ลิขิตรักดวงใจอัคคี

เริ่มแผนร้าย

ไอด้าเตรียมตัวกลับบ้านทันทีที่ได้เวลาเลิกงาน วันนี้หล่อนรู้สึกเหนื่อย อยากกลับไปนอนเป็นที่สุด หญิงสาวรีบเก็บของแล้วรีบลงไปรอแท็กซ์ซี่ทันที หญิงสาวก้าวเท้าลงจากรถ พร้อมคิ้วเรียวที่ขมวดเข้าหากัน สายตาหวานมองเข้าไปในบ้านสลับกับมองรถหรูคันสีดำที่สะดุดตานั้น

"ใครมานะ หรือว่าแขกคุณน้า " หล่อนเปรยออกมาเบาๆ พรางก้มหน้าเดินเข้าบ้านโดยที่ไม่ได้ใส่ใจมาก เพราะแม่เลี้ยงของหล่อนมักมีเพื่อนมาเที่ยวที่บ้านอยู่บ่อยครั้ง

"ยายไอด้า มานี่สิ " เสียงแหลมของหญิงสาววัยกลางคนนั้นดังกระทบโสตประสาทหู ไอด้าหยุดกึกแล้วหันไปทางห้องรับแขกทันที หล่อนอุตส่าห์เข้าทางห้องครัวแล้วยังเห็นหล่อนอีก ใบหน้าสวยเดินเข้าหาอย่างเอือมๆ

"มานี่สิ มาทำความรู้จักเพื่อนน้องเราก่อน " แม่เลี้ยงของหล่อนลอยหน้าลอยตาบอกหล่อน ไอด้าไม่ได้มองคนที่นั่งหันหลังให้หรอก สายตาหวานหันไปมองอย่างเอือมๆ ทันทีที่เห็นใบหน้าคนที่นั่งอยู่นั้นชัดเจน ดวงตาหวานก็เบิกกว้างอย่างตกใจ

"สวัสดีครับคุณไอด้า" เสียงเข้มของอัคคีเอ่ยทักทาย เขาทำเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งๆ ที่ไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านี้ เขาเพิ่งจะรังแกหล่อน ไอด้าหน้าบึ้งทันที หล่อนพยายามไม่มองหน้า แล้วพยักหน้า หล่อนรีบหมุนตัวออกจากห้องรับแขกนั้นทันที

"นี่ยายไอด้า เสียมารยาท " เสียงแม่เลี้ยงหล่อนดังไล่หลังมา

พลั๊ก!! " อุ๊ยพี่ไอด้า รีบไปตายที่ไหนเนี่ย " เสียงมีนาเอ่ยขึ้น พรางเหลียวหลังไปมองพี่สาวต่างมารดา ที่ชนหล่อนแทบกระเด็นนั้น มันน่าด่านัก หากคุณไฟไม่อยู่ด้วยหล่อนจะด่าให้ยับเลย

ไอด้ารีบเดินออกมาจากตรงนั้น หญิงสาวรีบก้าวเท้ายาวๆ เข้าห้องของหล่อนด้วยดวงใจที่เต้นแรง เวรกรรมอะไรของหล่อนที่ต้องมาเจอคนเลวนี่อีกแล้ว หึ คงตามจีบยายมีนาหล่ะสิ

"ชิ อีตาบ้ากาม " ไอด้าเอ่ยขึ้นเมื่อนึกถึงใบหน้าคมนั้น หากหล่อนมองไม่ผิด เมื่อกี้ดูเหมือนเขาจะยิ้มในหน้าด้วย เกลียดๆ ๆ เสียงหวานเอ่ยออกมาย่างฉุนๆ

ทางด้านอัคคี เขามองตามหลังร่างบางที่ เขายังจำได้ว่าทรวดทรงองค์เอวของหล่อนนั้นเด็ดดวงเพียงใด ก้นสวยที่อยู่ภายใต้กระโปรงนั้น เขาก็กระแทกมาแล้ว และเขาไม่อยากบอกเลยว่าเขาติดใจมัน

"คุณไฟขา คืนนี้มีนาตกลงนะค่ะ มีนาขออนุญาตแม่แล้ว " หญิงสาวในชุดนักศึกษาขยับเข้ามานั่งโซฟาตัวเดียวกันกับอัคคี พรางเกาะแขนออดอ้อน

"เอ่อๆ ครับ แล้วเราไม่ชวนพี่สาวคุณไปด้วยหรือครับ " อัคคีเอ่ยเสียงเรียบ พรางยิ้มโปรยเสน่ห์ให้กับเด็กสาวที่นั่งอ่อยเขาอยู่นี้

"อ่อ รายนั้นเหรอค่ะ ไม่ค่อยชอบไปไหนหรอกค่ะ หากไปพี่ไอด้าก็จะไปกับคนสนิทเท่านั้น " มีนาพูดใส่ความพี่สาวตัวเอง หล่อนไม่อยากให้พี่ไอด้าไปหรอก เรื่องอะไรหล่อนอยากหาโอกาสจับคุณไฟอยู่

"อ๋อครับ ดีเลยอย่างนั้นเราไปกันดีกว่า " อัคคีต้องตามใจมีนา เพราะเขาอยากสร้างความสนิทสนมกับหล่อนให้มากขึ้น แต่เป้าหมายของเขา คือร่างบางที่เอาแต่หลบหน้าเขาอยู่นั้น

ไอด้ายืนแอบเปิดม่านดูว่ารถเก๋งหรูนั้นออกไปหรือยัง แววตาหล่อนเป็นกังวล เมื่อเห็นว่าเขาออกไปกับน้องสาวต่างมารดานั้น แม้ยายมีนาจะเป็นเด็กสาวที่ดูเปรี้ยวและเด็กสมัยใหม่ แต่การไปกับคนอย่างผู้ชายคนนั้นมันก็อันตราย หากพลาดท่าเสียทีแล้วเขาไม่รับผิดชอบจะทำยังไงหล่ะ หล่อนแอบเป็นห่วงน้องหล่อนลึกๆ

ร่างบางนอนกลิ้งไปมาบนที่นอน ใบหูสวยก็คอยฟังเสียงรถอยู่นั้น สายตาหวานชำเรืองมองนาฬิกาบนหัวเตียง นี่ก็ปาเข้าตีหนึ่งแล้ว ยายมีนายังไม่กลับมาอีกเหรอ หล่อนนึกในใจพรางลุกขึ้นจากเตียงนุ่ม แล้วเดินไปแอบเปิดม่านดูประตูหน้าบ้านหล่อนอีกครั้ง

ครืนนนน!!! ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะเดินหันหลังกลับไปที่เตียง เสียงเครื่องยนต์ก็แล่นมาจอดหน้าประตูบ้าน หล่อนเห็นร่างเล็กของน้องสาวต่างมารดาหล่อนเปิดประตูรถลงมาท่าทางไม่ต้องบอกก็รู้ว่าดื่มมาพอสมควร หล่อนเห็นร่างหนาของคนตัวโตลงมาจากรถหรูนั้น ทำไมดูยายมีนาสนิทกับเขามากมายขนาดนั้น ดวงตาหวานเบิกกว้างมากขึ้น เมื่อเห็นว่าน้องสาวของหล่อนทำอะไรผู้ชายคนนั้น

"จูบปาก อี๋" ไอด้าสบทออกมาอย่างตกใจ หล่อนรีบหันหลังให้หน้าต่างทันที น้องสาวหล่อนช่างน่าอาย โน้มคอผู้ชายมาจูบเสียดื้อๆ รายนั้นก็คงชอบเพราะปกติก็หื่นอยู่แล้ว ไอด้ารีบเดินเข้าไปนั่งที่เตียง มือเล็กกุมหน้าอกข้างซ้ายของตัวเองเอาไว้มั่น ตอนนี้หล่อนกลัวว่ามันจะหลุดออกมาจากอกเสียให้ได้

"ช่างเหอะ ถ้าเป็นอย่างนี้คงจะห้ามมีนาไม่ได้ " ไอด้านึกในใจพรางล้มตัวลงนอนอย่างผิดหวังเล็กน้อย ในใจรู้สึกหนึกใจเล็กน้อยไม่ใช่ว่าหนักใจเรื่องมีนา แต่หล่อนหนักใจเรื่องที่หล่อนอาจต้องเจอหน้าเขาอีกหลายครั้ง หล่อนเบื่อจังหล่อนเกลียดขี้หน้าเขาที่สุด หญิงสาวนอนเอามือก่ายหน้าผากตัวเองอย่างคิดหนัก

รุ่งเช้า ไอด้าตื่นไปทำงานตามปกติ หล่อนมานั่งทานข้าวต้มที่ป้านาเตรียมไว้ให้เพื่อออกไปทำงาน มือเรียวเขี่ยกุ้งตัวโตอยู่อย่างนั้น

"คุณไอด้า ไม่สบายหรือเปล่าค่ะ " เสียงหญิงชราวัยหกสิบกว่าๆ เอ่ยขึ้น ทำให้หลอนหลุดออกมาจากความคิดเรื่องผู้ชายคนนั่น

"ค่ะ คะ ป้านา"

"เอ่อ....ป้าถามว่าไม่สบายหรือเปล่าถึงไม่ทานข้าวต้มกุ้งของโปรดคุณไอด้าหน่ะค่ะ"

"ปะ เปล่าค่ะ ไอด้าคิดอะไรเพลินนิดหน่อย"

"อ๋อค่ะ ถ้าไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วค่ะ ทานเถอะน่ะค่ะเดียวสาย " ไอด้ายิ้มหวานให้กับคนเก่าคนแก่ที่อยู่กับหล่อนและครอบครัวมาตั้งแต่รุ่นพ่อรุ่นแม่ ป้านาอยู่ดูแลหล่อนมาจนถึงทุกวันนี้โดยไม่ขอเงินเดือนเลยสักบาท ขอเพียงที่หลับนอนและขอเพียงได้ดูแลเธอเท่านั้น ไอด้ายิ้มออกมาเมื่อเห็นแววตาแสนอบอุ่นนั้นมองหล่อน

"เอ้าพี่ยายมีนา ไปเรียนแต่เช้าเลย ตื่นไหวด้วยเหรอเราหน่ะ " ไอด้าเอ่ยทักน้องสาวต่างมารดาหล่อนที่วันนี้ดูเหมือนว่าจะขยันผิดปกติไปเรียนเช้า

"ก็มีนามีเรียนเช้า แล้วก็มีคนมารับไปส่งมหาลัยด้วย " หญิงสาวพูดไปพร้อมกับยิ้มเหยียดๆ มองมายังหล่อน

ไอด้าไม่ได้สนใจกับกิริยาที่ดูไม่น่ารักนั้น ถ้าหากว่าเสียงรถยนต์ของใครบางคนไม่ได้แล่นเข้ามาจอด หล่อนรีบวางช้อนข้าวต้นแล้วออกไปจากโต๊ะอาหารทันที หล่อนเลือกที่จะออกทางห้องครัว เพราะไม่อยากจ้ะจอหน้าเขา

"คุณไฟขา ตรงเวลาจังค่ะ ไปกันดีกว่า " เสียงที่ออดอ้อนของมีนา ทำให้ป้านาส่ายหัวไปมาอย่างเอือมๆ อัคคียิ้มให้พรางมองไปทั่ว

"หาใครเหรอค่ะ " มีนาเอ่ยถามอย่างสงสัย

"เอ่อคุณแม่น้องมีนาหล่ะครับ " อัคคีโกหกคำโต ความจริงแล้วเขาอยากเจอหล่อนมากกว่า

"อ๋อค่ะ ท่านไม่อยู่บ้านหน่ะค่ะ"

"ไปกันเถอะค่ะ"

ชายหนุ่มจำต้องเดินออกมาจากบ้านอย่างผิดหวัง ที่เขาตื่นเช้าและยอมขับรถมารับมีนาก็เพราะอยากเจอแม่ไก่หลงของเขา เขาพยายามฝืนยิ้มให้กับเด็กสาวที่พยายามจะเขมือบเขานี้ แต่แล้วความผิดหวังของเขาก็เริ่มมีหวังขึ้น เมื่อสายตาเขาหวาดไปเห็นร่างบางที่ยืนสวยอยู่ตรงปากทางนั้น

"เอ๊ะ นั่นพี่สาวคุณนี่ครับ " อัคคีเอ่ยถามเด็กสาวที่เอาแต่ซบไหล่เขาอยู่นั้นระหว่างนั่งข้างคนขับ

"อ๋อ พี่ไอด้าจะไปทำงานนะค่ะ ช่างเถอะค่ะ"

"รับไปด้วยดีกว่าครับ" พูดเสร็จเขาก็จอดรถเทียบข้างทาง แล้วเปิดกระจกรถเพื่อให้มีนาเรียกพี่สาวหล่อนขึ้นรถ

"เร็วสิพี่ อย่าเล่นตัว " มีนาเอ่ยพรางมองเหยียดๆ ไอด้ามองอย่างหนักใจ หล่อนปฏิเสธแล้ว แค่มีนาก็เซ้าซี้ หญิงสาวจำต้องก้าวขึ้นรถอย่างจำใจ เพราะหล่อนเรียกแท็กซี่อยู่นานแล้วยังไม่มีใครจอดสักคัน อีกอย่างหากไม่มามีหวังวันนี้สายแน่

ไอด้า จำต้องทนนั่งดูคนบ้ากามกับน้องสาวตัวเองที่ออเซาะฉอเลาะกัน ในใจภาวนาให้ถึงที่ทำงานหล่อนเร็วๆ แต่หล่อนลืมไปว่ามหาลัยมีนาถึงก่อน ไอด้ายังคงนั่งนิ่ง

"พี่ไอด้า มานั่งข้างหน้าสิ จะให้คุณไฟเป็นคนขับรถหรือไง " เสียงนั้นทำให้ร่างหล่อนสะดุ้งตื่นจากความคิดต่างๆ นาๆ ระหว่างทางนั้นหล่อนยังคงชั่งใจอยู่สักพัก แต่ก็จำต้องเปลี่ยนมานั่งข้างคนขับ เพราะกลัวว่ามีนาจะสงสัย หลังจากที่รถเคลื่อนตัวออกไปแล้ว รถทั้งคันก็มีแต่ความเงียบ

อัคคีลอบชำเรืองมองแม่ไก่หลงที่เอาแต่นั่ง เชิดอยู่อย่างนั้น จมูกเล็กรั้นของหล่อนเชิดขึ้นเล็กน้อยหล่อนก็คงดื้อพอตัว เห็นได้จากลักษณะจมูกนั้น ชายหนุ่มแอบดีใจลึกๆ ที่มีโอกาสอยู่กับหล่อนสองต่อสองแล้ว เขามีเรื่องอยากจะตกลงกับหล่อน.....>>>>>