Yazarın Anlatımıyla...
Mümtaz Ağanın sinirleri tepesindeydi. İki hafta önce hasat kaldırılmış, ancak alacak olan hiç bir tüccar sözünde durmamıştı. Sinirden deli olup evde dört dönerken, evin kahyası çıkageldi.
"Müsaade var mıdır ağam?" Kahyanın başı eğik, elleri önünde birleştirilmişti. Söyleyeceği sözleri nasıl söyleceği konusunda ise hiç bir fikri yoktu.
"Söyle be adam! Müsaade mi beklersin! Ne davun değmişde bu tüccarlar vazgeçmiş öğrenebildin mi!?"
Kahya yutkundu. Sesi düşük, tonu ise kararsızdı. "Ağam... Tüccarların hiç birine ulaşamadık. Sanki yer yarıldı da, yerin dibine girdiler."
Mümtaz ağa sinirle böldü onu. "Geberesiceler! Kara toprağın içinde diri diri yatsalar da bir damla nefes alamasalar! Aylar önce verilen sözlerinden nasıl dönerler! Ben nereden alıcı bulacam heee
