Chapter 57
CLARISSE’S POV
“You little b***h, balak mo ba akong patayin, ha?!” Umalingangaw ang nakaka- hindik niyang sigaw sa veranda. Napa ungol na lang ako ng mahina na lalo niya pang hinigpitan ang pag kakahawak sa braso ko na mangiyak-ngiyak na lang ang mata ko.
Tumingin ako sa mga mata ni Donya Solidad, hindi pa rin nag babago ang emosyon at ang mata’y umaapoy sa galit.
Anong nagawa kung pag kakamali?
Anong nangyayari?
Bakit?
Tanong ko naman sa isipan ko, na napaka dilim ng kanyang aura na para bang sinaniban ng masamang espiritu na kahit ako mismo, hindi ko kayang tumingin ng diretso sa kanyang mga mata.
“Hindi ko po alam ang sinasabi niyo Donya Solidad,” mahina kung tinig na hindi na maipinta ang mukha ko sa sakit lalo’t labis na pang gigigil ang pag kakahawak niya doon. Pil
