ปัจจุบัน….
“จัดการต่อเลย” ผมหันไปสั่งลูกน้องที่ยืนอยู่ไม่ไกลก่อนจะพาตัวเองออกมาจากโรงเก็บรถนั่นและตรงขึ้นไปยังห้องชุดสุดหรูที่ผมตั้งใจทำไว้เป็นที่ซุกหัวนอนรองจากบ้าน และสาบานได้ว่าไม่เคยมีใครหน้าไหนได้มาเหยียบมันนอกจากคุณยูริที่แอบมาจัดแจงทำความสะอาดให้อยู่เรื่อยๆ
พวกลูกน้องผมมันรู้ดีว่าจะจัดการกับไอ้พวกเดนนรกสามตัวนี่ยังไงต่อ ส่วนไอ้หัวโจก...คิดเหรอว่าผมจะปล่อยมันไว้ แต่ไม่ใช่ตอนนี้ เพราะตอนนี้ผมมีเรื่องที่สำคัญกว่าและต้องการคำอธิบายให้มันกระจ่างแจ่มแจ้งโดยเร็วที่สุด
ผมเดินมาหยุดหน้าห้องตัวเองที่อยู่ชั้นบนสุดของหอคอยขนาดใหญ่ตั้งเด่นเป็นสง่าอยู่กลางสนามแข่งรถของผม ก่อนจะใช้นิ้วหัวแม่มือสแกนเพื่อปลดล็อกและดันประตูเปิดเข้าไป แล้วปิดมันลงอย่างเบามือที่สุดเพราะสายตาเหลือบไปเห็นร่างบางนั่งหลับตาพริ้มคอพับคออ่อนอยู่บนโซฟาที่เดิม ที่ผมอุ้มเธอมานั่งในตอนแรก เหอะ...ไม่ซุกซนดีแฮะ
เท้าหนาก้าวเดิน
