“อื้อ...” ฉันเบิกตากว้างมองใบหน้าหล่อแสนเย็นชาที่อยู่ใกล้เกินพอดี ดวงตาคมนิ่งสนิทจับจ้องเข้ามาในตาฉัน ก่อนจะสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อริมฝีปากถูกปลายลิ้นร้อนแซะเบา ๆ จนเผยอออกด้วยความตื่นตกใจ ส่งผลให้เรียวลิ้นร้อนสอดแทรกเข้ามากวาดเหล้ารสชาติขมปร่าไปจนหมด เขากดริมฝีปากจูบดูดดื่มซ้ำ ๆ จนความขมที่ติดปลายลิ้นจางหายไปเหลือทิ้งไว้เพียงความหวานละมุนจึงค่อยผละออก
เมื่อพี่ไรม์ถอนจูบออกไป ฉันเหมือนคนที่วิญญาณหลุดออกจากร่าง ลืมไปหมดสิ้นว่าตอนนี้ตัวเองกำลังนั่งอยู่ต่อหน้าทุกคน ฉันกลายเป็นคนโง่งมที่หลงมัวเมาไปกับจูบแสนหวานนั้นโดยไม่รู้ตัว
“คำตอบชัดเจนแล้วใช่ไหม?”
เสียงพี่ไรม์เรียกสติฉันให้กลับมาอีกครั้ง ฉันหันมองพวกลดาที่ยกมือปิดปากมองพวกเราด้วยสายตาเหลือเชื่อ ก่อนเลื่อนสายตามองแรมพ์ที่นั่งเม้มปากกำแก้วเหล้าในมือแน่น และหยุดลงที่พี่โช... ทำไมเขามองฉันด้วยสายตาแบบนั้นล่ะ?
“ปาร์ตี้จบแล้ว”
พี่ไรม์ลุกขึ้นยื
