Pain 12 ; เพราะพวกมันจะเอาเธอไปจากฉัน

1488 Words

'ปัจจุบัน' "รักหรอ? ความรักที่ฉันไห้พี่ไปตอนนั้นมัน ยังไม่มากพอหรอเลเอสพี่หักหลังฉันหักหลัง ความเชื่อใจของฉัน" เลเอสนิ่งไป ราวกับคำพูดของเธอตบหน้าเขาแรง กว่าอะไรทั้งหมด เขาหลุบตาลง กลืนน้ำลายขมในลำคอ แล้วเอ่ยอย่างฝืนกลืนความปวดใจ “มันไม่ใช่ว่าเธอไม่รักฉันอีกแล้วใช่ไหมทีร่า… มันคือ...เธอเกลียดฉันไปแล้ว” เสียงของเขาสั่นน้อยๆ ไม่ใช่เพราะโกรธ แต่เพราะกลัว กลัวคำตอบ กลัวความจริงที่เขาไม่กล้ายอมรับ ทีร่าหัวเราะเบาๆ เสียงนั้นไม่มีความสุข แม้แต่นิดเดียว “ฉันเกลียดพี่มากเกลียดที่พี่หักหลังฉันเกลียด! เกลียดที่พี่ทำไห้มิรินต้องตาย เกลียด!!ฉันเกลียดๆๆ...รู้ไหม?” “ฉันพยายามมองพี่ให้เป็นแค่คนเลวคน หนึ่งเป็นผู้ชายที่ทรยศฉันคนนั้น เป็นคนที่ฉันไม่ควรจะเสียใจให้... แต่สุดท้าย...ฉันก็ทำไม่ได้” น้ำตาหยดหนึ่งร่วงลงจากดวงตาของเธอ โดยไม่ทันรู้ตัวเธอหันหน้าไปอีกทาง พยายามกลั้นเสียงสะอื้น “รู้ไหมพี่ทำให้ฉันกลัว...กลัวความรัก เพราะพี่ทำให้ฉันรู้ว่า คนที่เรารักที่สุด สามารถทำร้ายเราได้เจ็บที่สุดเหมือนกัน” เลเอสกำมือแน่น พยายามกลั้นทุกอย่างไว้ แต่ดวงตาของเขาก็เริ่มแดงก่ำ “ฉันขอโทษ…” เขาพูดทั้งเสียงแหบพร่า “ขอโทษ...ทุกอย่างที่ฉันเคยทำ ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ฉันจะไม่มีวันปล่อยให้มันเกิดขึ้น” “แต่ตอนนี้…ฉันไม่รู้จะอยู่ยังไง ถ้าเธอไม่รักฉันอีกแล้วทีร่า…” ทีร่าสูดหายใจลึก ก่อนจะหันกลับมามองเขา สายตาของเธอในตอนนี้เต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า ปวดร้าว ที่มีทั้งความแค้น ความเกลียดชังเต็มอก... เเละความเสียใจ “เลเอส…พี่เก็บคำขอโทษของพี่ไปเถอะ ฉันไม่อยากได้ยิน ความรักความเชื่อใจที่ ฉันมีให้พี่...มันถูกพี่ทำลายไปแล้ว ทั้งที่ยังไม่ทันได้เติบโตเต็มที่ด้วยซ้ำ” เธอก้าวถอยหนึ่งก้าว"ฉันอยากไห้พี่รับรู้ถึงการโดน คนที่รักหักหลังมันเจ็บปวดเจียนจะตาย ขนาดไหนเพราะเเค่นี้มันยังไม่ถึงครึ่งที่ ฉันรู้สึกเลยด้วยซ้ำ" เลเอสพูดไม่ออก เขาขยับปากจะพูดบางอย่าง แต่ไม่มีคำใดหลุดออกมา “พี่รู้ไหม...เวลาผ่านไปมันไม่ช่วยอะไรเลย มันแค่ทำให้แผลลึกขึ้น ฝังลึกลงไปเรื่อยๆ จนฉันไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไปหญิงสาวไร้เดียงสาคนนั้นมันตายไปนานเเล้วตายไปตั้งเเต่วันที่เธอโดนพี่หักหลังเเล้ว” ทีร่าหลับตา สูดลมหายใจสุดท้าย ก่อนจะค่อยๆ คลายมือจากหัวใจของตัวเอง “รักครั้งนั้น...ฉันให้พี่ไปหมดแล้ว และพี่...ก็เอามันไปทิ้งเองกับมือ” ทีร่ากำลังจะหันหลังเดินจากไป แต่เสียงทุ้มต่ำที่เต็มไปด้วยแรงสะท้อน ในใจของเขาก็ดังขึ้นก่อน “ฉันรู้...ว่าฉันผิดฉันมันโง่... เลว... แล้วก็ขี้ขลาดจนปล่อยให้ทุกอย่างพังไปแบบนั้น” เสียงของเขาสั่นเล็กน้อย แต่จริงจัง “แต่ทีร่า...เธอคิดว่าฉันไม่เจ็บบ้างเหรอ?” หญิงสาวชะงักฝีเท้าเธอไม่ได้หันกลับมา แต่หัวใจของเธอสั่นไหว เพราะน้ำเสียง ของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวดไม่แพ้เธอเลย “ฉันเห็นเธอมีความสุขกับคนอื่น เห็นเธอยิ้ม หัวเราะแล้วฉันก็ได้แต่ยืน อยู่ห่างๆเหมือนคนโง่คนหนึ่งที่เอาแต่ ถามตัวเองว่าทำไมฉันถึงปล่อยให้คน ที่ฉันรักที่สุด...เดินออกไปจากชีวิตแบบนั้น” เขาหัวเราะในลำคอ แห้งผากและขื่นขม “ถ้าไม่ใช่เพราะรีไทร์มันไม่มาห้ามฉันไว้ ว่าอย่าไปยุ่งกับเธออีก อย่าไปทำให้เธอต้องเจ็บซ้ำ บอกให้ฉัน ‘หายไป’ จากชีวิตเธอ...” เขาเงยหน้าขึ้น สบสายตากับเธอ แม้เธอยังไม่หันมาเต็มตัว “ฉันคงตามไปกระชากคอพวกผู้ชายที่เธอควงเล่นทิ้งไปนานแล้ว” “ฉันเกลียดทุกครั้งที่เห็นเธอเดินกับคนอื่น เกลียดที่ไม่ใช่ฉัน...ที่ยืนข้างเธอ เกลียดที่ต้องทำเป็นไม่รู้สึก ทั้งที่ในใจมันแทบคลั่งไปหมดแล้วทีร่า…” ทีร่ากัดริมฝีปากแน่น หยดน้ำตาเริ่มคลอเบ้า เธอไม่รู้ว่าควรโกรธเขา หรือควรสงสาร แต่ที่แน่ๆ หัวใจของเธอมันสั่นสะท้านอย่างรุนแรง เลเอสค่อยๆ เดินเข้าไปใกล้เธอ ช้าๆ เหมือนกลัวว่าแค่ลมหายใจของเขา อาจทำให้เธอพังไปมากกว่านี้ “ฉันเสียใจ...ทุกวินาทีที่ไม่มีเธออยู่ข้างๆ แต่ที่เจ็บที่สุด...คือการรู้ว่าฉันเป็นคน ทำลายความรักของเธอด้วยมือของตัวเอง” เขาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าเธอ ไม่กล้าจับ ไม่กล้าสัมผัส แต่ดวงตาของเขาสั่นไหวจนแทบร้องไห้ “ถ้าจะให้ฉันยอมปล่อยเธอไปอีกครั้ง...ฉันทำไม่ได้ แล้วทีร่าเพราะฉัน...'รักเธอ' ” "ความรักของพี่ฉันรับมันไม่ไหวเก็บมันไว้ใช้กับคนอื่นเถอะ"เธอนิ่งงั้นไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดออกไป ฝ่าเท้าของทีร่าก้าวเดินผ่านประตูออกไปโดยไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะเดินไปไหนขอเเค่ออกไปจากสถานะการที่ทำไห้ เธอเเทบจะเเตกสลายนี้เป็นพอ ร่างบางของ ทีร่าเดินฝ่าอากาศหนาวเย็นและเงามืดที่ปกคลุม ทั่วถนน เธอกัดริมฝีปากตัวเองแน่น ไม่แม้แต่จะหันหลังกลับไปมอง... เลเอส ผู้ชายที่เธอเพิ่งถ่มคำพูดใส่หน้าเขา ไปไม่ถึงสิบนาทีแต่เพียงแค่ไม่กี่ก้าวหลังจากพ้นมุม เสียงฝีเท้าแปลกๆ ก็ดังขึ้นตามหลังมา... เงาดำหลายเงาทะยานพุ่งเข้าหาเธออย่างรวดเร็ว "ระวัง!!" เสียงทุ้มแผดขึ้นก่อนที่ร่างของ เลเอส จะพุ่งเข้ามากระชากตัวทีร่าให้ล้มลงข้างกำแพง ทันใดนั้น เสียงกระสุน ก็กรีดอากาศเฉียดหน้าหญิงสาวไปเพียงไม่กี่นิ้ว! ปัง! ปัง! ปัง! "ไอ้เลเอส... คิดว่าจะหนีรอดเหรอ!" เสียงคุ้นหูปนแค้นดังขึ้นจากอีกฟากของตรอก ผู้ชายในชุดดำพร้อมหน้ากากครึ่งหน้าก้าวออกมาพร้อมลูกน้อง 4 คน ปืนในมือของพวกมันยกขึ้นอย่างพร้อมเพรียง เลเอสกัดฟันแน่น ก่อนจะลุกขึ้นมาบังร่างของทีร่าไว้เต็มตัว เขาดันเธอถอยหลังชิดผนังพร้อมกระซิบเสียงต่ำ "อย่าขยับ...ถ้าไม่อยากโดนลูกหลง" “...คนพวกนี้เป็นใคร?” ทีร่าถามเสียงสั่น หัวใจเต้นรัวแรงจนแทบระเบิด "ไม่รู้..เเต่ที่เเน่ๆมันต้องการจะฆ่าฉัน" เลเอสเหยียดยิ้มเย็นก่อนจะกระชากปืนพกออกจากเอว แล้วยิงตอบโต้ทันที ปัง!! ปัง!! เสียงปืนแลกเปลี่ยนกันกลางตรอกอย่างดุเดือด ลูกน้องของอีกฝ่ายกระจายกำลังเข้าประชิด พวกมันไม่ได้มาเล่นๆ กระสุนจริงและมีดจริงพุ่งเข้าใส่ชายหนุ่ม ราวกับฝนกลีบเหล็กเลเอสหมุนตัวหลบกระสุน กระชากร่างศัตรูคนหนึ่งมากันไว้ด้านหน้าแล้วเหวี่ยงทุ่ม กระแทกผนังอย่างจัง ก่อนจะยิงสวนไปอีกนัด ฝั่งตรงข้ามล้มลงทันที! ชายสวมหน้ากากหัวหน้าทีมเดินเข้ามา พร้อมมีดโค้งในมือ “อย่าคิดจะรอดไปได้เลย!!” เลเอสปัดเลือดจากแก้มตนเองแล้วจ้องอีกฝ่ายกลับ เสียงของโลหะกระทบกันอย่างหนักแน่น มีดโค้งฟาดลงมาทางด้านข้าง แต่เลเอสบิดตัวหลบแล้วชกสวนเข้าใต้คางอีกฝ่ายเต็มแรง ก่อนใช้ข้อศอกกระแทกใบหน้าศัตรูอีกครั้ง จนหน้ากากร้าวพวกมันยังไม่ล่าถอยง่ายๆ เสียงคำสั่งตะโกนขึ้น “! เอาตัวเธอมา!!” "พี่เลเอส!!" ทีร่าตะโกนชื่อเขาออกมา นั่นแหละ คือคำที่เปลี่ยนอารมณ์เขาไปโดยสิ้นเชิง ดวงตาของเลเอสฉายแววคลั่งที่แทบจะกลืน ทุกคนตรงหน้าเขากระโดดพุ่งใส่พวกมัน ราวกับหมาป่ากำลังปกป้องถิ่น กล้ามแขนตึงแน่นจากแรงโทสะ ลมหายใจหนักและคมเหมือนใบมีด ร่างหนึ่งล้ม อีกสองถอย แต่เลเอสไม่มีทีท่าจะหยุด... เขาไล่พวกมันไปจนถึงมุมถนน ทิ้งร่างที่เลือดซึมไว้เบื้องหลัง สุดท้าย บาดแผลมากมายปรากฏบนร่างของเขา เสื้อเชิ้ตขาดเป็นทางจากมีด และหยดเลือดไหลช้าๆ ลงที่มือข้างที่ยังถือปืนไว้แน่น ทีร่าคลานเข้ามาหา เข่าเธอสั่นจนแทบจะยืนไม่ไหว “...ทำไมต้องเสี่ยงขนาดนี้...?” เธอกระซิบเสียงเบา เลเอสมองเธอ ดวงตาคมยังสั่นจากความโกรธ “เพราะพวกมันจะเอาเธอไปจากฉัน...”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more