บทที่ 6 อยากไปต้องได้ไป
1499 Words
ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูดังสนั่นไปทั่วบ้าน หลังจากคนโปรดและคนเก่งเห็นน้องสาวเดินเข้าไปในห้องนอนพวกเขาก็รีบมาเคาะประตูเธอทันที คนดีกลับมาจากมหาวิทยาลัยด้วยความเหนื่อยและอ่อนเพลียสุดๆ ขณะที่กำลังจะล้มตัวลงนอนบนเตียง เธอก็ต้องรีบดีดตัวขึ้นอย่างความหัวเสียเดินไปเปิดประตู
“มีอะไรกัน”
“พี่มีเรื่องจะคุยด้วย”
“พี่โปรดกลับบ้านไวจังเลยวันนี้ งั้นทำไมไม่ไปรับน้องที่มหาลัย”คนดีเอ่ยอ้อนพี่ชาย ผิดกับน้ำเสียงที่เธอใช้กับคนเก่งอย่างสิ้นเชิง
คนเก่งเพิ่งรู้ว่าพี่สาวแอบลำเอียงรักพี่ชายกับน้องชายไม่เท่ากันก็ตอนนี้แหละ
“พี่เพิ่งสอนเสร็จเอง” คนโปรดถือวิสาสะเดินเข้าไปในห้องน้องสาว เขานั่งลงที่เตียงนุ่มสีชมพูหวานก่อนจะทำหน้าเข้มใส่
“มีอะไรพี่โปรด ทำไมต้องทำหน้าเข้มใส่น้องแบบนั้น น้องไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย ไม่เกเร ไม่ได้ไปหาเรื่องใครเลย” คนดีรีบเร่งอธิบาย ปกติพี่ชายมักจะทำหน้าตาเข้มแบบนี้เวลาที่เธอไปทะเลาะกับคนอื่น อาทิเช่นพวกนักเลงเด็กแว๊นหน้าปากซอย แต่วันนี้เธอไม่ได้ทำอะไรเลยเรียนเสร็จก็รีบกลับบ้าน เพราะต้องมาเก็บของเตรียมตัวไปเสม็ดกับเพื่อน
“ไอ้เก่งบอกพี่ว่าหนูจะไปเที่ยวเสม็ด”
“ค่ะ…แล้ว??”
“ไปกับใคร อันตรายรึเปล่า แล้วไปยังไง ไปกันกี่คน…” คนโปรดยิงคำถามใส่น้องสาวไม่เว้นวรรค ขณะที่คนดีกะพริบตาถี่ด้วยความมึนงงคำเดียวที่เธอจับใจความได้คือเธอไปเกาะเสม็ดแค่นั้น ที่เหลือแทบจะฟังไม่รู้ความ
“พี่โปรดใจเย็นๆ น้องฟังไม่รู้เรื่อง”
“ก็นั่นแหละ พี่แค่จะมาบอกว่าพี่กับไอ้เก่งจะไปด้วย”
“ห๊ะ!”
“ไปเก็บของกันไอ้เก่ง”
“เย้~ จะได้ไปเที่ยวแล้ว ขอบคุณนะพี่คนดี…ม๊วก~~” คนเก่งพุ่งตัวเข้าไปจับใบหน้าสวยของพี่สาวไว้มั่น ก่อนจะใช้ริมฝีปากจุ๊บไปยังแก้มพี่สาวที่ยืนนิ่งไม่ขยับเหมือนว่าตอนนี้เธอกำลังประมวลผลว่าเกิดอะไรขึ้นอยู่
ปัง!
คนโปรดเดินนำน้องชายออกมาจากห้องน้องสาวด้วยความเร็ว เขารู้ดีว่าตอนนี้คนดียังมึนๆอยู่ ก่อนที่น้องสาวจะประมวลผลได้เพราะฉะนั้นตอนนี้พวกเขาสองพี่น้องต้องรีบเข้าห้องตัวเองอย่างไว
“พี่โปรดมืออาชีพสุดๆ”
“หึ!” คนโปรดยกยิ้มมุมปาก ไหวไหล่เล็กน้อยให้น้องชายที่กำลังชื่นชมเขาอยู่ ถึงแม้จะรู้ดีว่าการกระทำเมื่อครู่เป็นการมัดมือชกน้องสาวมากว่าเป็นการร่วมทริปปกติก็ตาม
“รีบไปเก็บของ เดี๋ยวแม่มึงก็เปลี่ยนใจหรอกไอ้เก่ง”
“พี่โปรด!! ไอ้เก่ง!! น้องไม่ได้บอกว่าจะให้ไปสักหน่อย”
นั่นไงพูดไม่ทันขาดคำ จะว่าไปความรู้สึกเร็วขึ้นนะ เสียงโวยวายของคนดีที่เปิดประตูห้องนอนของตัวเองออกมาตะโกนลั่นบ้าน ดีนะที่พ่อยังไม่กลับมาไม่งั้นได้โดนด่ายกบ้านแน่
“ไอ้พวกบ้า นี่ฉันต้องยอมใช่มั้ย” คนดีบ่นพึมพำกับตัวเอง ตอนเธอออกมาพี่ชายกับน้องชายก็เข้าห้องไปแล้ว แต่เธอเชื่อว่าพวกเขาสองคนได้ยินแน่
สุดท้ายคนดีก็ต้องหอบหิ้วทั้งสองคนมาด้วย เพราะหลังจากนั้นพวกเขาก็กลับมาอ้อนเธอยกใหญ่จนรู้สึกรำคาญตกปากรับคำไป
ตอนแรกว่าจะแอบหนีออกมาบ้านอีพริกตั้งแต่เช้ามืด คิดว่าพวกเขาต้องยังไม่ตื่นเป็นแน่ แต่ใครจะคิดว่าสองคนนั้นบ้าถึงขั้นไม่หลับไม่นอนหอบหิ้วกระเป๋ามานั่งรอเธอที่ห้องรับแขกตั้งแต่เมื่อคืน
“จะไปแล้วเหรอ”
“แม่ร่วง! ตกใจหมดพี่โปรด”
น้องสาวตัวดีกำลังคิดจะหนีพวกเราสองพี่น้องไปเที่ยวกับเพื่อนมีเหรอพวกเขาจะยอม คนโปรดกับคนเก่งเลยทุ่มสุดตัวไม่นอนกันตั้งแต่เมื่อคืน นั่งเฝ้าเธอที่ห้องรับแขกแล้วก็เป็นจริง ยัยตัวดีคิดจะทิ้งพวกเราสองคนไปคนเดียว
“ไปกันพี่กับไอ้เก่งรอนานแล้วเนี่ย”
“เหอะ!”คนดีเบ้ปากมองบนให้พี่ชาย ไม่ยักจะรู้ว่าพี่คนโปรดก็เป็นเจ้าเล่ห์ไม่เบาเหมือนกัน
“เอารถไปรึเปล่าพี่คนดี” คนเก่งถามขึ้นด้วยความงัวเงีย เขาเพิ่งเผลอหลับไปได้แค่สามสิบนาทีเพราะความระแวงทั้งที่พี่ชายบอกให้เขาหลับแล้วจะปลุกเอง แต่คนมันระแวงทำไงได้เลยตาตื่นจนกระทั่งทนไม่ไหวไปเอง
“ไม่ต้องเอาไปหรอก เอาไปก็จอดไว้บ้านอีพริก”
“แบบนั้นก็ได้”
“ทำไมทำหน้าบูดหน้าบึ้งแบบนั้นน้องสาวพี่ หรือที่ไม่อยากให้พี่กับไอ้เก่งไปหนูแอบซ่อนจะพาใครไปด้วย”
“มีซะที่ไหน ใครจะมาสนน้องพี่กัน”
“น้องพี่ออกจะสวย เราก็เบาๆ เรื่องใช้กำลังลงบ้างสิ ผู้ชายที่ไหนเห็นก็ต้องกลัวเป็นธรรมดา”
“ว่าแต่ทำไมพี่โปรดถึงเป็นไปกับไอ้เก่งด้วย ทำไมไม่ไปเที่ยวกับสาวๆ ของพี่”
“ไปกับน้องสาวสนุกกว่าเยอะ” คนโปรดหลบสายตาน้องสาวที่เหมือนกำลังจ้องจับผิดเขาอยู่ เหตุผลที่ทำให้คนอย่างคนโปรดไปเที่ยวไม่ใช่เพราะห่วงน้องสาวอย่างที่อ้าง แต่เป็นเพราะคนเก่งบอกเขาว่าผู้หญิงที่เจอในวันนั้นที่เป็นเพื่อนกับน้องสาว แถมเธอจะไปร่วมทริปในครั้งนี้ด้วย
“พี่โปรด” คนดีเรียกพี่ชายที่กำลังตกอยู่ในความคิดของตัวเองให้ตื่นขึ้น เมื่อถึงที่หมาย
“ครับ”
“ถึงแล้ว ง่วงเหรอคะ แล้วทำไมเมื่อคืนถึงไม่นอน”
“ก็กลัวน้องทิ้ง แล้วมันก็เกิดขึ้นจริง ดูจากท่าย่องออกจากบ้านเมื่อเช้าก็รู้แล้ว”
“หึ หึ” ท่าทางหัวเราะเบาๆ ของน้องสาวตัวดีมันช่างหน้ามันเขี้ยวจนเขาอยากจะหยิกแก้มทั้งสองข้างให้หลุดติดคามือมา แต่ก็ต้องชะงักเมื่อหญิงสาวผู้มาใหม่กำลังเดินเข้ามาใกล้
“อรุณสวัสดิ์คนดี” กรุณาเอ่ยบอกก่อนจะยกมือขึ้นปิดปากที่กำลังหาวอยู่
“สวัสดีวันจันทร์ณา” คนดีหยอกล้อเพื่อนสนิทเหมือนสติ๊กเกอร์สวัสดีตอนเช้าที่บรรดาพวกลุงๆ ป้าๆ ชอบส่งให้กัน ที่เธอรู้เพราะเคยเห็นข้อความจากมือถือของพ่อ ซึ่งไม่เข้าใจเหมือนกันว่าส่งแบบนั้นทำไม
สองพี่น้องมองหน้าน้องสาวนิ่งไม่คิดว่าจะกล้าเล่นมุกนี้แต่เช้าตรู่ ทำให้พวกเขาสองคนที่กำลังง่วงตื่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว สายตาคมก็หันมองเพื่อนสนิทตัวเล็กของน้องสาว ใส่ชุดนักศึกษาว่าเฉิ่มแล้วใส่ชุดอยู่บ้านก็ยังเฉิ่มได้อีก แม่คุณจะเรียบร้อยไปไหน เธอยกมือไหว้พวกเขาสองคนประหนึ่งพวกเขาเป็นคุณครูที่มารอรับนักเรียนหน้าโรงเรียนในตอนเช้า ก่อนจะหันไปสนใจน้องสาวของเขาต่อ
“เป็นเพื่อนคนดีกับน้องพริกจริงเหรอว่ะไอ้เก่ง”
“ก็จริงอะดิพี่”
“โคตรต่างกันเลย”
“ก็จริง แต่สามคนนี้ก็ไม่มีอะไรเหมือนกันอยู่แล้วนะ คนหนึ่งก็แซ่บไฟลุก ยิ่งพี่คนดีไม่ต้องพูดถึงดุเหมือนหมาแม่ลูกอ่อน แต่เพื่อนอีกคนกลับเฉิ่มจนแทบจะอยู่วัดได้”
“มึงก็พูดไปไอ้เก่ง”
“เมื่อวานเก่งลองคุยด้วยแล้ว เหมือนมีอะไรน่าสนใจอยู่นะ”
“กูก็อยากรู้เหมือนกันว่าผู้หญิงเฉิ่มแบบนี้รสชาติจะเป็นยังไง”
สองพี่น้องมองหน้ากันอย่างรู้ใจ สลับกับมองหญิงสาวที่แต่งตัวเรียบร้อยตั้งแต่หัวจรดเท้า ทั้งเสื้อแขนยาวที่ไม่เหมาะกับอากาศหน้าร้อน ไหนจะกระโปรงลายลูกไม้ตัวยาวนั่นอีก ดูไปดูมาก็ขัดลูกกะตาซะไม่มี
“พี่โปรด ดีใจจังที่มา” พลอยไพลินเอ่ยทักพี่ชายเพื่อนด้วยท่าทางร่างเริง โดยไม่สนสายตาคมของบรรดาชายหนุ่มทั้งสามที่มองมาทางเธอแม้แต่น้อย
“น้องพริกไม่ต้องยิ้มขนาดนั้นก็ได้ครับ พี่เสียวสันหลังแปลกๆ”
“ไม่ต้องห่วงค่ะน้องพริกเอาอยู่” เธอกระซิบบอกคนโปรด นั่นยิ่งทำให้เขารู้สึกเสียวสันหลังเข้าไปใหญ่ เมื่อสายตาปะทะเข้ากับพี่ใหญ่อย่างนับแสนโดยตรง
“พี่ว่า…”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ไม่แกล้งแล้วค่ะ ไปกัน” หลังจากเพื่อนน้องสาวเดินออกไปคนโปรดก็เก็บของไว้หลังรถก่อนที่พวกเราทั้งหมดจะออกเดินทางไปขึ้นเรือตามกำหนด
- Writer
