ANDREA
Hindi ko alam kung bakit hindi na maalis sa isip ko si Angelo.
Para bang lagi kong nakikita ang nakangiting mukha niya sa isipan ko.
At the same time, nakakaramdam ako ng lungkot, ng kirot at pangungulila. Weird no?
Hindi ko rin maintindihan kung bakit para bang may kung anong pumipintig sa dibdib ko habang tinitigan ko ang mukha niya.
Pero siguro, dahil nga Angelo rin ang nawala kong anak. Sa nakikita kong mga larawan niya kasama si Akrim, makikita mong sabik na sabik nga sa atensyon ni Akrim ang bata. At nakakaramdam talaga ako ng awa sa kaniya.
Kung siguro buhay pa ang aking anak, kung hindi lamang ako salat sa pinansyal, mas gugustuhin kong alagaan at makasama
lamang ang kambal. Hindi ko sila iiwan kahit saglit. Kahit panandalian.
Hindi talaga ako mapapagod o mags
