หลังจากน้ำฝนและธีร์กลับไป น้ำหวานก็พยายามดึงสติของตัวเองกลับคืนมา เธอเข้าไปอาบน้ำเพื่อปลดปล่อยความเครียดและความกลัวที่อัดแน่นอยู่ในใจ แต่เมื่อน้ำหวานเดินออกจากห้องน้ำด้วยผ้าขนหนูผืนเดียว เธอก็ต้องหยุดชะงักและตกใจจนแทบลืมหายใจ
ตรงประตูห้องนอนของเธอที่มีริวยืนกอดอกพิงประตูอยู่ด้วยสีหน้าแข็งกร้าวและเต็มไปด้วยความโกรธ
"นะ...นาย เข้ามาได้ยังไง?" น้ำหวานถามเสียงสั่น ดวงตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
ริวไม่ตอบคำถาม แต่สายตาของเขาจ้องมองน้ำหวานราวกับจะทะลุเข้าไปถึงจิตใจ น้ำหวานรู้สึกเหมือนร่างกายถูกตรึงด้วยสายตานั้น ก่อนที่ริวจะก้าวเข้ามาและคว้าแขนเธออย่างแรง
"ปล่อย! นายจะพาฉันไปไหน!" น้ำหวานพยายามดิ้นรน พร้อมกับกระชับผ้าขนหนูที่เริ่มคลายออกจากร่างกาย
"อยากเป็นเมียฉันมากไม่ใช่เหรอ? ฉันจะพาเธอกลับบ้าน...บ้านของเราไง" เสียงของริวเยือกเย็นจนทำให้น้ำหวานรู้สึกเหมือนอยู่ในน้ำแข็ง
น้ำหวานสะบัดแขนพยายามห
