Unexpected Avenir

chapter 2

To all my readers that you so much for being patience. Marami akong ongoing na mga stories kaya matagal tagal ang mga update ko. but I promise na sa susunod na updates ay dadamihan ko ang chapter. thank you all.

////

"Mommy, are we going to stay here forever?" My son innocently ask.

Kakarating lang namin sa pilipinas, but my heart can't stop beating so fast. I looked around. Tinignan ko ng maigi ang NAIA airport. Last time I'm here I was crying nonstop. Nagdadalawang isip na umalis natatakot na iwan si Loyd. I was scared that time pero nanaig sakin ang kagustohan makalayo sa kaniya. Bibigyan ko lang siya ng problema, if ever na hindi ako umalis. He's so kind, gentle, and so much in love with me. I'm just going to break his heart. Kaya umalis ako ayokong nahihirapan siya maraming tulong na ang ginawa niya samin.

Nagbago si kuya simula nong lumawas ako ng maynila. Nagpapadala ako sa kanila kahit nag aaral ako noon even now nagpapadala parin naman ako nakabili kami ng taniman may tatlo kaming tricycle at dalawang jeep at may sarili na rin kaming bahay naging matulungin si kuya sa mga negosyo namin habang ako ay nag tatrabaho sa ibang bansa. Hindi nila alam na umuwi ako at hindi din nila alam ang tungkol kay Cole sa anak ko. Wala naman akong balak na itago sa kanila. Gusto ko lang na sabihin ito sa personal at hindi sa skype lang.

"Yes baby. Do you like it? Hindi dito maginaw pero maganda dito sa Pinas." Sabi ko. Nginitian ako ng aking anak. Hinalikan niya ako sa pisngi at natutuwang pumalakpak.

"Yes mommy. I'm going to see my daddy, yehey!" Nanigas ako sa binanggit ng anak naramdaman ko rin ang pag tingin ni Jerald at Anne sakin. "Pupuntahan natin si daddy. Right mommy?" Gusto kong maiyak gusto kong yakapin ang anak ko.

No baby, but you're going to see your dad soon. Not now. I cant lost you now. Not now.

"Soon baby. But first we need to rest, and then we can go visit your grandparents. Okay?" Mas lumapad ang ngiti niya mas sumakit ang dibdib ko.

"Cole dito ka kay ninang." Kinuha ni Anne ang anak ko. Binitiwan niya ang mga dala niyang maleta at tinuro sakin iyon. Hindi lang naman ako ang kumuha mon dahil yung iha ay kinuha din ni Jerald.

Tuloyan na kaming naka labas ng nag vibrate ang phone ko. No signal. Yeah I need to buy a new sim. Maybe a new phone too in case.

Hindi marami ang dala kong damit mas marami ang kay Cole yung iba ko kasing damit pinang donate ko sa London. Palabas na kami at may nag hihintay na kulay blue na sasakyan. Pumunta si Jerald sa likod. Doon niya nilagay ang mga gamit niya pumunta siya sa kinaroroonan ko at kinuha ang iba kong bit bit.

What so thoughtful Jerald. Nginitian ko siya ng nakakaloka kaya pinanliitan niya ako mg mata.

"Jerald namin gentle man na." Panunukso ko. Ngumuso lang ito at naunang sumakay sa sasakyan. Kaya sumonod na din ako.

Sa bahay ako ni Anne nanuluyan dahil wala naman dito ang mga magulang niya. Only child siya at nasa Europe ang mga magulang kaya mag isa siya ngayun sa bahay nila dito sa Makati.

"Anne, thank you talaga ha. Maghahanap naman ako ng ma rerentahan bukas. Wag kang mag alala." Sabi ko habang naghahanap ng pweding ipa suot kay Cole na damit kaka shower niya lang at nagpupunas na siya ng sarili. Ang cute niyang tignan dahil hindi pa niya alam ang tamang pag punas ng katawan. I took his towel and I continue what he was going.

Pinasuot ko sa kaniya ang damit na napili ko and he jumped into the bed.

Anne looked at me disappointed and, "Chloe, I told to you can stay here. Beside wala akong kasama dito. You can stay how long you want to."

"But Anne, this is still your parents house. Nakakahiya." I said shyly, tinalikoran ko siya niligpin ko ang pinang liguan ni Cole at nilagay iyon sa isang lalagyanan.

"I already ask them a favor, that you will stay here and be my guest. And they said it's okay. You know how much my parents adores you they like you so much. So wild guess, it's doesn't matter at all." She said that like nothings wrong and convince me to stay.

Napaisip ako. And yeah mas mabuting nandito ako dahil matitipid ko pa ang pera ko. I'm an architect in London. And this girl who pleading me to stay is an engineer. We are partners since then and I have so much client here in Philippines who are waiting for my arrival when they learned that I'm going home.

There is a lot of corporation who contacted me. A lot of buildings. Kaya mahihirapan ako at maging busy sa susunod na mga buwan. Malaking project din yun and it's a good start para maka pagpatayo agad ako ng maliit na opisina dito sa pinas.

"Okay. Fine. But let me handle the foods. Mamamalengke ako mamaya. Sasama ko si Cole. Wanna come?" I ask.

"No thanks. I have something to do."

I confused.

"What? It's almost 6 pm, Anne."

"Well... Mag paparty kami ng high school friends ko. At ikaw rin naman ahh, mamamalengke ka ng gabi? Are you out of your mind?" I rolled my eyes.

"Anne, there's mall. And you know that mas gusto kong mamalengke pag gabi. Walang traffic. Hindi mahaba ang pila. So peaceful." Kinuha ko si Cole at naunang lumabas sa kwarto.

"You never do that in London."

"I know how Philippine works." I just said.

Nilapag ko ang anak sa sala pinalaro ko siya sa kaniyang mga laruan. Tinignan ko ang mga laman ng ref at other stuff kong ano pa ang kailangan kong bilhin mamaya. Kumuha ako ng papel at habang naka sunod si Anne sakin ay sinusulat ko ang mga bibilhin.

"You really out of your mind." Nasa likod ko siya naka sandal siya sa pader at pinagmamasdan ang ginagawa ko.

"What?" I ask confusedly

"Are you going to be like this. You look like a real mom right now." Tinignan ko siya naka cross ang kamay siya sa dibdib.

"I am a real mom." I corrected

"Yeah, What I mean is, you need to enjoy your life Chloe. You know that. I know where is Loyd." Biglang akong nahilo sa sinabi niya nandilim ang paningin ko at nawala ako ng balanse napahawak ako sa upoan at agad niya naman akong nilapitan at sinalo.

"Look at you. Your weak." She said

"Ayokong pag usapan yan Anne. I'm going to stick with the plan. Beside he's going to see Cole soon. Very soon." Kumawala ako sa pagkakahawak ni Anne nilibot ko ang mata sa kusina and I continue writing.

"It's okay Chloe. I help you. But please don't be stress to much, kubg kailangan mo ng tulong wag kang mag alinlangan na lumapit sakin." Hinawakan niya ako sa braso at niyakap mula sa likod. Kaya napatigil ako da pag susulat.

"Don't worry to much Anne." I giggled and continue listing

Binabasa ko ang mga sinulat at naghinahanap kong saang lugar ko ito makikita dito sa loob ng grocery store ng Ayala mall. Naka upo si Cole sa cart na dala dala ko at naglilibot din ng kanyang mata maya't maya din ang turo niya sa mga pagkain at nilalagay ko sa cart ang mga gusto niya basta hindi lang yung mga makakasira ng ngipin ang nilalagay ko at yung mga pagkain lang na healthy at pwedi sa kaniya.

Natapos kong mabili ang lahat ng kailangan ay nagpunta kami ni cole sa mga laruan. Pinangbili ko siya ng mga gusto siya at binilhan ko narin siya ng mga school supplies kahit hindi naman siya mag aaral. Mas mabuti na yung ngayun palang maruno na siya. Kahit yung gumuhit lang ng bilog.

Paglabas namin ay may nakita akong pweding kainan Chinese restaurant. Pumasok kami nag order din ako na ng pwedi kong ipakain sa anak. He's only 2 years old kaya nahihirapan akong mag oder ng pwedi sa kaniya, until I found the egg drop soup. Pwedi ito sa baby ko kaya yun ang inorder ko.

Pumunta narin kami sa apple store i buy a new phone nag pa open line na din ako. Pagkatapos ng mga kailangan namin ay umuwi na kami at wala na doon si Anne. Umalis na ata. Nilagay ko ulit ang anak sa sala doon ko siya pinalaro sa mga bago niyang laruan. I'm very careful mother too kaya hindi ko muna binigay sa kaniya ang papel at lapis niya mamaya nalang pag nasa harap na niya ako.

Ang bahay ni Anne ay kahit nasa kusina ka man ay makikita mo parin ng maiigi ang sala kaya kahit nagliligpit ako ay nababantayan ko ang anak ko.

Kakatapos ko lang magligpit ng umiyak si Cole. Nilapitan ko siya at nakita na nagka sira sira ang laruan niya. Naiiyak siguro dahil hindi niya maayos.

"Hey, baby. It's okay. Let mommy handle this. Stop crying na. Hmm? Stop crying." Ako na inaalo ang anak.

Nahihirapan ako pag nakikita ko siyang umiiyak kahit sa ganitong bagay lang. Inayos ko ang laruan niya at maya maya pa ay naka tulog na siya sa paglalaro. Tinignan ko siya ng maigi

"You really look like your dad." Wala sa sariling bigkas ko i hate the fact that I'm can't be with them.

"Mommy." Tawag ng anak ko habang naka pikit ang mata. Niligpit ko ang mga laruan niya nilahay ko sa isang malaking bag at Binuhat siya dinada sa kwarto. Nilagay ko lang sa sofa ang bag na may lamang toys ni Cole wala naman problema ata kay Anne yun tyaka lalaruin pa iyon bukas ni Cole.

Tinabihan ko ang anak at masuyo siyang tinitigan. Hinalikan ko ang kaniyang pisngi at hinawakan ko ang kaniyang maliliit na mga kamay. Pinadede ko siya sa bottle feeding at pinag masdan ulit..

How long I can do this to my boy? This moment I cherish the most. The moment that I can stare at him this closely.

Life is full of challenges and surprises but God never forget to gave me happiness. Sleeping beside my son is more amazing than going to a club or a party like Anne do.