น้ำหวานเดินออกมาจากห้องครัวหลังทานอาหารเสร็จ ด้วยใบหน้าที่ผ่อนคลายขึ้น ทว่ากลับต้องหยุดชะงักเมื่อพบกับริวที่ยืนกอดอกพิงผนังรออยู่ สายตาคมของเขาจ้องมองเธออย่างไม่วางตา
น้ำหวานที่เห็นดังนั้นแสร้งทำเป็นไม่สนใจ เธอหมุนตัวเดินเลี่ยงไปอีกทาง แต่กลับถูกริวเอื้อมมือมาคว้าข้อมือไว้แน่น
"มะนาวเป็นน้องสาวฉัน อย่าทำให้เธอเสียใจ" ริวเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ทว่าชัดเจน
น้ำหวานหันมามองเขาด้วยคิ้วที่ขมวดเข้าหากัน เธอสะบัดแขนเบา ๆ เพื่อให้หลุดจากการเกาะกุม แต่ริวกลับไม่ปล่อย
"หาเรื่องเหรอ? ฉันไม่เคยหาเรื่องใครก่อน ถ้าพวกมันไม่มายุ่งกับฉันก่อน" น้ำหวานตอบกลับด้วยน้ำเสียงไม่ยอมแพ้ ดวงตาเธอเป็นประกายด้วยความดื้อรั้น
ริวเลิกคิ้วเล็กน้อยกับคำตอบนั้น ก่อนจะพูดต่อด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา
"ดี งั้นก็อย่าให้ฉันรู้ว่าเธอทำให้มะนาวเสียใจ"
น้ำหวานแค่นหัวเราะในลำคอ เธอจ้องริวกลับด้วยแววตาไม่เกรงกลัว
"งั้นนายก็ห้า
