Stealing My Future Dad (STEALING SERIES #1)

Kabanata 5

The atmosphere feels so heavy right now. Hindi na ako makapag-isip ng mabuti dahil sa makamundong pagnanasa na nararamdaman ko ngayon. The sensual tension between me and Kib is nearing the c****x. I can hear how loud my heart is pounding while Kib's looking at me. Hindi ko maiwasang hindi bigyan ng kahulugan ang mga simpleng titig niya sa akin. I love everything about him and that makes me crazy over him. I couldn't hold back, I pulled him closer to me. Our eyes are locked towards each other. I can hear his heart right now, pounding so loud and crazy.

"What are you doing?" he slowly asked.

I licked my lower lip while looking at him. I saw how he gulped while looking at my lips. Ngumisi ako sa reaksiyon niya. I know he can't resist me. Mahal niya ako kahit hindi niya man sabihin sa akin.

I bit my lower lip. Umawang ang kaniyang labi. Our faces are only inches away and I'm very tempted right now.

"Celestine," he called without breaking our eye contact.

A teasing smile formed on my lips.

"Yes, Daddy,"  I sensually said.

His eyes darkened. Sinubukan niyang ilayo ang sarili sa akin na naging dahilan kung bakit naputol ang kanina ko pang iniingatan na pasensya. I'm hurt. Bakit niya kailangang umiwas? Ayaw niya ba talaga sa akin? He's testing my patience and I totally lost.

I pulled him more closer at dahan-dahang inilapit ang labi ko sa labi niya. I could hear the loud strumming of my heart but I couldn't guess if it belongs to him or mine. He didn't move even an inch that makes my heart skips a little bit. I closed my eyes and kissed him.

I kiss him with all my love and I'm kissing him passionately. His not even responding to my kisses at parang nabigla siya sa ginawa ko kahit ang totoo ay hindi siya umiwas o gumalaw noong papalapit pa lamang ako sa kaniya. Para siyang tuod na nagulat sa ginawa ko. Mas nilapit ko ang katawan ko sa katawan niya at patuloy siyang hinahalikan. Hindi siya tumutugon pero hindi rin siya tumututol. Is he enjoying this?

Tatapusin ko na sana ang halik ko nang bigla siyang tumugon. Nanigas ako at di makatugon sa mga halik niya. Sa sobrang pagkabigla ko ako naman ang naging tuod ngayon. This is what I want right? Bakit ako 'di makakilos.

He's kissing me passionately and I can feel that he wants this kiss. Nang maka recover na ako sa pagkagulat ko ay tumugon na ako sa mga halik niya but then he ended the kiss. Pareho kaming nag habol ng hinga. I look at him in the eyes pero umiwas siya.

I pull him again and kiss him once again. I thought itutulak na niya ako this time but I'm wrong. Tumugon ulit siya sa mga halik ko. His tongue is seeking for a entrance kaya pinagbigyan ko siya.

Oh, God! How I miss him so much. The way he kisses me, the way he touches me, nangungulila ako.

Tinulak ko siya sa kama kaya napahiga siya. Pumatong ako sa itaas niya at hinalik siya. He moaned. Ayan, kaya ako 'di ako maka-move on.

Bumaba ang mga halik ko sa leeg niya. What the h*ll am I doing? 'Di ba dapat siya ang gumawa nito? I was annoyed by my self for doing all the deeds but I can't stop especially when he moaned once again.

We heard footsteps papunta sa direksyon namin but I didn't stop. Nakalock naman siguro ang pinto 'di ba? Ibinalik ko ang mga halik ko sa labi niya.

"Tine, your mom's outside," he said between our kisses

I bit his lower lips at sumagot din.

"I don't care. Gusto mo naman ang ginagawa natin 'di ba?" I said.

I know I'm being a b***h pero anong magagawa ko. Desperada na akong mabawi siya at gusto niya rin naman ang ginagawa namin. He didn't responded pero umungol siya at itinulak ako.

Matapos niya akong itulak ay bumukas ang pinto. Mabilis na tumayo si Kib at lumapit kay Mommy. I smirk. What will be her reaction kung sabihin ko ang ginagawa namin kanina. I bet dalawa lang magiging reaksyon niya. It's either mamatay siya sa galit o papatayin niya ako dahil sa galit.

"Hey, Mommy. What's up?" natatawa kong sabi.

She still looked so pissed right now. Tinaasan ko siya ng kilay habang and titig niya ay halos tumagos an as kaluluwa ko.

"I need to talk to you," seryosong sabi ni Mommy.

Tinignan niya si Kib na para senyasan na gusto niya itong palabasin. Naintindihan naman 'yun ni Kib kaya lumabas siya ng kwarto. I can hear crickets the moment Kib's stepped outside. Namayani ang katahimikan sa kwarto.

I fake a cough to ease the awkward atmosphere dahil walang gustong magsalita sa amin. When I noticed that she's only looking at me I decided to sit properly so that we can end this. Naglakad siya papalit sa dresser ko. Hindi kalayuan ang dresser at pinto ko kaya mabilis lang siyang nakarating doon. When she reached the dresser, she surveyed my things and slowly pulled the chair while gracefully sitting on it.

"Don't you ever try to steal Dustin from me," she said seriously.

It was the first thing she said to me that makes me sad. I feel sad because I'm already doing it. Her warnings are useless. Hindi ko mapigilan ang sarili kong hindi matawa. He sounds so obsessed with Kib, so do I.

"Late ka na sa balita, naagaw ko na," I said while smiling.

She looked so shocked but still managed to laugh as if I said something funny. Hinayaan ko nalang siyang tumawa kahit naiirita na ako sa kaniya.

"You're shameless," she sounded so ridiculous.

Sa kaniya pa talaga galing iyan? Wala rin naman siyang hiya.

"Nagmana lang sa'yo," nakangisi kong sabi.

Ang kaniyang kaninang maaliwalas na mukha ay napalitan ng galit. Umirap siya sa akin at tumayo upang lumapit sa akin.

"Ano sa tingin mo ang ginagawa mo, Sierra?" galit niyang tanong.

"Kung ano sa tingin mo na ginagawa ko," walang gana kong sagot.

I sounded as dismissive as possible dahil gusto kong hindi humaba ang usapan na ito dahil alam kong mag-aaway lang kami kapag mas humaba pa ito pero siya itong hindi nakikiramdam na ayaw ko siyang kausap.

"Naiisip mo ba ang magiging reaksiyon ng iba kapag nalaman nilang inaagaw mo ang magiging Daddy mo mula sa Mommy mo?" she's so mad right now.

Hindi ko mapigilang matawa matapos marinig ang sinabi niya. Siraulo ba siya? Bakit parang kasalanan ko pa? Bakit parang ang linis-linis niya. Tumayo ako at umirap. Look who's talking.

"Wow. You're unbelievable," I said while directly looking at her.

Masama niya akong tinignan dahil sa malakas kong pagtawa kanina. Hindi ko alam ang mararamdaman ko ngayon. Hindi ko alam kung bakit ganito mag-isip ang ina ko.

"People will judge you, Sierra. I just want to protect you," kalmado ang pagkakasabi niya.

Ngunit hindi ko maramdaman kung sincere ba siya sa sinabi niya o hindi. Mas lumakas ang tawa ko noong narinig ko ang sinabi niya. People will judge me? How about her? People will judge her more! Hindi ba siya nag-iisip?

"At ano sa tingin mo ang sasabihin ng iba kapag nalaman nila na ang mapapangasawa mo ay ex-boyfriend ng anak mo. Ang laswa 'di ba? They will judge you more," matapang kong sagot.

I know that I'm right with my argument. Alam kong tama ang mga pinagsasabi ko sa kaniya ngunit ayaw niya lang tanggapin iyon. I know she's my mom pero masyado na siyang nababaliw. People will judge her more kapag nalaman nila ang tungkol sa history namin ni Kib, people are judgemental kaya nasisiguro ko iyon.

"I will not let them know that past of yours," seryoso niyang sabi.

Nanghina ang tuhod ko. Napaupo ako sa kama habang hinihilamos ang mga palad ko. This is ridiculous. Hindi ko na alam ang gagawin ko sa kaniya.

"Do you think that you can keep that secret forever?" walang emosyon kong tanong.

She just laugh. Ano bang nakakatawa sa sinabi ko. Totoo naman, walang sikeretong hindi mabubunyag at alam kong alam niya 'yan.

"I will do anything just to keep it as a secret kaya 'wag mo ng ituloy kung ano man iyang mga plano mo dahil hindi ko hahayaang magtagumpay ka. Makinig ka nalang sa akin dahil para rin ito sa ikabubuti mo," she said.

"Oh! So you are telling me that you're just doing this for my own sake? Na ginagawa mo to para sa akin? Ang sweet mo naman pala Mommy," Galit kong sigaw.

Hindi siya gumalaw. Tinitignan ko siya ng masama. Hindi ko alam kung matutuwa ba ako dahil concern siya sa akin. Hindi dapat ganito. Kung gusto niyang hindi ako maging masama sa tingin ng iba dapat hindi niya ginawang boyfiend ang ex ko.

"Alam kong nasasaktan ka sa ngayon pero alam ko magiging masaya ka rin pagdating ng panahon," puno ng pag-aalala ang boses niya.

Ang mga mata ko ay nagsimulang manubig. I can't believe what I am hearing right now.

"Naiisip mo pa rin pala ang nararamdaman ko? Parang hindi naman," sacrastic kong sabi habang pinipigilan na 'wag tumulo ang luha ko.

"I love Dustin, anak. Sana maintindihan mo ako," puno ng pagsusumaho ang boses niya.

"Paano ko maiintidihan kung hindi mo ipapaliwanag sa akin kung bakit mo ito ginagawa? Paano ko maiintidihan kung ayaw nyong ipaintidi sa akin? Mommy naman," mapait kong sabi.

"You will eventually understand it sooner," tanging sagot niya.

Hindi ako sumagot. Tahimik lamang akong nakamasid sa kaniya at hinihintay ang sasabihin niya.

"Si Dustin ang kaligayahan ko, sana hayaan mo akong maging masaya sa piling niya," she said then looked away.

Tears started to fall down after hearing those words.

"Paano ako? Paano naman ang kaligayahan ko?" hindi ko mapigilang tanong.

"Magiging masaya ka rin sa piling ng iba. Ipaubaya mo na si Dustin sa akin, Sierra. Pangakong aalagaan ko siya," she said without looking at me.

Why can't you look at me? Nakakaguilty na ba? I wanna asked that question but I can;t.

"So you're saying that I should give up my own happiness for you to be happy?" tanong ko.

Huminga siya nang malalim bago humarap sa akin.

"I want you to to be happy, of course. Pero anong magagawa ko? Kaligayahan ko rin ang kaligayahan mo," malungkot niyang sabi.

I don't know what to say. I'm speechless f*ck it. She move forward to get closer to me. Hahawakan niya sana ang mukha ko pero tumayo ako kaagad. I don't want her to touch me, nandidiri ako.

"Mommy, are you crazy? Ginagamit ka lang ni Kib. 'Di ka niya mahal," sigaw ko sa kanya.

Galit ko siyang tinignan but I'm more furious when she nodded. So she agrees with what am I saying?

"Alam ko," aniya.

"See? Hindi ka niya mahal," hindi mapigilang sigaw ko

"At hindi ka rin niya mahal," matapang niyang sabi.

Napanganga ako sa narinig ko. Ganito ba talaga ka mahal ni Mommy ang lalaking iyon at kaya niya akong pagsalitaan ng ganiyan? Alam kong nagsasabi siya ng totoo pero hindi ba pwedeng hindi niya nalang sabihin para hindi ako masaktan. Alam koong nasasaktan rin siya sa mga sinasabi ko pero dapat alam niyang mas nasasaktan ako sa mga nangyayari ngayon.

"I'm not saying na mahal niya din ako, My. Ang akin lang nagmumukha kang tanga, sobrang tanga mo," naiinis na sigaw ko.

Hindi ko na napigilan ang sarili ko sa pagsigaw sa kanya. Masyado na akong naiirita.

"Who cares? Ganito naman talaga 'di ba. Kung nagmamahal ka handa ka na mag mukhang tanga para sa kaniya," she said in a low tone.

Unbelievable. Seriously? Never kong narinig na ganito mag salita si Mommy, ngayon pa lang. She's really in love with Kib and it makes me sick.

"You're really unbelievable, My. Naririnig mo ba ang sarili mo?" inis kong tanong.

Hindi siya sumagot. Kitang-kita sa kaniyang mga mata ang galit. Ang kaniyang mga mata ay nagsisimula ng manubig ngunit pinipigilan niya ang sariling 'wag maiyak.

"I've been a good mother to you, Sierra. Kaya nasasaktan akong hindi mo ako hinahayaang maging masaya," mapakla niyang sagot.

I smiled bitterly. Yes, she's been a good mother but not this time, not in this situation we're in.

"What kind of mother are you? You've been good, yes! Pero ito? Walang matinong ina ang gagawin ito," mapakla ang boses ko habang sinisigaw iyon.

Nakita ko ang pagkabigla niya. Unti-unting tumulo ang luha galing sa kaniyang mga mata. I was taken aback but I stood firm by what I said. 

"I guess you're right," sambit niya at tinalikuran ako.

Hindi ko mapigilan ang sarili ko sa pag-iyak. I'm such a crybaby.

"Sinong tangang ina ang papatol sa ex-boyfriend ng anak niya?" I sarcastic asked her.

Huminto siya sa paglalakad habang unti-unting umiikot para tignan ako. Our eyes met. A smile formed in her lips, small and sad.

"Me, Sierra. Are you happy now?" she then turned away.

My jaw dropped. I can't believe this. Mabilis ang kaniyang ginawang lakad hanggang umabot na siya pintuan.

"Mommy," Tawag ko sa kanya.

Unti-unti siyang humarap habang pinupunasan ang kaniyang mga luha. It pains me to see her cry pero anong magagawa ko sa sitwasyon naming ito?

"Please, 'wag niyo nang ituloy ang kasal. I want him, I love him so much. I want him back at gagawin ko ang lahat para mabawi siya," pinal kong sambit.

She just smiles then answer me.

"I don't want to hurt you but I'm sorry. Kung gagawin mo ang lahat para mabawi siya ay gagawin ko rin ang lahat para hindi mo siya makuha. Fair enough," she said then left.

My heart breaks upon hearing what my mom's said. Masyado na niyang mahal ang lalaking 'yun. Masyado na niyang mahal ang lalaking mahal ko. Masyado na siyang hibang sa kaniyang emosyon.

Bakit ba masyadong mapagbiro ang tadhana? Bakit sa dinami-dami ng tao sa mundo bakit iisang lalaki pa ang mahal namin ni Mommy? Gaano ba kadami ang kasalanan ko at bakit si Mommy pa ang naging karibal ko? I love Kib so much but my Mom also love Kib so f*cking much.

-----------