ครบรอบ (1)
1050 Words
ตอนที่ 1 ครบรอบ
เวลาล่วงผ่านมา ตุลย์และหลินแต่งงานกันได้สามปีเต็ม ทั้งคู่อยู่ด้วยกันที่เรือนหอหลังใหม่และใช้ชีวิตแบบคู่สามีภรรยาทั่วๆ ไปไม่ได้มีอะไรมากมาย ส่วนอาม่าก็มาอยู่กับหลานสาวด้วยเช่นกัน
“สุขสันต์วันครบรอบแต่งงานค่ะเฮีย” หลินเอ่ยพร้อมรอยยิ้มก่อนจะยื่นของขวัญที่เตรียมไว้ให้ผู้เป็นสามี
“คืออะไร” ตุลย์รับมาแล้วแกะดูในทันที ก่อนจะเห็นว่าเป็นนาฬิกาข้อมือคอลเลคชันใหม่ของแบรนด์หรูที่เขาชื่นชอบอยู่ “รู้ได้ไงว่าพี่จะเอารุ่นนี้?”
“หลินเป็นเมียเฮียนะ ผัวชอบอะไรไม่ชอบอะไรหลินก็ต้องรู้สิ” สิบปีที่หลินรู้จักกับตุลย์ มันไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะรู้ว่าอีกฝ่ายชอบหรือไม่ชอบอะไร เธอเป็นคนประเภทที่ถ้าชอบหรือรักใครจะใส่ใจคนนั้นสุดๆ
“ขอบคุณนะ” เอ่ยขอบคุณภรรยาพร้อมกับจูบที่ริมฝีปากของเธออย่างอ่อนโยนหนึ่งที
“ยินดีค่ะ”
“หลินอยากได้อะไร?” ตุลย์ถามแล้วรอฟังคำตอบ เขาไม่รู้หรอกว่าภรรยาของตนชอบหรือไม่ชอบอะไร คิดแค่ว่าพวกผู้หญิงเดาใจยาก เดี๋ยวซื้อมาให้ไม่ถูกใจก็แง่งอน
“…” เธอมองหน้าสามีแล้วยิ้มอ่อนๆ ทว่าตุลย์ไม่เคยใส่ใจที่จะรู้ว่าเธอชอบอะไร กี่ครั้งก็พยายามทำใจให้ชิน เพราะไม่ว่าจะกี่เทศกาลหรือวันสำคัญอะไรเขาไม่เคยมีเซอร์ไพรส์ให้เธอเลยสักครั้ง ของขวัญแต่ละชิ้นที่ซื้อมาก็ต้องคอยถามว่าอยากได้อะไรถึงจะซื้อ
“ว่าไง”
“หลินไม่อยากได้อะไรหรอก ขอแค่มีเฮียอยู่ด้วยก็พอแล้ว”
“…” ตุลย์ทำเพียงยกยิ้มแล้ววางกล่องนาฬิกาลงบนโต๊ะข้างเตียง
“เฮียจะออกไปทำงานอีกทีตอนกี่โมง?”
“ตอนนี้กี่โมงแล้ว”
“หกโมงเย็น”
“สักทุ่มครึ่งว่าจะออกจากบ้านน่ะ พอดีเฮียต้องแวะไปรับพ่อ เพราะวันนี้พ่อไปตรวจงานที่โกดังด้วย”
“โอเค อยากกินอะไรมั้ย หลินจะได้ทำให้”
“กินหลินได้ปะ” ไม่พูดเปล่า ยื่นฝ่ามือไปลูบไล้ตามเนื้อตัวขาวสะอาดของคนตรงหน้า “เราไม่ได้มีอะไรกันมากี่วันแล้วนะ?”
“จะอาทิตย์แล้วค่ะ”
“เหรอ ช่วงนี้งานยุ่งมาก กลับมาก็เหนื่อยงานจนหมดแรง” กลับมาบ้านได้ถ้าหัวถึงหมอนเขาก็หลับแล้ว งานที่โกดังสินค้าค่อนข้างยุ่ง ไหนบางวันจะต้องเข้าไปบริษัทอีก
“ไม่เป็นไร หลินเข้าใจค่ะ” เธอจับมือสามีแล้วลูบหลังมือเบาๆ แม้ปากจะพูดว่าไม่เป็นไรแต่ลึกๆ แล้วน้อยใจไม่เบา ช่วงหลังมานี้เจอหน้ากันไม่ถึงสิบนาที พูดคุยกันไม่ถึงสิบคำ “หาเวลาพักบ้างก็ดีนะเฮีย วันนึงก็ยังดี”
“ดูก่อน เฮียไม่อยากให้พ่อทำงานหนักคนเดียวน่ะ อายุแกก็ไม่น้อยแล้ว”
“อื้ม แล้วนี่เฮียอยากกินหลิน…”
Rrrrr.
มีสายเรียกเข้ามาขัดจังหวะ ตุลย์หยิบมาดู เมื่อเห็นว่าเป็นสายสำคัญเลยลุกขึ้นแล้วเตรียมจะออกไปคุยข้างนอก
“แป๊บนะ มีคนโทร.มา”
“ค่ะ”
“ฮัลโหล…” เขากดรับสายแล้วเดินออกไปจากห้องนอนทันที ทิ้งให้ผู้เป็นเมียมองตามตาละห้อย
ไม่นานร่างสูงก็เดินกลับเข้ามา เขาโน้มตัวลงบนที่นอนนุ่มแล้วหลับตาพริ้ม
“เฮีย…”
“ฮืม?”
“จะนอนเหรอ”
“พักสายตา”
“…” แล้วก่อนหน้าบอกอยากจะกินเมีย ทำไมถึงชอบมาพูดให้ความหวังแล้วก็ตบท้ายด้วยการตีเนียนลืมไปง่ายๆ ไม่ใช่ว่าเธออยากจะมีเซ็กซ์ขนาดนั้น ก็แค่อยากนอนกอดกันบ้าง
ช่วงที่แต่งงานกันปีแรกๆ ตุลย์และหลินดูเหมือนจะไปกันได้ดี ดูมีความสุขกับการใช้ชีวิตในโหมดสามีภรรยา แต่พอเข้าปีที่สามฝ่ายชายก็เริ่มเปลี่ยนไปจากเดิม เขาไม่ค่อยมีอะไรกับเธอทั้งที่ก่อนหน้านั้นแทบจะวันเว้นกัน แถมตอนนี้เดือนนึงกอดจูบกันไม่ถึงห้าครั้งเลยด้วยซ้ำ
“อย่าคิดมากน่า” ตุลย์ลืมตาขึ้นแล้วเอ่ยบอกเมื่อเห็นว่าหลินเงียบเสียง “เอาไว้คืนนี้เสร็จจากงานแล้วจะกลับมานอนกอดนะ”
“ค่ะ งั้นเฮียพักสายตาเถอะ เดี๋ยวหลินจะออกไปดูม่าหน่อยว่าทำอะไรอยู่”
“อื้ม”
หลินเดินออกมาแล้วปล่อยให้สามีนอนพักสายตาไปตามที่ต้องการ เธอมองหาอาม่าก่อนจะพบว่าท่านยืนก้มๆ เงยๆ ทำอะไรอยู่ที่หน้าบ้าน
“ม่า”
“เอ้อ ว่าไงลูก”
“ทำอะไรอยู่คะ”
“ออกกำลังกายน่ะสิ จะได้แข็งแรง”
“แล้วมาออกอะไรตรงนี้ อีกอย่างเมื่อกี้เหมือนม่าทำท่าเก็บอะไรบางอย่าง ไม่เหมือนคนออกกำลังกายเลย ก้มๆ เงยๆ” หลานสาวพูดหยอกล้ออาม่าเล่นตามประสา เธอชอบเห็นเวลาอาม่าอารมณ์ดี
“แหม่ คนแก่แล้ว มันจะไปออกกำลังคล่องแคล่วเหมือนหนุ่มสาวได้ไงล่ะ” อาม่าพูดพลางพยุงให้ตัวเองยืนตัวตรงแล้วสูดลมหายใจเข้าออกลึกๆ
กริ๊ง~
มีเสียงคนกดกริ่งที่หน้าประตูบ้าน
“ใครมากัน?” อาม่าเอ่ยออกมาด้วยความสงสัย
“เดี๋ยวหลินไปดูเองค่ะ ม่าออกกำลังไปเถอะ” ว่าจบเธอก็เดินไปที่หน้าบ้าน เลือกเปิดประตูรั้วบานเล็กแล้วกำลังจะยิ้มทักทายแขก ทว่ารอยยิ้มมันหุบลงในทันที่เห็นว่าเป็นใคร “เจ้...”
“หลิน…ฮึก” เรียกชื่อเจ้าของบ้านพลางสะอึกสะอื้น “หลินช่วยเจ้…ฮึก”
“เจ้เหมย...”
“หลินช่วยเจ้หน่อย”
“ช่วยอะไร”
“ขอเข้าไปคุยในบ้านก่อนได้มั้ย”
“อื้ม” แม้หลินจะมีแต่ความสงสัยและคำถามมากมายอัดแน่นในใจ แต่เมื่อเห็นพี่สาวสะอึกสะอื้นมีน้ำตาก็ค่อยว่ากันในทีหลังแล้วกัน ตอนนี้ทำได้แค่พาเหมยเขามาในบ้านก่อน
...ตัด...
เอ้อ ยัยเหมยแกจะกลับมาทำไมนะ?
1คอมเมนต์ = 1กำลังใจ
กดใจ,กดเข้าชั้น,กดติดตามนักเขียนด้วยน้า
- Writer
