"ตาริว! แกรีบไล่นางบำเรอของแกออกไปจากบ้านเดี๋ยวนี้เลยนะ!" คุณหญิงปัณฑารีย์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงโมโหจัด ดวงตาส่อแววตำหนิอย่างรุนแรง ขณะเธอยังคงลูบหัวน้ำหวานที่นั่งอยู่ข้าง ๆ อย่างปลอบโยน
ริวถอนหายใจแรง ก่อนจะพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง
"แม่ อย่ามาเชื่อคำพูดสะใภ้มากเกินไปได้ไหม น้ำหวานกำลังเล่นละครอยู่" ริวพยายามจะชี้แจง แต่สายตาที่ส่งมาจากน้ำหวานนั้นเต็มไปด้วยความเยาะเย้ย
"ว๊าย! ตายแล้วลูกชายฉัน!" คุณหญิงปัณฑารีย์อุทานเสียงดัง ดวงตาเบิกกว้างอย่างตกใจ
"นี่แกหลงนางบำเรอของแกจนต้องมาว่าสะใภ้แม่เล่นละครเลยเหรอ!" น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความผิดหวัง
น้ำหวานที่เห็นสถานการณ์เริ่มเข้าทางตัวเองก็ยิ่งใส่สีตีไข่เพิ่มขึ้น เธอสูดลมหายใจลึกก่อนจะปล่อยโฮออกมา
"ฮึก…คุณแม่คะ พี่ริวคงไม่มีวันยอมรับหรอกค่ะ ฮือ!"
คุณหญิงปัณฑารีย์มองน้ำหวานด้วยแววตาสงสาร เธอลูบหัวสะใภ้เบา ๆ ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด
