LOSTREGO SERIES #2: Twisted Fate

CHAPTER 1

Music banging loudly on my ears after I drink my last shot of champagne. Halos wala na rin akong marinig dahil nasa state na sobrang wa-wild na ng mga tao dito sa loob ng bar dahil narin sa tama ng alak sa mga katawan nila.

Miske naman ako I think I am on my limit. Isang shot pa ng alcohol bibigay na ako at babagsak na sa sahig pag nagkataon.

The DJ change the music style to upfunk that's why all of the drunken people here are now dancing on the middle of the stage. Even myself start banging my head to the beat of the music.

Pero wala doon ang buo kong atensyon.

I was darkily looking at Lukas few kilometers away from me while his eyes is focusing to the woman beside him. Sino pa ba? Edi yung kilalang Fashion brand model na si Loren Smith. Habang ako mapait ang timpla ng mukha dahil naiinis ako lalo sa kanya.

"W-who do you think you are huh? Lukas? G..gwapo ka lang naman t-tsaka mayaman. Aside from that you are an asshole! I don't even know why you are my first love at all? Bakit nga ba? What sorcery you put in me ba't ganto ang epekto mo sakin." I talked to myself here alone on my lounge.

Napairap pa ako ng wala sa oras ng makita kong naging touchy na si Loren kay Lukas.

Pursue ko rin kaya pag momodel? Ganyan ba tipo niya? An hour glass body. Tss!

Napahawak tuloy ako sa katawan ko habang dahan dahan iyong ine-examin. I'm so petite, my body doesn't have much curves. Even my breast is like a teenager. Seriously!

I sighed dissapointly.

Wait what?

Why I'm suddenly being so insecure about my own body? It's alright! I'm still seventeen magkakalaman laman din ako siguro after so many years.

I was about to look for them again pero naramdaman ko ng nag vibrate ang phone ko sa purse na dala ko. I began to search it immediately.

At halos pagpawisan ako ng malamig ng makitang si Dad ang tumatawag doon.

Fuck! No way!

My heart began to race. Hindi ko narin alam ang gagawin.

Nagmadali na akong tumayo at patakbong bumaba kahit na medyo nahihilo na ako. I almost bumped into a lot of group of people lalo na ng tuluyan na akong makarating sa baba.

Mix scented of permufes and alcohol attacking on my nose kaya mas lalo akong nahilo. Damn it! I need to get away with this place.

"Ahm...excuse me." I said.

Tagaktak na talaga ang pawis noo at leeg ko ng tuluyan na akong makalabas ng bar. Lumayo pa ako ng kaunti para lang masiguradong hindi maririnig ni Dad ang ingay.

God! Bakit ngayon ka pa tumawag dad.

I answered his call after a countless rings.

Naghahabol pa ako ng hininga sa sobrang pagod ng masagot ko iyon.

"H..hello dad, ahm...bakit po kayo napatawag?"

Damn! That was so close.

"It's already past 12 in the midnight hija. Hindi pa ba kayo uuwi ng kuya mo? Nasan ba kayo? Pakausap kay Sandro."

Oh shoot! This is my dead end. Lugar pa nga lang na pag iisipan ko kung saan nahihirapan na ako. What more pa kaya kung pati si kuya hanapin sa akin.

"Uhmm...Ano kase dad.." I'm still thinking kung anong palusot pa ang sasabihin ko ng sakto pag linga ko sa kanan nakita ko si Lukas na papalabas ng bar at huminto mismo sa tapat ng smoking area.

I bit my lips hardly ng may pumasok na ideya sa isip ko pero hindi ko alam kung magiging succesful iyon.

"Lukas!" I shouted his name, bagay na kinalingon nya sa gawi ko.

He was about to light it up his cigarette again ng hindi iyon matuloy dahil tumakbo na akong nagtungo sa harap nya.

He managed to snivel one smoke before I arrived.

He look like hard as rock. Tila walang emosyon sa akin.

"Hija, why I heard Lukas name? Kasama mo ba?" I heard dad on the phone said.

What should I do? This is my last resort. Sana talaga makisabay si Lukas dahil kung hindi patay talaga ako neto.

'Lukas! I have a favor to asked.' I mouthed him in a whispered.

Napakunot ang noo nya doon pero wala na akong pake. I give my phone to him pero hindi nya inabot.

Kaya naman ako na mismo ang naglagay sa tenga nya kahit na halos tumingkayad na ako dahil sa tangkad nya.

Later on after he heard my dad's voice. He gets what I am talking about. Inagaw nya pa mismo ang phone ko sa kamay ko at sya na mismo ang kumuha non.

He blow his cigarette smoke before answering my dad for whatever his question.

"Yes, tito. I am with her." maikli nyang tugon habang galit na ngayong dinapuan ako ng tingin.

Nagtataka siguro kung bakit ko pinakausap sa kanya si dad. Gosh! Lukas iligtas mo lang ako dito hinding hindi na kita muling gagambalain.

He gesture his hand also na lumayo ako ng kaunti para hindi maamoy ang usok ng sigarilyo.

Bagay na sinunod ko naman. He knows that I have asthma pero wala naman na ngayon.

"It's okay po. I'm the one who incharge with her anyway. Okay po Tito. I will." He said, before he ends the call.

That's it? Tapos na ba? Ligtas na ba ako?

"What my dad says? Okay na ba?" sunod sunod kong tanong habang bumabalik na sa pwesto nya.

Bigla nya tuloy itinapon sa semento yung hindi nya pa nakakalahating sigarilyo at walang ano ano'y tinapakan iyon.

His face is become rigid and stoic. Hindi nya rin sinagot ang tanong na kanina pa bumabagabag sa akin.

"What are you doing here kid? I bet your parents doesn't even know your here. Ginawa mo pa akong escape goat sa magulang mo ibang klase." He said, judgingly pissed.

Napalabi ako doon. And what about it? Tama naman siya. Oh ano ngayon.

Yan sana ang gusto kong sabihin pero hindi ko ginawa. You know why? Because I feel weak when I am with him.

Yan kagaya ngayon. Hindi ko alam ba't kinakabahan ako sa kanya kahit hindi naman dapat. Like hell! The effect his giving me is so uncontrobable. Nakakainis.

I shivered down my spine when the wind blew on my skin apprently. Nakasuot pa naman ako ng off shoulder kaya ramdam ko ang lamig na bumalatay sa batok ko pababa.

Dagdagan mo pa ng madilim na titig sakin ni Lukas na tila di natutuwa sa mga pinagagawa ko ngayon sa kanya.

"T..tapos ka na ba? Can I have my phone now. Uuwi na ako." I said, bravely without looking at him.

I was hugging myself dahil sa lamig. Hinahagod ko narin ng paulit ulit ang braso ko para kahit papaano makaramdam ako ng init.

I heard him curse on my side kaya napabaling ako sa kanya. He is literally bloodshot now nakapameywang narin ang dalawa nyang kamay sa magkabila nyang bewang habang nangungutyang tumitig sa akin.

"Are you for real Sienna?" seryosong tono nya.

What's with him ba! Kung ayaw nya sakin o galit man sya sakin edi wag nya na sanang palalain. Ibigay nya nalang sa akin ang phone ko hindi iyong para ko syang second parents na pagsasabihan at pagagalitan pa ako.

And heck! I will no longer a kid isang taon nalang 18 na ako. Ano bang problema nya bwisit.

"Lukas...I know your mad at me okay. So please, give me back my phone at hahanapin ko na si kuya uuwi na kami." pagod ko ng sabi.

Ayoko ng makipagtalo sa kanya. He is too much. Kung umasta sya para syang pangalawa kong kuya na sobrang dissapointed sakin.

The way he look at me in just a spit of seconds is giving me hard time to gazed back at him. He clenched his jaw while putting my phone inside on his pocket. What the hell?

Napabuga din siya ng malakas na hangin habang napapasuklay ng malambot nyang buhok bago tuluyang lumapit sa akin.

"Sandro isn't here anymore. Walang mag uuwi sayo kundi ako." pinal nyang sabi.

Huh?

What does he mean? Where's my kuya? Hindi naman ako iiwan non ng ganon ganon nalang ng hindi man lang nagpapaalam sa akin.

Is he lying right? For sure he is.

"You know what kuya Lukas okay. I get it I know your dissapointed but please! Stop spitting nonsense. Mabuti pa bumalik ka nalang kay Loren at akin na ang phone ko. Hahanapin ko pa si kuya Sandro sa loob. Thanks for the help anyway." I said.

Inilahad ko na ngayon ang kanang kamay ko sa harap nya para kuhain ng phone ko. Pero hindi nya ibinigay.

Kung nakakatakot na sya kanina mas lalo pa ngayon. He moisten his lips while smirking sarcastically infornt of me. Gigil nya ring ikikuyom ang kamao nya hudyat ng pag igting ng mga ugat nya sa braso na mas lalong nagpadagdag kaba sa akin.

I know he is not happy for what I did to him earlier. Sumakto lang kase ang pagkakataon na siya ang nakita kong kakilala dito.

I have no choice.

"Tangina," he grunt but he chuckled after.

Namula tuloy ako sa hiya matapos ko iyong marinig sa kanya. Even his cursed is hot to be heard gosh! Lasing lang siguro talaga ata ako kaya pati pagmumura nya okay sa pandinig ko.

"Here's the deal kid. If you ever see your brother inside then tell me. Pero pag wala kang Sandro na dala dala dito. Sasama ka sa akin at iuuwi na kita sa parents mo. And please...stop calling me 'kuya' I don't like you to be my little sister. Geez." He said, almost grossed in the last line he said.

Ouch.

That was hurtful! How can he say those words like in a normal conversation? Like what the f**k his problem? Maging sensitive naman siya kahit minsan. Damn him!

Ayoko rin naman sya maging kuya! We are in the same page.

Mabuti nalang manhid na akong nalunod ang sarili sa alak kanina kaya hindi na ako naging emosyonal. Isa pa sanay narin naman na ako sa kanya dati palang. Hindi naman na 'to bago.

Umirap nalang ako sa hangin bago siya tuluyang iwanan sa labas habang ako nagmamadali ng bumalik sa loob para hanapin si kuya. I searched his previous lounge earlier but no shadow nor tracing of him on that place. Umakyat din ako sa taas para mas madali ko siyang makita pero wala talaga.

Si Loren lang nakita ko doon kasama ang iba nyang katrabaho.

I already asked some waiters and even random people if they saw my brother pero hindi daw.

What the heck kuya Sandro! Where have you been? And why did you left without me gosh!

Ano bang iniisip nya.

Bagsak ang balikat kong bumalik sa labas para puntahan si Lukas. 20 minutes of searching of him is just pain in the ass. Wala talaga siya sa loob at hindi ko alam kung saang lupalop siya nagpunta.

Gusto ko sanang tawagan but my phone is on him.

"Your just wasting your time kid. I already told you the truth iniwan ka na nga ng kuya mo. Now, you know what you are doing? Just wait me here kukunin ko lang ang kotse ko. Stop thinking to run away dahil nasa akin ang phone mo hear me?" pananakot nya pa sa akin bago ako talikuran.

Really? As if naman sasama ako sayo. If you want sayong sayo na yang phone ko magtataxi nalang ako pauwi.

Hinintay ko munang mawala siya sa pangin ko bago ko ginawa ang plano ko.

Even I am a bit dizzy, I managed to run few kilometers away palayo sa bar na ito at para makahanap narin ng cab along with this place. Pero kung minamalas ka nga naman imbes na taxi ang makita ko dito kotse pa ni Lukas na papalapit sa akin.

Fuck this!

He even beep his car twice ng makita nyang muli akong tumakbo palayo sa direksyon nya.

"Sienna! What are you doing damn it!" He shouted.

But I don't mind him. Hinihingal narin ako sa pagtakbo. Where I am supposed to go? Dead end na to f**k!

Luminga linga pa ako sa paligid kung may tatakasan pa ba ako pero wala na.

He got the time na mahabol ako sa pwesto ko.

Kabado narin ako sa ginagawa ko ngayon. Should I go back? I turn over again to the path I run into. Babalik na sana dapat ako ulit doon.

But...

I almost got smashed on his car ng bigla nya iyong ipreno sa harapan ko. What the f**k Lukas! You almost hit me!

Kabado ko na siyang nilingon ngayon habang sapo sapo ang aking dibdib dahil sa kaba at pagod.

Nagmadali din siyang bumaba sa kotse nya ng sobrang galit ang ekspresyong ipinukol sa akin.

"Are you stupid? Bakit ka biglang tumakbo tapos babalik ka lang din naman! I almost hit you! Pano kung hindi ako agad nakapag preno? God, Sienna Celestine! Mag isip isip ka naman." He growled.

Why he become so mad dapat nga ako ang magalit dahil muntik nya na akong mabangga. Grabe! Pataasan ba ng pride labanan dito.

Halata namang siya ang may mali at hindi ako.

Have some manners naman Lukas. Mas lalo kitang hindi nagugustuhan.

I equal his gazed siguro dahil narin sa tama ng alak kaya nakayanan ko syang titigan. But heck! My tears is pestering me. Hindi nakiki ayon sa akin.

He jolted for a seconds after seeing me cry over this petty things. Nakuha ko naman iyong tiempo para pagsusuntukin sya sa dibdib.

"I f*****g hate you!" I shouted while started crying.

Nahuli nya kaagad ang dalawang palapulsuhan ko at mabilis akong hinigit sa tapat ng nakapark nyang kotse sa harap ko.

"A..no ba! Ayoko ngang sumama sa'yo!"

He just muttering some curses on me. Hindi ako pinapansin.

"I don't have time to negotiate with you Sienna. Just get in the car iuuwi na kita." utos nya.

Pinagbuksan nya narin ako ng pinto at padarag na ipinasok doon sa loob kahit labag iyon sa nararamdaman ko.

He even wipe my shed tears on my face while looking at me hardly.

See?

"I said...I-dont wanna come with you." protesta ko dahilan ng saglit nyang pagtigil sa pagpunas ng luha sa akin.

He smirk while starting acting like a brother to me who is just concernly on my feelings.

Nakakabwisit.

"I promised to your dad. Ako ang mag uuwi sayo. Just simple thanks to me will not hurt you Sienna. Tinulungan na nga kitang mapagtakpan yang kasinungalinan mo, so stop crying you look ugly." He teased, bago tuluyang kinabit ang seatbealt ko.

I bit my lips on his responds. For the countless time I feeling rejected again on him.

This is the worst.

It is evidently showing that the way he cares for me is like a sister-sibling relationship. That's why I don't get it bakit gusto ng parents nyang ipagkasundo kami.

We will definitely don't match. Ako nalang siguro ang aatras.

He eventually start his car engine. Wala naring nagsasalita saming dalawa. Mas mabuti narin iyon ayoko rin siyang kausap.

I fidgeting my own fingers while looking down on my lap. Gustong gusto ko ng bumilis ang oras dahil ayoko na siyang kasama.

He doesn't even bothered at all in my presence samantalang ako apektadong apektado na sa kanya.

My phone suddenly rang on his pocket. I know akin iyon dahil sa ringtone na naririnig ko. Baka si dad na naman ang tumatawag I don't know.

He scoffed a little before he broke the silence.

"Sorry." He said, before lending me my phone.

Kukunin ko na sana sa kanya pero ayaw nya iyong ibigay ng mabasa nya kung sino yung nagflash sa screen ko.

It was Kevin.

My ex.

"Akin na." I said.

Tinitigan nya muna ako ng isang beses bago ko iyon tuluyang makuha.

Since I don't want to talk to anyone. Pagka kuhang pagkakuha ko ng phone ko kaagad kong kinasel ang tawag ni Kevin.

I heard Lukas big sighed after what I did. He look so relieved Tss!

Isasandal ko palang sana ng ulo ko sa headboard ng kotse ng magring na naman iyon kaya kinansel ko ulit. Ba't ba ang kulit nito. Break na kami alin pa ba ang hindi malinaw sa kanya. He's annoying!

"Who's Kevin?" He asked out of nowhere.

Pagod ko tuloy siyang binalingan ng tingin habang nakasandal ako sa headboard.

Why? He asking.

"My ex." I said in a blank emotions.

Sasagot palang sana siya pero nag ring na naman ulit yung phone ko sa aking hita. I was about to pick it up ng maunahan ako ni Lukas.

The way his calloused hand accidentally brush into mine gives me shivered pero wala doon ang atensyon ko.

He accept the call without thinking anymore.

What the hell is he doing! Ayoko ngang sagutin—

"Stop pestering my fiancè bastard. Nakakadisturbo ka sa amin." He said before ending the call.

Pinatay nya rin ang phone ko bago ibinalik sa akin.

WHAT THE f*****g f**k HE SAID!

"Lukas! What the hell! Bakit mo iyon sinabi? Are you insane!" I scowled angrily.

He just clenching his jaw without looking at me. Siya pa ngayon ang galit eh sya nga tong nagbigay ng false information.

"It's not a big deal. Ikaw rin naman nagsinungaling sa parents mo. We are the same. Ayaw mo ba? Hindi ka na guguluhin ng ex mo. Besides that boy is no good for you Sienna tinulungan lang kita." He proud.

Ibang klase.

Should I thank him for that? Ofcourse not!

Ni wala nga siyang idea na pinagkasundo kami. He is more annoying than my ex! Bwisit.

I just hope this day would end.

Ayoko na siyang makita please lang.