⛰️ ภาพจำที่ยังไม่สมบูรณ์ 🖇˚ ༘🌠✸ꔛ

1855 Words

🚏🌠 พริมเห็นป้าย “โครงการ Re:Origin” และความทรงจำบางอย่างเริ่มไหลกลับมา 🪇🍃 ความทรงจำบางส่วนของพริม, ปฏิกิริยาของคีย์, และ “มือที่ยื่นมาช่วย” จากใครบางคนที่เคยอยู่กับแม่ของเขาในวันสุดท้าย 🧣 ⸻ ✦ 🚏🧡💛 “ความลับที่ฝังอยู่ในใจ…บางที อาจไม่ใช่ของเราเพียงคนเดียว” ⸻ 🧩 ภาพจำที่ยังไม่สมบูรณ์ หลังจากเห็นป้าย “Re:Origin” พริมยืนนิ่งราวกับถูกตรึง ดวงตาเธอพร่ามัว และมือเย็นลงราวกับเลือดไหลย้อน 🌼🍃 “หนูเคย…อยู่ที่นี่มาก่อน” เธอพูดเบา ๆ ราวกับบอกตัวเองมากกว่าคีย์ คีย์หันขวับ 🌫️ “ว่าไงนะ?” “หนูจำได้แวบเดียว…มีผู้หญิงคนหนึ่ง เธอพูดว่า ‘แม่ขอโทษ’… แล้วก็บอกว่าให้หนู ‘เริ่มต้นใหม่’” คีย์ค่อย ๆ เอื้อมมือจับมือเธอไว้แน่น ⛰️ “หนูไม่เคยมีความทรงจำนี้มาก่อนเลย หรือแม่หนู…เคยเป็นคนในเครือข่าย?” 🫧 ⸻ 🔧 เบาะแสในห้องลับ — และแฟ้มที่ไม่มีชื่อในระบบ คีย์ก้มสำรวจกล่องเอกสารในห้อง พบแฟ้มเล็ก ๆ ไม่มีรหัส ไม่มีชื่อในระบบ 👨‍💻 พอเปิดออก ภายในมีแค่กระดาษแผ่นเดียวที่เขียนว่า:🧷 “S.P. / เด็กหญิงรายที่ 7 / Re:O_Alpha” คีย์ถามทันที: “ชื่อเต็มของหนูคือ พริมวรา ใช่ไหม” “แล้ว…ชื่อกลาง หรือชื่อภาษาอังกฤษล่ะ เคยมีไหม?” พริมคิดนาน ก่อนตอบ 📝 “แม่เคยเรียกเล่น ๆ ว่า ‘ซาร่า’…บอกว่าคล้ายชื่อที่เคยตั้งไว้เมื่อตอนหนูยังไม่เกิด” คีย์นิ่งไป 🍃 “S.P. = Sara Prim… หรือว่าเธอคือ รายที่เจ็ด ในโครงการต้นแบบ Re:Origin” ⸻ 🌫️ ด้านนอกเริ่มเคลื่อนไหว — และ “มือช่วย” ปรากฏ เสียงเครื่องยนต์มอเตอร์ไซค์ดังใกล้เข้ามาจากด้านนอกโกดัง🌻 คีย์รีบคว้าพริมไว้และพาทั้งคู่หลบหลังชั้นเหล็ก แต่ประตูโกดังไม่ได้ถูกพังเข้ามา🍸 มันถูก “ไขกุญแจจากข้างนอก” แล้วคนที่เข้ามา คือชายวัยกลางคนในชุดเก่าโทรม แต่ท่าทางสงบนิ่ง 🫧💛 และสายตาที่เขาใช้มองคีย์คือ..🌼 “ลูกชายของวรา..ใช่ไหม” คีย์ชะงัก มือยังจับปืนพกแน่น 🚏🛖 “ฉันชื่อธีระ” ชายคนนั้นเอ่ย👨‍💻 “เคยเป็นมือขวาของเธอ ก่อนที่ทุกอย่างจะพัง และฉันคือคนที่พาเธอหนีในคืนสุดท้าย”📝 ⸻ 📖 ความจริงบางส่วน — จากปากของคนที่รอด ธีระเล่าว่า📝 ในอดีต แม่ของคีย์ (วรา) พยายามจะปกป้อง “เด็กหญิงคนหนึ่ง” จากการทดลองของสายเหนือ👨‍💻 “เด็กคนนั้นมีจิตตอบสนองสูงผิดปกติ สัญญาณสมองไวมาก ราวกับสามารถจูนกับคนอื่นได้โดยไม่ต้องพูด”🧡 “เด็กคนนั้น…คือ ‘โปรโตไทป์สายอารมณ์’ ซึ่งไม่ใช่เรื่องดีเลยในโลกที่เราอยู่”🌫️ “เธอ…คือลูกสาวของใคร?” คีย์ถามเสียงเบา🧷 ธีระมองพริม และตอบอย่างระมัดระวัง⛈️ “แม่ของเธอ…เคยเป็นสายลับฝังตัวในโครงการ Re:O และเมื่อเธอตั้งท้อง เธอเลือกจะ ‘ลบตัวตนเธอออกจากระบบ’ เพื่อให้ลูกได้เริ่มใหม่ในโลกธรรมดา”🍀 พริมยกมือขึ้นแตะแก้มตัวเองเงียบ ๆ ราวกับไม่รู้จะเชื่อหรือไม่เชื่ออะไรอีกแล้ว🪡 ⸻ 🕊️ กลับสู่หัวใจของคนสองคน ในห้องเงียบอีกครั้ง 🛌 พริมซบไหล่คีย์ช้า ๆ น้ำตาเธอไม่ได้ไหลออกมา แต่มือของเขาที่กุมมือเธอไว้…แน่นกว่าทุกครั้ง ⚗️ “ที่หนูเคยเกลียดความลับ…” “ตอนนี้หนูเข้าใจแล้วว่าบางความลับ…ไม่ได้ถูกซ่อนไว้เพราะอยากหลอก แต่เพราะมันหนักเกินกว่าจะให้เด็กคนหนึ่งถือไว้” 🌻 คีย์ก้มลงจูบผมเธอ เสียงเขาเบาจนแทบกลืนกับลมหายใจ🧡💛 “ไม่ว่าเธอจะเป็นใคร พี่ก็ยังรักเธอคนเดิม…ที่อยู่กับพี่มาตั้งแต่วันแรก และถ้าใครคิดจะพรากเธอไปอีก พี่จะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นเหมือนตอนแม่อีกแล้ว”🍃 ⸻ 📌 สองชีวิตที่หนีออกมาจากระบบ👨‍💻 กลับพบว่า…พวกเขา ไม่เคยออกจากเกมเลยตั้งแต่เกิด แต่ในค่ำคืนที่เงียบที่สุด🫧 ความรักที่ไม่มีรหัสควบคุม — คือสิ่งเดียวที่พวกเขาเลือกเองได้ “บทวางเกมลึก” นี่ไม่ใช่การหนี แต่คือการเริ่มเป็นผู้ล่า ⸻ ✦ “ถ้าความจริงถูกสร้างขึ้น เราก็มีสิทธิ์จะรื้อสร้างมันใหม่เหมือนกัน” ⸻ 🧭 เริ่มต้น — ในห้องเก็บของโกดังร้าง 〽️หลังได้ฟังเรื่องจากธีระ ทั้งพริมและคีย์เงียบอยู่นาน แสงไฟจากเทียนที่วางไว้กลางห้องสะท้อนดวงตาเธอที่ยังสั่นไหว “พี่เชื่อว่าหนูเป็น ‘ผลลัพธ์’ ของโครงการไหม” 🪇 พริมถามเบา ๆ ไม่ใช่เพื่อคำตอบ🌼 แต่เพื่อเข้าใจ ความรู้สึกของเขา ต่อเธอในตอนนี้ คีย์ไม่ได้ตอบทันที แต่เขายื่นมือไปกุมมือเธอแน่น ก่อนพูดช้า ๆ “พี่ไม่สนว่าเธอเกิดจากอะไร🧣 พี่สนแค่ว่า…ตอนนี้เธอเลือกอยู่กับพี่” “แล้วพี่ก็เลือกเธอ — ในโลกนี้และโลกไหนก็ตาม”⛰️ ⸻ 🔍 ข้อมูลในแฟ้ม — แผนผังการทดลอง 🎒ธีระเปิดกระเป๋าเก่า ดึงแฟ้มอีกเล่มออกมา ด้านในมีแผนภาพซับซ้อนของโครงการ Re:Origin พร้อมรหัสทดลอง 🕯️จุดที่น่าสนใจไม่ใช่แค่ชื่อ “S.P.” ของพริม แต่เป็นชื่อหัวหน้าชุดโครงการ ที่วงกลมไว้ด้วยหมึกแดง: “Dr. Nirawan C.” คีย์ขมวดคิ้ว 🚏 “ไม่ใช่…วิโรจน์?” ธีระพยักหน้า🧷 “วิโรจน์คือเจ้าของเครือข่าย — แต่คนที่ออกแบบ Re:Origin คือด็อกเตอร์นิรวัลย์” “และเธอ…เป็นคนเดียวที่แม่เธอ ‘กลัวที่สุด’ ในระบบนี้” พริมเงียบ ชื่อ “นิรวัลย์” เหมือนกระตุกบางอย่างในความจำเธอ — ห้องสีขาว — ผู้หญิงผมเรียบตรงในเสื้อกราวน์ — น้ำเสียงแผ่ว ๆ ว่า “ใจหนูทำจากอะไรนะ เดี๋ยวเราจะรู้กัน”🛌🌫️ ⸻ 🗺️ วางแผนลุยกลับ – “เราจะเข้าไป ไม่ใช่เพื่อหนี แต่เพื่อรื้อระบบ” คีย์ลุกขึ้น หยิบกระดานแม่เหล็กจากมุมห้อง และเริ่มวาดโครงสร้างภายในของศูนย์กลางระบบ “จากที่ดูแผนนี้ แม่พี่น่าจะตั้งโค้ดปลดระบบฉุกเฉินไว้ในเซิร์ฟเวอร์หลัก” “และถ้าพวกเราล็อกอินด้วยรหัสจาก ‘สายย่อย’ ได้พร้อมกัน…ระบบอาจเปิดโหมดปลดตนเอง”📝 “หมายถึงอะไรคะ?” พริมถาม🍁 “หมายถึง Re:Origin จะ shutdown ตัวเองโดยอัตโนมัติ และข้อมูลทั้งหมดจะถูกกระจายออกภายนอก รวมถึงบันทึกที่แม่พี่เก็บไว้”🍀 ธีระพูดเสริม “แต่…ต้องมีคน ‘เข้าชุดควบคุม’ และอีกคนอยู่ที่ ‘ห้องรหัสโครงสร้าง’”🌻 “และต้องล็อกอินพร้อมกันในเวลาไม่เกิน 12 วินาที” ⸻ 💔 ความรู้สึกของ “ผู้เลือกจะล้มระบบ” พริมเดินออกมานอกโกดัง🧡 คีย์ตามเธอไป ทั้งคู่หยุดยืนท่ามกลางลมเย็นของต้นค่ำ “มันบ้าดีเนอะ…” พริมพูด〽️ “อยู่ดี ๆ เราก็ต้องกลายเป็นคนที่ล้มโลกที่สร้างเราขึ้นมา” คีย์เดินมาใกล้⛈️ กอดเธอจากด้านหลัง “ไม่ใช่โลกนั้นสร้างเราขึ้นมา เราต่างหาก…ที่รอดมาได้ เพราะเราไม่ยอมให้โลกนั้นเป็นเจ้าของเรา”🛖🍃 ⸻ 🎭 คนที่รู้จัก “ด็อกเตอร์นิรวัลย์” มาก่อน…อาจอยู่ใกล้กว่าที่คิด ธีระพูดขึ้นช้า ๆ ว่า🫧 “จริง ๆ แล้ว…แม่ของพริมกับด็อกเตอร์นิรวัลย์ เคยเป็นเพื่อนสนิทกัน” “และมีข่าวลือว่า…นิรวัลย์เก็บ ‘บางสิ่ง’ ของแม่พริมไว้ เพราะไม่ยอมให้เธอหนีไปพร้อมลูกสาวอย่างสมบูรณ์”🌼 “ถ้าข่าวนั้นเป็นจริง…อาจมี DNA หรือความลับบางอย่างในตัวหนู ที่พวกเขายังไม่ปล่อยให้หนี”🧷 ⸻ 📌 รัก…อาจพาเรามาพบกัน🧡💛 แต่ความลับ…อาจพาเราต้องเลือกแยกจาก และในโลกที่ความจริงทุกอย่างถูกใครบางคน “ออกแบบไว้”🧣 การล้มระบบนี้…คือสิ่งเดียวที่ทำให้ทั้งหัวใจ และความทรงจำของพวกเขา เป็นของตัวเองจริง ๆ ก่อน “ภารกิจแทรกซึมครั้งสุดท้าย”👨‍💻 ✦ “ก่อนจะสู้กับเงา…ต้องกล้ายืนในแสงของกันและกันให้ได้ก่อน” ⸻ 🏚️ ภายในโกดังชั้นใต้ดิน – คืนก่อนวันลุย ธีระวางแบบแผน infiltration ไว้บนโต๊ะไม้ มีโมเดลจำลองการแทรกซึมเข้าอาคารของ Re:Origin พริมกับคีย์นั่งมองแผนด้วยแววตาที่ไม่เหมือนตอนแรก🚏 ครั้งนี้…ไม่ใช่แค่หนี แต่คือ เดินเข้าไปเผชิญหน้ากับสิ่งที่สร้างพวกเขา ขึ้นมา🍃 “พรุ่งนี้ตีสองตรง” ธีระย้ำ “ฉันจะนำทางผ่านกล้องวงจรปิด และปิดระบบเซนเซอร์ให้ 8 นาทีเท่านั้น”🌻 “ถ้าพวกเธอไม่ออกมาใน 8 นาที…” เขาหยุดเล็กน้อย “เราจะถือว่า…เธอเลือกอยู่ในระบบตลอดไป”🍀 ⸻ 🌙 คืนก่อนลุย, บนหลังคาโกดัง คีย์กับพริมนั่งบนหลังคาโกดัง แสงดาวพร่างพรายเหนือหัว พัดลมเก่าหมุนเอื่อยในเงียบ〽️ “ถ้าพรุ่งนี้ไม่รอด…” พริมพูดเบา ๆ “หนูไม่อยากให้พี่เสียใจที่เลือกหนู”🪇 คีย์หันมามอง เงาสะท้อนจากดวงตาเธอทำให้เขาหายใจขัด🕯️ “ถ้าพรุ่งนี้ไม่รอด…พี่ก็ยังไม่เสียใจ แต่ถ้าพรุ่งนี้เธอไม่อยู่ พี่คงอยู่ไม่ได้”🍁 เขากอดเธอไว้แน่น — ไม่พูดอะไรอีก เพราะบางคำ…มันไม่จำเป็นในคืนที่ทุกอย่างชัดเจนเกินพอ⛈️ ⸻ 💠 ในห้องแคบ ๆ, ไม่มีการพูดถึงคำว่า “ครั้งแรก” แสงไฟสลัว ผ้าห่มผืนบางปกคลุมร่างสองคนในห้องใต้หลังคา มือคีย์ลูบผมเธออย่างช้า ๆ สัมผัสไม่เร่าร้อน แต่แน่นลึก💛 เหมือนกำลังทบทวนรูปทรงของความจริงที่ไม่มีใครลบได้ เสียงลมหายใจของเธอใกล้ข้างหู🌻 “ถ้าเราเกิดจากอะไรที่ถูกควบคุม… ตอนนี้เรากำลังสร้างสิ่งใหม่ ที่ไม่มีใครควบคุมอยู่ใช่ไหมคะ”🧷 “ใช่…” “เรากำลังเขียนโค้ดของหัวใจเราขึ้นใหม่…ด้วยมือของเราเอง”🧣 ⸻ 🧠 ตอนรุ่งเช้า, พริมเริ่มรู้สึกถึง “บางอย่างที่กระตุ้นภายในเธอ” ตีห้า — พริมสะดุ้งตื่น เธอรู้สึกเจ็บศีรษะวูบหนึ่ง ขณะเดินผ่าน “ลานจอดรถชั้นล่างของโกดัง”🛌 ทันใดนั้น… สัญญาณบางอย่างจากตึกศูนย์กลาง Re:Origin ที่ห่างไปหลายกิโลเมตร🍃 กระพริบสีแดง แม้ไม่มีใครเปิดเครื่อง “Re:O_Prototype — สัญญาณชีพกลับมาทำงานแล้ว” ข้อความนี้ปรากฏขึ้นบนหน้าจอในศูนย์หลัก ที่ Alek ยืนเฝ้าอยู่🛖 เขาหรี่ตา ก่อนพูดกับตัวเองเบา ๆ🎒 “เริ่มแล้วสินะ…ซาร่า” 🌼〽️🧡 ⸻ 🕶️ Alek – คนที่ไม่เคยออกจากเกมแม้ครั้งเดียว Alek ยืนในห้องควบคุม มองหน้าจอที่แสดงชีพจรประสาทไฟฟ้าของ “ตัวต้นแบบลำดับที่ 7”⛰️ เขายิ้ม วางโทรศัพท์ลง แล้วส่งคำสั่งสั้น ๆ: “เปิดเครือข่ายพิเศษ R-Level ล็อกตำแหน่งชีพจรตัวต้นแบบ — แต่ยังไม่ต้องจับกุม”🍀 ลูกน้องถาม “จะปล่อยให้เธอ แทรกซึม งั้นหรือครับ?” Alek ตอบเสียงเรียบ🪇 “แน่นอนสิ…” “เรากำลังรอให้เธอเปิดระบบด้วยตัวเองอยู่แล้ว” ⸻ 📌 พริมกำลังเปลี่ยน ไม่ใช่เพราะกลัว — แต่เพราะ เธออาจคือกุญแจสำคัญ ที่เชื่อมอดีต ปัจจุบัน และโครงการทั้งหมดเข้าด้วยกัน🚏 ส่วนคีย์…กำลังรักเธอในแบบที่ “ไม่รู้เลย” ว่าหัวใจของเธอ อาจไม่ได้เป็นของเธอทั้งหมดอีกต่อไป👨‍💻 ꔛ🍀✩‧₊🛴 ༘♡ ☄︎🌋*˻˳˯ₑ⋆🦕೯🔭

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more