ก๊อกๆๆๆ!!! ยังไม่ทันที่ร่างหนาจะขึ้นทาบทับร่างหญิงสาว เสียงเคาะประตูก็ดังรัวมาจากข้างนอก คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันแน่น ใครมากันนะ อาหารหรือเปล่า ยังไม่ได้สั่งนี่ มีนาสบทออกมาอย่างหัวเสียเมื่อรู้สึกว่าเสียงเรียกจากข้างนอกนั้นมันเร้าเสียจนหล่อนรำคาญ
อัคคีนอนหงายกุมขมับตัวเองเล็กน้อย เขาส่ายหัวไปมาเพื่อไล่สติ ทันทีที่เห็นว่าหญิงสาวที่ยืนลุกขึ้นนุ่งผ้าขนหนูนั้นเป็นใคร ดวงตาเข้มก็พยายามเบิกขึ้นเมื่อมองให้เต็มตาอีกครั้ง
"มีนา!!! " ชายหนุ่มอุทานเรียกชื่อหญิงสาวที่เดินไปเปิดประตูอย่างหัวเสียนั้น
แอ็ดดด!!!
" อุ๊ย คุณดอม " มีนาอุทานเรียกชื่อเพื่อนของชายหนุ่มอย่างตกใจ เมื่อเห็นร่างสูงที่มีใบหน้าหล่อเหลาไม่แพ้คนที่อยู่ในห้องนั้นยืนอยู่ตรงหน้าห้องนี้ หล่อนรู้สึกตื่นเต้นเป็นที่สุด
"เพื่อนผมอยู่ในนี้ใช่ไหม มันเมาหรือเปล่า"
ดอมรัวคำถาม พรางชะเง้อเข้าไปมองร่างของอัคคีที่ดูเหมือนว่ามันพยายามจะครองสติ ดอม
