Chapter 45
LALAINE’S POV
Nagising ako nang maramdaman ang sinag ng araw na tumama sa aking mata. Pikit-matang uminggos sa pag kakahiga at niyakap ang matigas na unan.
Sandali.
Matigas?
Kinapa-kapa ko ang aking kamay para kompirmahin na hindi na ito parte nang aking masarap na panaginip, na imbis malambot na unan ang nahahawakn ko kundi matigas na medyo paalon-alon.
Ano ito?
Wala naman sa silid namin ni Connor ang ganitong klaseng unan.
Ilang segundo akong nakikiramdam kong ano ba talaga ang nanggari at kinakapa ng aking kamay. Biglang nawala ang antok ko ng humingga ang unan ko.
Napa-mulat ako ng mata at para akong tatakasan nang bait ng makompirma na nakayakap ako kay Connor. Naka patong rin ang ulo ko sa matipuno nitong dibdib at mahimbing itong natutulog sa tabi ko.
Sobrang ka
