หนึ่งเดือนต่อมา...
"อึก!"
ริวกระดกแก้วเหล้าขึ้นดื่มอย่างหนัก ดวงตาของเขาดูหม่นหมอง และรอบๆ โต๊ะเต็มไปด้วยแก้วเปล่าที่บ่งบอกถึงจำนวนเหล้าที่เขากระดกลงคอในคืนนี้ วาคิมที่นั่งมองอยู่ข้างๆ ทนไม่ไหวจนต้องด่าออกมา
"ไอริว! มึงกะจะแดกให้ตายด้วยเหล้าเลยรึไง ไอเวร" วาคิมพูดพร้อมวางแก้วของตัวเองลงเสียงดัง
คริสที่นั่งอยู่อีกฝั่งก็ส่ายหน้า ก่อนจะพูดเสริมเสียงดังพอให้ริวได้ยิน
"ควาย บอกเกลียดเขา แต่มานั่งแดกเหล้าจะเป็นจะตาย โคตรน่าสมเพชว่ะ!"
ริวไม่ได้ตอบอะไร เขายังคงนั่งนิ่งเหมือนคนไร้สติ มือหยิบแก้วเหล้าขึ้นมากระดกเข้าปากอีกครั้ง เสียงเพลงในผับยังคงดังกึกก้อง ผู้คนเต้นรำอย่างสนุกสนาน แต่ริวกลับนั่งเหมือนคนที่โลกทั้งใบกำลังพังทลาย
ในช่วงเดือนที่ผ่านมา ริวแทบไม่ได้กลับบ้าน เขาสิงตัวอยู่ตามผับและคาสิโนของเพื่อนอย่างมาวิน คริส และวาคิม ริวบอกทุกคนแค่ว่าเขาทะเลาะกับน้ำหวาน แต่ไม่เคยเล่ารายละเอียดลึกไ
