ลิขิตรักดวงใจอัคคี

ตัวช่วย

อัคคี ยืนรอมีนาอยู่ที่ท้ายรถหรูของเขา สายตาคมภายใต้แว่นกันแดดสีดำนั้นก็สอดส่ายสายตามองไปทั่ว เด็กมหาลัยมีหรือใครๆ จะไม่ชอบ สาวๆ สมัยนี้น่าตาน่ารัก ไม่รู้ว่าสวยธรรมชาติ หรือสวยศัลยกรรม แต่นั่นแหละอาหารตาชะมัด อัคคียืนมองสาวคนหนึ่งที่เอาแต่ส่งยิ้มหวานให้เขา หล่อนทำท่าเหมือนจะเดินเข้ามาหาเขา ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปากเป็นเชิงโปรยเสน่ห์ เด็กสาวผู้นั้นเดินเข้ามาใกล้เขาหล่อนยิ้มยั่วยวน

"เอ่อ มารับยายมีนาเหรอค่ะ " ประโยคนั้นทำให้เขารู้ว่าเด็กสาวคนนี้รู้จักกับเด็กสาวที่เขามารอรับ

"เอ่อ ครับ คุณน้องมีอะไรให้พี่ช่วยหรือเปล่าครับ " อัคคีมองตามเรือนร่างของหล่อนอย่างโลมเลีย หญิงสาวคนนี้ตั้งใจอ่อยเขาชัดๆ เห็นได้จากอกตูมที่หล่อนจงใจเปิดให้เขาเห็นเนื้อนูนที่ตูมผิดสาวแรกรุ่น ข้างในนั้นอาจเป็นซิลิโคลนชั้นดี ไม่เหมือนไก่หลงของเขาเลย ที่เขาจับครั้งแรกก็รู้ว่าเนื้อหล่อนเน้นๆ แว๊บแรกที่เขานึกถึง เขาก็นึกถึงเมื่อไก่หลงจอมอวดดีของเขา อัคคีสลัดความคิดนั้นออกไป เมื่อเด็กสาวคนนี้เอื้อมมือมากุมมือเขา เขารู้ว่าเด็กนี่ต้องการอะไร เขายิ้มหวานพรางถอดแว่นตาออก ในตาระยิบระยับ

"อ๊ายยย นี่ๆ ยายเจนนี่มายืนคุยอะไรกับคุณไฟของชั้นยะ " ยังไม่ทันที่อัคคีจะเอ่ยคำใด เสียงแหลมเล็กดัดก็ดังขึ้นขัดจังหวะ

"เอ่อๆ ป่าวสักหน่อย ฉันแค่อยากรู้จักกับผู้ชายของเพื่อนก็เท่านั้นเอง"

"หึ อย่าให้ฉันรู้นะว่าแกจะงาบคุณไฟของฉัน " ประโยคนี้มีนาก้มลงไปกระซิบข้างหูเพื่อนสาว น้ำเสียงเข่นเขี้ยวอย่างเอาเรื่องใบหน้าเฉี่ยวเงยหน้ามองเพื่อนพร้อมกับส่งสายตาจอมอาฆาต

"เจนนี่ไปก่อนนะค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ " หญิงสาวรีบแยกออกมาจากตรงนั้น แต่ไม่ลืมที่จะส่งสายตายั่วยวนชายหนุ่มหล่อที่ยืนรอดูสถานการณ์นั้นอัคคียังไม่วายมองตามไป

"คุณไฟขา ไปกันเถอะค่ะ " มีนาเห็นท่าไม่ดี หล่อนเลยออกปากชวนอัคคีเพื่อออกจากมหาลัยนี้

"อ่อครับ วันนี้ไปไหนดี " อัคคีเอ่ยขึ้น เขาทำเป็นไม่สนใจหญิงสาวคนเมื่อก็ แต่หารู้ไม่เจ้าหล่อนหย่อนนามบัตรใส่กระเป๋าเชิ๊ตเขาตั้งนานแล้ว

"เอ่อ ไปเดินเล่นดีไหมค่ะ"

"ก็ดีครับ ผมว่าจะซื้อของสักหน่อย " อัคคีเอ่ยพรางนึกถึงใบหน้าหวานของหญิงสาวที่ปฏิเสธเขาเมื่อเช้านี้ เขาเห็นรองเท้าเจ้าหล่อนเก่าแล้วจึงอยากซื้อให้ แต่เขาจะเอาให้หล่อนยังไงดี หล่อนคงไม่ยอมเป็นแน่

ภายในห้องหรู ร้านเบรนเนมยี่ห้อดังๆ มีนาเดินจนทะลุปรุโปร่ง หล่อนอ้อนอัคคีให้ซื้อของให้หล่อน เพราะอีกไม่กี่วันก็จะถึงวันเกิดของหล่อนแล้ว อัคคีไม่รอช้าที่จะจัดการให้ มิใช่ว่าเขาปรารถนามีนาหรอกน่ะ แต่เขาหวังอะไรบางอย่างกับหญิงสาวร่างบางคนนั้นต่างหาก

"คุณไฟขา มีนาเอาคู่นี้น่ะคะ " เสียงแหลมของมีนา ทำให้ชายหนุ่มเงยหน้าจากการมองหารองเท้าทำงานสวยๆ สักคู่กับกับพี่สาวของมีนานั้น

"อ่อครับ ได้เลยเดี๋ยวผมจัดการให้ " เขาเอ่ยพรางหยิบบัตรเครดิตขึ้นมาหมายจะจ่ายเงิน

"คุณไฟขา วันเกิดมีนาคุณไฟไปด้วยน่ะค่ะ " หญิงสาวมาเกาะแขนเขาออดอ้อน ชายหนุ่มก้มไปยิ้มหวานให้ แล้วพยักหน้าเมื่อนึกถึงใบหน้าสวยของผู้เป็นพี่ หากรายนั้นออดอ้อนเขาแบบนี้บ้างเขาคงรู้สึกดีไม่น้อย ชายหนุ่มปล่อยให้มีนาเดินไปดูเสื้อผ้าอีกร้านหนึ่ง โดยเขาสั่งให้พนักงานนำรองเท้าที่เขาเลือกนั้นใส่กล่องแล้วเดินออกมาอย่างอารมณ์ดี

ชายหนุ่มรีบกดโทรศัพท์หาเพื่อนชายของเขาเพื่อขอตัวช่วย ไม่นานนักร่างสูงของหมออนาวินก็ปรากฏขึ้น สายตาคมของทั้งสองสบกันอย่างรู้ใจ

"เอ้าไอ้วิน " อัคคีทำเป็นทักทายเพื่อนหนุ่ม มีนามองหนุ่มหล่อขาวสะอาดที่เดินเข้ามานี้ ในใจแอบชื่นชมผู้มาใหม่นี้ คนอะไรหล่อจัง ทั้งสองหนุ่มนี้หล่อนไม่แพ้กันเลย แต่ทว่าหล่อนกันคนละแบบ

"เอ้าไอ้ไฟ มาเดินเหมือนกันเหรอเนี่ย " อนาวินยิ้มเจ้าเล่ห์

"เออสิ แล้วนี่มึงมากับใคร " อัคคีทำเป็นถามเหมือนไม่รู้ว่าเพื่อนเขาคนนี้ไม่มีแฟน แล้วมันก็มาคนเดียวด้วย

"มาคนเดียวสิ กูยังไม่มีแฟนนี่ แล้วนี่อนาวินมองไปยังเด็กสาวที่แต่งตัวเปรี้ยวจี๊ดนั้น ทั้งๆ ที่อยู่ในชุดนักศึกษาก็ใส่ซะ

"เอ่อกูเห็นผู้หญิงคนหนึ่ง สวยไม่แพ้มีนาเลยน่ะ" อัคคีเอ่ยทั้งๆ ที่เขาไม่อยากจะนำเสนอผู้หญิงคนนี้ให้ใคร

"ใครว่ะ ติดต่อให้หน่อยสิ อยากมีแฟน" อนาวินทำเป็นเล่นตามน้ำ

มีนายิ้มหวานหน้าแดง เมื่อถูกหนุ่มๆ ชมต่อหน้า ยิ่งเป็นคุณไฟชมด้วยแลวหล่อนยิ่งเขินใหญ่

"ใครหรือค่ะคุณไฟ อย่าบอกน่ะว่ายายเจนนี่"

"ไม่ใช่หรอกครับ ก็พี่สาวคุณไงมีนา " ประโยคนั้นทำให้มีนาแปลกใจเล็กน้อย ที่แปลกใจคือคุณไฟรู้ได้ยังไง

"เอ่อ พี่ไอด้าเหรอค่ะ"

"ใช่ครับ"

"คุณไฟรู้ได้ยังไงค่ะ"

"ก็เธอบอกผม " อัคคีโกหกคำโต แท้จริงแล้วหล่อนไม่ได้คุยอะไรกับเขาเลยด้วยซ้ำ

"หุยดีเลย ถ้าอย่างนั้นแนะนำให้ผมรู้จักได้ไหมครับคุณมีนา " อนาวินเอ่ยขึ้น พรางมองหน้าเพื่อนของเขา

"เอ่อได้ค่ะ ถ้าอย่างนั้นเย็นนี้ไปทานข้าวบ้านมีนากันน่ะค่ะ " มีนาต้องปั้นหน้าเอ่ยคำนั้นอย่างจำใจ หล่อนไม่อยากให้พี่ไอด้ารู้จักคนพวกนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะหากหมออนาวินติดใจพี่ไอด้าขึ้นมาจะทำยังไง เพราะคุณไฟนี่มองจะลื่นยิ่งกว่าปลาไหลหากเราหลุดมือไป หล่อนก็ต้องแพ้พี่ไอด้านะสิ

หมออนาวินอมยิ้มเมื่อเห็นว่าเพื่อนของเขาอารมณ์ดีเป็นพิเศษ ทั้สองหนุ่มยืนรอมีนาเข้าห้องน้ำ ทั้งสองเลยมีโอกาสคุยกันส่วนตัว

"ยิ้มอะไรว่ะไอ้หมอ"

"กูก็ขำมึงไง กูไม่เคยเห็นมึงใช้ตัวช่วยในการจีบสาวเลยนี่หว่า " อนาวินเกือบจะหัวเราะร่วน

"ก็กูแค่อยากลองไง ก็ไม่เคยถูกใครปฏิเสธมึงก็รู้ " อัคคีเอ่ยพรางนึกฉุนเมื่อนึกถึงเจ้าหล่อนที่ไม่เรียกร้องอะไรจากเขาเลย ความจริง เขาก็ต้องดีใจด้วยซ้ำที่ได้เจาะไข่แดงกินฟรี แต่กับคนนี้ไม่รู้เป็นไงเขาอยากเอาชนะหล่อนอย่างบอกไม่ถูก

"เออ มึงอย่าตกหลุมรักจริๆ งก็แล้วกัน กูจะหัวเราะให้ฟันร่วงเลย " อนาวินเดินทิ้งท้ายด้วยประโยคนั้น อัคคีสะอึกเล็กน้อย แล้วหันไปมองแผ่นหลังเพื่อน จากนั้นเขาก็มองกล่องรองเท้าในมือแล้วยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว

เมื่อไปถึงบ้านพักทั้งสองหนุ่มก็เดินเข้ามานั่งยังห้องรับแขก สายตาคมของเขาสะดุดเขากับร่างบางของคนที่เขานอนด้วยคืนนั้น ชายหนุ่มหันไปมองหน้าอนาวินแล้วบุ้ยปากไปทางหญิงสาวเป็นสัญญาณให้อนาวินรู้ตัว เมื่อหันไปมองตามสายตาเพื่อนรัก อนาวินถึงกับตกตะลึงกับหญิงสาวเล็กน้อย ใบหน้าขาวสายลูกครึ่งนั้นทำให้เขาแปลกใจเล็กน้อย เมื่อหันมามองสลับกับมีนา ทำไมมีนาถึงได้ไทยแท้หล่ะ

ไอด้าทำงานเพลิน เลยไม่ทันได้สังเกตว่ามีคนมา หญิงสาวนำอาหารมาวางยังโต๊ะรับประทานอาหาร อุ๊ย สายตาหวานสบเข้ากับดวงตาคมเข้มสีน้ำตาลนั้น ใบหน้าหล่อนตึงขึ้นในทันที

"พี่ไอด้า ทำกับข้าวเยอะไหม " เสียงมีนาเอ่ยขึ้นเมื่อเดินมาทันทั้งสองหนุ่มที่ยืนมองพี่สาวสต่างมารดาของหล่อนอยู่นั้น

"เอ่อๆ ก็เยอะอยู่ มีอะไรเหรอ " ไอด้าเอ่ยถามขึ้นไปอย่างนั้นทั้งๆ ที่หล่อนรู้ว่าน้องสาวของหล่อนจะทำอะไร

"บอกป้านาให้จัดอาหารเพิ่มสองที่นะค่ะ " เพราะวันนี้คุณไฟและเพื่อนของเขาจะทานด้วย หญิงสาวพูดไม่พูดป่าว ยังเดินไปควงแขนคนที่ไอด้านึกหมั่นใส่ลึกๆ หล่อนมองผ่านเขา แล้วหันไปยิ้มให้กับอนาวิน รายนั้นก็ยิ้มรับอย่างเป็นมิตร

ไอด้าเดินออกมาเตรียมอาหารให้ห้องครัว ในใจนึกหมั่นใส่คนตัวโตที่มาในวันนั้น ทำไมนะทำไมเขาจะต้องมาวุ่นวายที่บ้านหล่อนอีก หล่อนไม่อยากเจอหน้าเขา หล่อนกลัวหล่อนทำใจไม่ได้ที่ต้องฟาดมือใส่หน้าเขาสักวัน ทำไมเขาไม่เหมือนกับเพื่อนเขาเลยนะ รายนั้นสุภาพนุ่มนวลเป็นที่สุด ต่างจากเขาที่แบดบอยจนเห็นได้ชัด ไม่รู้ว่ายายมีนาไปหลงปลื้มได้อย่างไร ชิ ไอด้าย่นจมูกเบะปากกับของที่อยู่ตรงหน้า หล่อนไม่รู้หรอกว่ากิริยาของหล่อนมันดูน่ารักชวนมองมากแค่ไหน

อนาวินยืนยิ้มอยู่ด้านหลัง พาลนึกถึงเพื่อนของเขา คุณไอด้าสวยแล้วก็น่ารักมากขนาดนี้นี่เอง ว่าทำไมมันถึงไม่ยอมปล่อยเจ้าหล่อนไปหึ แล้วยังให้เขามาร่วมในแผนร้ายกับมันซ่ะด้วย อนาวินมองกร่อนรองเท้าที่อยู่ในมือ

"ให้ผมช่วยไหมครับ"

"อุ๊ย คุณหมอวิน " ไอด้าเอ่ยทักหลังจากที่หล่อนตกใจเสียงทุ้มนั้น

"ครับ ขอโทษน่ะครับที่ทำให้ตกใจ

"มีอะไรเหรอค่ะ เข้ามาถึงในนี้ ต้องการอะไรหรือเปล่า" ไอด้าเอ่ยถามในฐานะเจ้าบ้านที่ดี

"อ๋อเปล่าหรอกครับ ผมมีของจะให้คุณไอด้าหนะครับ"

"ให้ ให้ไอด้าเหรอค่ะ " หญิงสาวถามคนให้อย่างไม่แน่ใจ

"ใช่ครับ"

"เนื่องในโอกาสอะไรค่ะ " ไอด้าเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจ ทำไมต้องมาให้หล่อนด้วย

"เอ่อๆ ผมช่วยอุดหนุนร้านเพื่อนนะครับ"

"แล้วเอามาให้ไอด้าทำไมค่ะ"

"ก็คุณมีนาบอกว่าคุณโสด ผมก็เลยอยากคุยด้วยน่ะครับ " ประโยคนั้นทำให้ไอด้าหน้าแดงเหมือนลูกเชอร์รี่ หญิงสาวทำท่างงอยู่สักพัก

"รับไปเถอะน่ะครับ ผมอยากรู้จักคุณไอด้าจริงๆ " หญิงสาวจำต้องรับมาอย่างเสียมิได้ หล่อนยิ้มให้แล้ว จากนั้นทั้งสองก็คุยกันหัวเราะดังลั่น ทำเอาคนที่ยืนลุ้นอยู่นั้นหน้าบึ้งไปในทันที ไอ้หมอมันเล่นซะเนียนๆ เชียว อย่าบอกว่ามันแอบคิดอะไรกับหล่อนน่ะ ....>>>>>