ครบรอบ (2)
1099 Words
ภายในห้องนั่งเล่น
เหมยนั่งเล่าเรื่องราวที่ผ่านมาเกือบสิบปีที่หายไปให้อาม่าและน้องสาวฟัง รวมไปถึงตุลย์ที่ตอนนี้ยืนกอดอกพิงเสาแล้วมองไปที่เหมยอย่างไม่ลดละ หูก็ตั้งใจฟัง
“เนี่ยแหละ อาม่าเตือนแล้วไม่เคยฟัง” เมื่อฟังจบอาม่าก็เอ่ยขึ้น ตอนนั้นพูดจนปากจะฉีกแต่หลานสาวไม่คิดจะฟัง
“เหมยก็ไม่คิดว่าเขาจะมาทิ้งกันไปแบบนี้หนิม่า มันสิบปีเชียวนะที่เรารู้จักและอยู่ด้วยกัน” เธอเองก็ไม่คาดคิดว่าสิบปีที่รักกันดีกับสามีจะมาจบเอาวันนี้เพียงเพราะฝ่ายชายไปเจอผู้หญิงคนใหม่ที่สวยกว่าเด็กกว่าเธอ
“แล้วเจ้รู้ได้ไงว่าเราอยู่ที่ไหน” หายไปไม่เคยติดต่อมาเป็นสิบปี มันน่าแปลกที่พี่สาวนั้นจะหาที่อยู่ใหม่ถูก อีกทั้งหลินยังไม่เคยบอกใครว่าเธออยู่ไหน โซเชียลก็ไม่เคยอัปเดตอะไรมากมาย แค่ลงรูปถ่ายไปวันๆ
“ไล่ถามเพื่อนๆ เอา ก็เลยมารู้ว่าหลินแต่งงานกับตุลย์ แล้วเจ้ก็เลยให้คนสืบหาที่อยู่ให้น่ะ”
“แล้วนี่จะเอายังไง” อาม่าถามหลานสาวคนโต
“เหมยว่าจะมาขอรบกวนสักพักน่ะ”
“รบกวนนี่เจ้หมายถึงอะไร”
“เจ้ขอมาอยู่ด้วยสักพักนะหลิน ขอพักใจสักระยะ ไว้ดีขึ้นแล้วเจ้จะไป” เหมยจับมือหลินด้วยหน้าตาที่เศร้าสร้อย เธอไม่รู้จะไปที่ไหนอีกแล้ว
“…” หลินมองหน้าสามีสลับกับอาม่า เธอเองก็ลำบากใจ เพราะบ้านหลังนี้ไม่ใช่ของเธอแต่เป็นของตุลย์ ครั้นจะให้ใครมาอยู่ตามอำเภอใจคงจะไม่ได้ “เฮีย…”
“บ้านเราก็เหลือห้องว่างหนิ” ตุลย์เอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง “หลินจัดการเลย เฮียขอไปทำงานก่อน” พูดจบเขาก็เดินออกไปจากบ้านทันที
“…” หลินทำเพียงมองตามหลังผู้เป็นสามีก่อนจะลอบถอนหายใจ “เจ้รอสักพักนะ เดี๋ยวหลินจะไปจัดห้องให้”
“ไม่เป็นไร แค่มีหมอนใบผ้าห่มผืนเจ้ก็นอนได้แล้ว หลินไม่ต้องจัดอะไรให้เหนื่อย”
“เอาๆ พี่น้องนั่งคุยกันไป เดี๋ยวม่าจะไปทำห้องให้เอง ม่าจะได้ออกกำลังด้วย” อาม่าเสนอตัวแล้วลุกขึ้นเดินไปจัดห้องให้หลานสาว
“ม่า…”
“ไม่เป็นไร คุยกันไปพี่น้อง”
“หลิน…” เหมยเรียกน้องสาวแล้วสอดส่องสายตามองไปรอบๆ “แต่งงานกับตุลย์นานแค่ไหนแล้วเหรอ?”
“สามปี” แต่ถ้ารวมก่อนหน้าที่จะแต่งก็ราวๆ สิบปี เพราะรู้จักกับตุลย์ตอนเธออายุสิบสาม ตอนนี้อายุก็ยี่สิบสามปีแล้วล่ะ
“ไปไงมาไงถึงได้ลงเอยกัน” เหมยค่อนข้างแปลกใจ เพราะเธอจำได้ว่าตอนนั้นตุลย์บอกชอบเธอไม่ใช่หลิน แต่ติดที่เธอนั้นดันมีคนที่รักอยู่แล้วเลยไม่ได้สนใจตุลย์
“เพราะรัก เฮียตุลย์ก็เลยขอหลินแต่งงาน” จริงๆ หลินเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตอนนั้นตุลย์ขอแต่งงานเนื่องในเหตุผลอะไร อยู่ๆ อีกฝ่ายก็ขอมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย แต่สำหรับเธอคือรักเขาเลยตอบตกลงที่จะแต่ง
“อ๋อ งั้นก็แสดงว่าแต่งพร้อมๆ เจ้ใช่มั้ย เพราะเจ้ก็แต่งงานมาได้สามปีเหมือนกัน”
“อื้ม”
“แต่ตอนนี้เจ้กำลังจะขอหย่าน่ะ เขามีใหม่ เราอยู่ต่อไปก็ไม่มีความหมาย”
“เป็นกำลังใจให้เจ้นะ หลินเชื่อว่าทุกอย่างจะผ่านไปได้ดีเพราะเจ้เก่งอยู่แล้ว” เธอจับมือแล้วเอ่ยปลอบปนให้กำลังใจพี่สาว
“ขอบใจนะหลิน เจ้ขอโทษที่หายไป ตอนนี้เจ้คิดได้แล้วว่าคนที่หวังดีกับเราจริงๆ ก็มีแต่คนในครอบครัว”
สองพี่น้องสวมกอดกันในรอบสิบปี สายใยมันยังคงอยู่เช่นเดิมแม้จะห่างหายกันไปนานแค่ไหน หลินรักพี่สาวอย่างเหมยมาก และคิดว่าเหมยเองก็คงจะรักน้องสาวอย่างหลินมากเช่นกัน
ตัดมาที่ตุลย์ ตอนนี้เขานั่งดื่มเบียร์ชิลๆ อยู่ที่โกดังสินค้า โดยมีผู้เป็นพ่อที่นั่งอยู่ข้างๆ ด้วย
“วันนี้งานไม่เยอะ จะมาทำไม” เตย์ถามลูกชาย
“เบื่อ”
“เบื่อ? แกเบื่ออะไร เห็นว่าวันนี้เป็นวันครบรอบแต่งงานนี่นา ต้องมีความสุขสิ”
“เบื่อชีวิตคู่แบบผัวเมีย ช่วงนี้ผมรู้สึกอึดอัดเวลาอยู่กับหลินน่ะ” แรกๆ ยอมรับว่าข้าวใหม่ปลามันอะไรมันก็ดีไปหมด พอเวลาผ่านไปทุกอย่างมันเริ่มอึดอัด เขารู้สึกว่าตัวเองนั้นไม่ได้มีความสุขเวลาอยู่กับหลินแล้ว
“จะบ้ารึไงวะ นั่นเมียแกนะ!”
“…”
“เมียที่แกเลือกเองขอแต่งงานเอง มาวันนี้มาพูดพล่อยๆ ว่าเบื่อ พ่ออยากจะตบปากแกจริงๆ!” เตย์อยากจะตีเข้าปากลูกชายสักทีสองที จู่ๆ มาพูดอะไรไม่น่าฟังได้ยังไง “หลินเป็นผู้หญิงที่ดี พ่อไม่เคยเห็นลูกสะใภ้คนนี้จะมาเรียกร้องอะไรเลย อยู่เป็นทุกอย่าง แถมเธอยังเป็นเด็กดีอีกต่างหาก”
“เหมยกลับมา”
“เหมย?”
“พี่สาวของหลิน”
“แล้วมันเกี่ยวอะไร”
“พ่อ จริงๆ แล้วผมชอบเหมยมาตลอดไม่ใช่หลิน แต่ที่ขอหลินแต่งงานเพราะอยากจะประชดเฉยๆ”
“ไอ้ตุลย์!”
“พ่ออย่าเพิ่งด่า ยอมรับว่าตอนนั้นคิดน้อยไป ผมก็คิดว่าตัวเองจะลืมเหมยได้และอยู่ไปก็คงจะรักหลินเอง แต่สุดท้ายมันไม่ใช่”
“แกกำลังทำเลวกับผู้หญิงที่ดีคนหนึ่งรู้มั้ย พ่อไม่รู้จะพูดอะไรเลย เอาเป็นว่าวันที่แกคิดได้ นั่นมันอาจจะเป็นวันที่สายไปแล้ว” พูดจบเตย์ก็เดินออกมาจากลูกชายทันที เขาคิดไม่ถึงว่าลูกชายจะเป็นคนแบบนี้ พูดไม่ออกบอกไม่ถูก ปล่อยให้เรียนรู้รสชาติความเจ็บช้ำด้วยตัวเองแล้วกัน จะได้รู้ซึ้ง
...ตัด...
แรงมาก แกจะประชดห่าเหวอะไรไม่รู้ แต่แกไม่ควรดึงคนดีๆ อย่างหลานสาวฉันมาค่ะบักตุลย์ คันมือ!!!
1คอมเมนต์ = 1กำลังใจ
กดใจ,กดเข้าชั้น,กดติดตามนักเขียนด้วยน้า
- Writer
