EP.20 [รุ่นพี่]
1069 Words
กิจกรรมรับน้องสิ้นสุดลงด้วยการที่หน้าตาของฉันเต็มไปด้วยสีสันละลานตา เนื่องจากคณะเราเป็นคณะศิลปกรรมซึ่งเน้นด้านศิลป์อยู่แล้ว จึงไม่แปลกนักที่บนใบหน้าของบรรดารุ่นน้องปีหนึ่งอย่างฉันจะโดนเพ้นท์ออกมาได้อย่างสวยงามราวกับประติมากรรมฝาผนัง โชคดีที่หวานไหวตัวทันจึงพอกหน้าเราสองคนด้วยรองพื้นเบอร์หนาระดับที่สารเคมีไม่สามารถทำร้ายผิวหน้าแสนบอบบางของพวกเราได้ ซึ่งฉันรู้สึกขอบคุณเธอมากจริง ๆ
เอี๊ยดดด!
“อ๊ะ…!” ฉันสะดุ้งตกใจกับเสียงเบรกดังสนั่นจนขาสะดุดกันล้มลงนั่งกลางถนน เมื่อครู่ฉันมัวแต่เดินเหม่อมากไปหน่อยจึงไม่ทันมองรถคันหรูที่กำลังแล่นมาด้วยความเร็วระดับหนึ่ง โชคดีที่เขาเบรกทันไม่อย่างนั้นฉันคงโดนชนไปแล้ว
ปึง
“เป็นอะไรหรือเปล่าครับ?” เสียงทุ้มจากร่างสูงเจ้าของรถเปิดประตูลงมาถามไถ่ ฉันส่ายหน้าเบา ๆ ขณะพยายามลุกขึ้น ท่อนแขนสัมผัสถึงความกรุ่นร้อนจากฝ่ามือหนาเข้ามาช่วยประคองให้ลุกขึ้นยืน เมื่อยืนมั่นคงฉันจึงถอยออกห่างจากเขาแล้วเงยหน้าขึ้นมอง
ร่างสูงราวร้อยแปดสิบกว่า ๆ ในชุดนักศึกษาแสนจะดูดีปรากฏตรงหน้าฉัน เขาเป็นผู้ชายที่หน้าตาดีมาก ดวงตาคมเข้ม คิ้วหนาได้รูป ริมฝีปากชมพูติดคล้ำขยับยิ้มอ่อนโยน ทำหัวใจดวงน้อยแอบสั่นไหว
“เจ็บตรงไหนไหมครับ พี่ขอโทษนะ พอดีพี่รีบไปหน่อย”
ฉันกะพริบตาเรียกสติตัวเองพลางละสายตาจากรอยยิ้มเทพบุตรนั่น
อ่า… เขาหล่อเหลาเหมือนเทพบุตรจริง ๆ แฮะ
“เอ่อ… ไม่เป็นไรค่ะ ฟองต่างหากที่ต้องขอโทษ ฟองข้ามถนนไม่ดูรถเอง ต้องขอโทษด้วยนะคะที่ทำให้รุ่นพี่เสียเวลา” เพราะเขาแทนตัวเองว่าพี่ ฉันเลยคิดว่าเขาคงจะเป็นรุ่นพี่จากคณะไหนสักคณะแน่ ๆ
ตอนนี้นักศึกษารอบตัวเริ่มหันมาสนใจพวกเราแล้ว แน่ล่ะ… รถสปอร์ตคันหรูจอดค้างกลางถนน แถมยังมีหนุ่มหล่อเจ้าของรถยืนอยู่ตรงนี้ด้วย แล้วดูจากสายตาของสาว ๆ เขาคนนี้คงจะฮอตน่าดูเลยล่ะ
“น้องเป็นเฟรชชี่ใช่ไหม คณะไหนเหรอ”
“เอ๊ะ…” ฉันเงยหน้ามองร่างสูงอีกครั้ง ตอนแรกคิดว่าเขาจะเดินกลับรถแล้วขับออกไป ทว่ากลับชวนฉันคุยต่อซะอย่างนั้น “เอ่อ… คณะศิลปกรรมค่ะ”
“เด็กศิลป์งั้นเหรอ อื้ม… ยินดีต้อนรับสู่มอเรานะครับ พี่ชื่อ ‘โลกิ’ อยู่วิศวคอมปีสาม”
ฉันกะพริบตามองรอยยิ้มเทพบุตรของร่างสูงตรงหน้า แม้จะงุนงงกับความเป็นกันเองของเขามาก แต่พอได้ยินว่าเขาเรียนอยู่คณะไหนและปีอะไร หัวใจฉันก็เต้นตึกตักขึ้นมา
“รุ่นพี่อยู่วิศวคอมปีสามหรือคะ?” พี่โลกิเลิกคิ้วแปลกใจนิด ๆ แต่ก็พยักหน้ารับยิ้ม ๆ “เอ่อ… ถ้างั้นพอจะบอกฟองได้ไหมคะว่าตึกวิศวะไปทางไหน คือ… ฟองกำลังเดินหาตึกนั้นอยู่น่ะค่ะ”
ใช่แล้ว… การที่ฉันมาเดินเหม่ออยู่ในมหาวิทยาลัยจนเกือบจะถูกรถชนนั้น เป็นเพราะว่าฉันตั้งใจจะแอบไปหาพี่ไรม์ที่คณะวิศวกรรม ฉันไม่ได้คิดจะไปรบกวนอะไรเขาหรอกนะ แค่อยากเห็นให้แน่ใจว่าเขามามหาวิทยาลัยจริง ๆ หรือเปล่าน่ะ
“อ้อ ถ้างั้นขึ้นรถพี่เลย เดี๋ยวพี่พาไปส่งครับ”
พี่โลกิผายมือไปทางรถสปอร์ตของเขา ฉันมองตามด้วยความลังเลใจ ก็ฉันเพิ่งรู้จักเขานี่นา จู่ ๆ จะให้ขึ้นรถเขาไปแบบนี้มันก็ออกจะ… น่าหวั่นเกินไป
“หึ… ไม่ต้องทำหน้ากังวลขนาดนั้นก็ได้ พี่ไม่ทำอะไรน้องหรอกครับ ถือซะว่าเป็นการขอโทษที่ทำให้ตกใจแถมยังเจ็บตัวด้วย” ฉันเลิกคิ้วเล็กน้อยก่อนมองตามสายตาคมที่มองมือฉัน จึงได้รู้สึกตัวว่าหลังมือตัวเองกำลังถลอกเลือดซึมอยู่เล็กน้อย “ให้พี่พาไปห้องพยาบาลก่อนดีไหม น้องควรทำแผลนะครับ”
“เอ่อ… ไม่เป็นไรค่ะ แค่แผลถลอก รบกวนส่งที่คณะวิศวะก็พอค่ะ” ฉันขยับยิ้มตอบ พี่โลกิขมวดคิ้วมองฉัยเล็กน้อยก่อนหมุนตัวเดินกลับไปเปิดประตูรถให้ฉัน ฉันก้มหน้าหลบสายตาใคร่รู้จากคนรอบข้างแล้วขึ้นนั่งบนรถหรู ไม่รู้ว่าฉันคิดผิดหรือคิดถูกกันแน่ที่ตอบรับคำเชิญของรุ่นพี่แปลกหน้าคนนี้…
แต่เขาก็ ‘น่าจะ’ เป็นคนดีมั้ง…
.
.
.
คณะวิศวกรรมศาสตร์
หลังจากพี่โลกิจอดรถเสร็จเขาก็พาฉันเดินเลียบสนามบาสมาทางหน้าคณะ บริเวณนั้นคราครั่งไปด้วยนักศึกษานับร้อยชีวิต ทุกคนต่างส่งเสียงครึกครื้นกับกิจกรรมรับน้องซึ่งใกล้จะจบลง ฉันมองเหล่าเฟรชชี่ที่บนใบหน้าเต็มไปด้วยสีสันไม่ต่างจากฉัน ไม่สิ ต้องบอกว่าดูกว่าฉันเยอะ เพระเต็มไปด้วยสิงสาราสัตว์ทั้งนั้น
“อ้าว ไอ้โลกิ ทำไมเพิ่งมาวะ? งานเลิกแล้วเว้ย” เสียงทักจากผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่งเรียกสายตาฉันหันมอง ร่างสูงเจ้าของเรือนผมสีโกเมนชะงักเล็กน้อยยามมองมาที่ฉัน เขาหรี่ตาเล็กตาน้อยใส่พี่โลกิ “ง่ออ พาสาวที่ไหนมาด้วยวะเนี่ย ร้ายนะไอ้เทพบุตร”
“สาวห่าอะไรล่ะ นี่น้องฟอง เฟรชชี่ศิลป์เหอะ แล้วกูก็แค่พาน้องเขามาส่งที่คณะนี้เฉย ๆ” พี่โลกิรีบแก้ความเข้าใจผิดกับเพื่อนเขาทันที ก่อนหันมาหาฉัน “นี่ไอ้ฌอน เพื่อนพี่ มันปากหมาแบบนี้แหละ น้องอย่าถือสาเลยนะ”
ฉันขยับยิ้มรับว่าไม่ถือสาอะไรเพื่อนเขาเลย ก่อนสายตาจะสะดุดเข้ากับร่างสูงคุ้นตาที่กำลังเดินมาทางนี้ สองตาเบิกกว้างรีบหันหลังหนีพลางยกมือขึ้นปิดหน้าด้วยความลืมตัว
ตายแล้ว… ทะ ทำไมจู่ ๆ พี่ไรม์ถึงเดินมาทางนี้ล่ะ! ไม่คิดว่าจะได้เจอเขาง่ายแบบนี้เลยนะ!
- Writer
