Yazarın Anlatımıyla...
Çalan kapıyı açmak için koşan Esmer kapıyı açmış, güler yüzüyle; 'Hoş geld..." diyordu ki: ablasını görmesiyle sözleri yarıda kaldı. Gülen yüzü yerini aniden şok ve korku dolu bir ifadeye bıraktı.
"Abla! Ne oldu Ecevit! Abla iyi misin?" Korkuyla sarf ettiği sözlerle gözleri de dolmuştu. Ecevit hemen karısını kenara çekip Selçuk'un geçmesi için yer açtı. "Bir şey yok gülüm. Korkma sen. Kolonya bir şey getir haydi..."
Esmer'in yüreği ağzında atarken Elmas Hanım, Selçuk'u ve kucağındaki Şerife'yi gördü. Hemen oturma odasının kapısını açıp; "Getir oğlum. Uzandır şuraya. Hayrola Ecevit? Şerife değil mi bu?"
Ecevit başını sallarken, Esmer de titreyen ellerindeki kolonyayı kaynanasına uzattı. Sedirin yanına diz çöküp ablasının elini tuttu. "Ablaa... Abla aç gözünü kur
