The Elemental Goddesss

Chapter 1

I'm walking my way to the school. First day of school to be exact. I pursed my lips when I felt my head ached. Isang linggo na akong nagkakaroon ng migraine and I don’t like it. 

Iniling ko na lang ang ulo ko at nagpatuloy sa paglalakad. Kanina pa ako nagkaroon ng migraine at bad trip na bad trip ako buong umaga. 

Pagkapasok ko sa school ay agad akong binati ng mga pekeng tao na akala mo naman lizard kung makaclose sa akin. Yes, they are fake. Fake people who wants fame and money. Oh, hell no. 

I just smiled at them. Syempre, para pantayan sila ay peke din ang ngiti ko. My genuine smile is limited. Kailangan mo munang bumayad ng malaki para makita yun. And, I'm not kidding about it. 

On my way to the room, I heard cheering coming from the auditorium. 

At dahil curious ako, sumilip ako. Madaling uminit ang ulo ko ng may magbugbugan sa stage. Napapaligiran ng mga estudyante at halos hindi ko na maintindihan ang mga sinisigaw nila. Umagang umaga may nagbubugbugan sa stage ng gym. Mas lalong sumakit ang ulo ko sa aking nakikita. 

I walked pass the crowd. Nang mapansin ako ng mga estudyante, tumahimik ang lahat. Oh, did I forgot to mention that I'm the Disciplinary Committee President? Well then, now you know. 

Tanging narinig ko lang ang mga pag-landing ng mga suntok sa isa't-isa. A boy with a red blonde hair and a black haired boy. And it looks like their delinquents. I like this situation. I smirked. 

I heard the students gasp. Isa na doon ang janitor namin na si mang Juan. Hindi sya pagkain. Sadyang yan lang talaga ang gusto nyang itawag sa kanya. 

"Looks like we have a fight in here." I whispered. Naramdaman ko ang paninigas nang dalawa. That's it. Fear me. Fear for your lives bitches. 

When my eyes met with the red blonde, I felt my chest pumped. What in the hell? This is the first time that my heart raced after noticing someone. 

I ignored that feeling and walked towards them. Pinatunog ko ang aking daliri habang naglalakad. I’m now pissed off. Bakita ba kasi umagang umaga ay nag-aaway itong dalawang ito? 

"Now tell me, anong pinag-awayan nyo?" My voice was cold. I’m sure my voice is colder than ice. 

Napalunok ang may itim na buhok. Actually, silang dalawa. I smirked at dumukwang palapit sa kanilang dalawa. Hawak-hawak ko ngayon ang kanilang mga kwelyo. 

Nang hindi sila sumagot, sinuntok ko sila sa tyan at agad silang napa-igik. That's what you get when you piss me off. When pissing me off, may katumbas na punishment iyon. 

I grabbed their collars and dragged them towards the principal's office. Hindi na nagulat si Mr. Watson ng makita nya ako na may hila-hilang estudyante. Sanay na siyang makakita ng mga troublemaker sa unang klase ng araw. Sa apat na taon ko dito sa paaralan ay laging may away na nagaganap sa unang araw ng klase. Mga arogante kasi ang mga mag-aaral dito sa paaralan na pinapasukan ko. 

"First day of school and there's already a mess. What in the world?! Why am I even surprised at this point?" 

Tinignan sila ng matalim ni Mr. Watson na nanlilisik ang mata sa galit. Hmm, stressed ba ‘tong si Keireyl ngayon? He seems more aggressive this morning. "Talk or I'll let Ms. President interrogate you." 

Hindi pa nagpatinag ang dalawa. nanatili silang tahimik. Tinitigan din nila si Mr. Watson. 

"Ms. Celestina, please, talk to them.  I don't want to punch a student on the first day of school." I nodded in response. I faced the two boys and slammed my hands down at the centre table. 

"Ano ang pinag-awayan nyo?" Tanong ko sa dalawa. Mga arogante talaga ang mga ito dahil nirolyohan lang ako ng tingin ng isa sa mga lalaking ito. 

Si black-haired na ang sumagot. "Sya kasi eh! Tinulak nya ako sa locker room!" ’yun lang? What the hell! Akala mo naman kay laki ng kanilang pinag-aawayan pero pagtulak lang pala ang kanilang pinag-awayan? Wala ba silang common sense? 

Tingnan ko naman si red-blonde. "He started it!" Depensa nito sa akin. Tinignan ng masam ni Black-haired boy si red-blonde. Nagsukatan sila ng tingin. I sighed in defeat. Tinignan ko si Mr. Watson na hinihilot ang kanyang sentido. Kawawang Mr.Watson. Stressed na stressed.  

"Both of you, detention!" Sigaw ni Mr. Watson. Sinenyasan nya ako na ihatid ang dalawa kaya tumango ako. Giniya ko sa detention room ang dalawa.  

_ _ _

Halos umusok na yung ilong ko kakasuway sa dalawa. Masyado silang mapang-asar! Noong giniya ko ang dalawang troublemaker sa detention room ay panay ang dada ng dalwa! Nakakainis pakinggan ang kanilang mga pinagsasabi! And it turns out na they both are freaking friends! Edi nagkasundo silang asarin ako! I’m way beyond pissed off. 

Nasa cafeteria ako, nakaupo sa isa sa mga bakanteng upuan. Hinilot ko ang sentido ko na pumipitik pa rin dahil sa inis na aking nararamdaman. 

"Ms. Celestina, please take these," Nilingon ko ang nerd na nakayuko habang inaabot sa akin ang isang tuna sandwich. I smiled. Not fake, but real smile. My genuine smile. At least may isang tao na nakaka-appreciate saaking mgga pinaggagawa. 

"It's okay. What's your name by the way?" He smiled and looked up. Nagniningning ang mata nya habang nakatingin sa akin. Weird but I find it cute. Minsan lang ako maka-appreciate but damn! This guy is so cute!

"I'm Kenta. Kenta Urusagi." Malapad ang ngiti nya na nagpatawa sa akin. He is handsome, I admit it. Napahawak ako sa dibdib ko ng biglang pumintig ng malakas ang puso ko. Kakaiba ito. Parang, masakit na galit? Ewan ko. Hindi ko na lang iyon ininda at pina-upo si Kenta katabi ko. 

Madali kaming naging magkaibigan ni Kenta. We talked a lot despite him being a nerd.

...

He is actually funny! I felt comfort towards him. Me and Kenta are calling each other by our nicknames now.

Again, pumintig na naman ang dibdib ko. Kanina pa ito ngunit hindi ko lang pinansin pero ngayon, naghahabol na ako ng hininga. I felt suffocated. Weird but I can’t breathe right. Parang may mabigat sa dibdib ko na hindi ko maintindihan.  

"Saffie? Are you okay?" 

"W-water p-please..." Agad nya akong binigyan ng tubig. Nang maubos ko ang isang baso ay bigla akong nahilo. Pero biglang may boses akong narinig sa tabi ko. Hindi ito boses ni Kenta kundi it’s someone I don’t know yet it felt so freaking familiar. 

"I'm really sorry, My Queen. Hindi ko sinadya." 

I felt myself calmed. This has never been done to me. Tinignan ko si red-blonde ngayon na matiim na nakatitig sa akin. Why is my chest pounding so badly? Is he the one that talked to me earlier?