Rrr...
ผมละตัวเองออกจากภวังค์ความคิด หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูชื่อคนโทรเข้า แสยะยิ้มนิด ๆ ก่อนกดรับสาย
“มีอะไร”
[พี่รองอยู่ไหน? อยู่ที่บ้านหรือเปล่า?] ผมขมวดคิ้วพลางคีบบุหรี่ออกจากปากแล้วพ่นควันออกมา
“ทำไม มีไร?”
[หวานโทรมาบอกว่าฟองไม่สบาย วันนี้ผมโทรหาทั้งวันยัยนั่นก็ไม่รับ หลังจากคุยกับหวานเสร็จก็ติดต่อไม่ได้ พี่รองอยู่กับฟองหรือเปล่า?]
“...” ผมชะงักมือที่คีบบุหรี่ มองมันเล็กน้อยก่อนขยี้ลงบนจานรองแล้วลุกขึ้นยืน ปล่อยให้ปลายสายตะโกนถามซ้ำอีกรอบ
[ฮัลโหล ได้ยินไหมเนี่ย พี่อยู่ที่บ้านกับยัยนั่นหรือเปล่าวะ?]
เมื่อผมยังเงียบ แรมพ์จึงหงุดหงิดกว่าเดิม ได้ยินเสียงพี่ร๊อคตะโกนถามว่าจะไปไหน มันตอบกลับว่าจะไปหาฟอง ผมหัวคิ้วกระตุกพลางเอ่ยเสียงเย็น
“ไม่จำเป็น กูอยู่กับเธอ”
ผมตัดสายทิ้งแล้วเดินขึ้นบันไดมาชั้นสองของบ้านไอ้ฌอน วันนี้ผมถูกพวกมันลากมาทำโปรเจ็คที่นี่ ตอนแรกก็ว่าจะไม่มา แต่มันชวนมาค
