“Seryoso ka ba noong binigyan mo ako ng parusa?”
Tapos na siyang kumain at tapos na rin akong magligpit. Hindi ko nga alam kung gaano pa kami katagal nagtalo kung sino ang maghuhugas ng pinagkainan niya. Ang lakas ng loob magsabi na siya ang maghuhugas, e mukha nga na hindi siya marunong kahit paghuhugas lang ng kutsara at tinidor.
Ang lakas mo ring magsalita, as if naman, marunong ka maghugas ng kaldero. Sumisingit ang utak ko na akala mo ay kaaba’t usap siya.
“Anong parusa?” tanong niya. Bahagyang binaba ang diyaryong binabasa.
Nandito kami sa receiving area ng opisina. Nakaupo ako sa single sofa na nasa harapan lang niya. Tanging ang mesang nasa gitna ang naghihiwalay sa amin. Hindi pa talaga ako umaalis kahit na wala naman akong ginagawa rito, hindi rin nam
