้นไม่ได้แสดงอาการตกใจหรือเสียหน้าสักนิด เขายิ้มเล็กน้อยก่อนจะตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

“หมื่นหนึ่ง”

น้ำหวานชะงักอีกครั้ง แต่คราวนี้เธอไม่ได้ตอบโต้ทันที ใจหนึ่งเธอรู้สึกโกรธที่เขากล้าเอาเงินมาต่อรองกับเธอแบบนี้ แต่อีกใจก็อดรู้สึกหวั่นไหวไม่ได้ เมื่อได้มองชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้า

“นี่สุดหล่อ…” น้ำหวานเอ่ยเสียงหวาน พร้อมกับยิ้มอย่างยั่วยวน น้ำหวานเอื้อมมือไปลูบไล้แผ่นอกของริวเบา ๆ

“เรื่องแค่นี้ บางทีมันไม่จำเป็นต้องเอาเงินมาฟาดกันก็ได้” น้ำหวานพูดพร้อมโน้มตัวเข้าไปใกล้

ริวเลิกคิ้วเล็กน้อยก่อนจะหัวเราะเบา ๆ เขามองหญิงสาวตรงหน้าด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสนใจ

“แค่แลกเปลี่ยนความสุข…” น้ำหวานเอ่ยเสียงนุ่ม และถึงแม้เธอจะไม่มีประสบการณ์เรื่องนี้เลย แต่เธอก็แสร้งทำเป็นคนมั่นใจ

ในใจของเธอเต็มไปด้วยความคิดสับสน เธอไม่เคยมีอะไรกับผู้ชายคนไหนมาก่อน แต่เมื่อคิดถึงเรื่องที่พ่อบังคับให้เธอแต่งงานกับชายแปลกหน้าที่เธอไม่ได้รัก น้ำหวานก็คิดว่าหากคืนนี้เธอจะทำอะไรผิดพลาดไปสักอย่าง มันก็คงไม่เลวร้ายเท่าการแต่งงานที่เธอไม่ได้เลือกเอง

“หึ สุดท้ายก็ง่าย” ริวเอ่ยอย่างเหนือกว่า ก่อนจะดึงตัวน้ำหวานเข้ามาใกล้

น้ำหวานรู้สึกเหมือนถูกตีแสกหน้า คำพูดของเขาทำให้เธอเจ็บใจ แต่เธอก็แสร้งทำเป็นไม่รู้สึกอะไร และเดินตามเขาไปยังห้องวีไอพีอย่างว่าง่าย

เมื่อมาถึงห้องวีไอพี ริวดึงน้ำหวานเข้ามาจูบทันที น้ำหวานตกใจเล็กน้อย แต่เธอก็พยายามตอบสนองเขา แม้ว่าจูบของเธอจะดูงุ่มง่ามและไม่มีประสบการณ์ แต่กลับทำให้ริวยิ่งรู้สึกตื่นเต้นมากขึ้น

จูบของเขาร้อนแรงและเต็มไปด้วยความปรารถนา น้ำหวานรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบหมุนไปตามจังหวะหัวใจของเธอ

เมื่อจูบจบลง ริวก็พาเธอไปที่เตียง น้ำหวานที่กำลังถูกผลักดันให้ถอยหลังอย่างช้า ๆ ก็เริ่มลังเล เธอถามตัวเองว่าควรจะหยุดหรือเดินหน้าต่อ

แต่เมื่อมองเห็นร่างกำยำของชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้า ความลังเลทั้งหมดก็หายไป น้ำหวานยอมปล่อยให้ทุกอย่างดำเนินไปตามความรู้สึกของเธอ