“แค่ก...แค่ก ๆ ๆ” ชินอ๋องตกใจรีบเข้าไปโอบประคองกอดนางไว้
“เหมยเอ๋อเจ้าเป็นอะไร”
“แค่ก ๆ ๆ หม่อมฉัน...หายใจไม่ออก” นางตอบเสียงติดขัด หนี่ว์ฮวาหน้าซีดตัวสั่นไม่นึกว่ายาจะออกฤทธิ์เร็วเพียงนี้ ไหนบิดานางบอกว่าพิษนี้จะค่อย ๆ ออกฤทธิ์และตายอย่างช้า ๆ ภายในสองอาทิตย์อย่างไร ชินอ๋องหันไปมองหนี่ว์ฮวาด้วยแววตาแข็งกร้าว สั่งทหารน้ำเสียงเกรี้ยวกราด
“ทหารจับตัวนางไว้!”
“ไม่นะเพคะ หม่อมฉันไม่ได้ทำอะไรพระชายา...ไม่ ไม่!” หนี่ว์ฮวาดิ้นรนเมื่อถูกทหารสองนายวิ่งเข้ามาจับกุม ส่วนลู่เสียนก็แสร้งทำเป็นตกใจ คุกเข่าลงดูแลเหมยลี่
“เอานางไปคุมขัง แล้วเรียกหมอมา!” เขาอุ้มนางเดินเข้าไปในห้องก่อนจะใช้สองนิ้วจี้จุดไปบนหน้าอกและแผ่นหลังเพื่อสกัดพิษไม่ให้ไหลเข้าสู่หัวใจ
ลู่เสียนลอบยิ้มคล้ายสะใจก่อนจะแสร้งทำหน้าตื่นตกใจ รีบเดินออกจากห้องไปยืนกระวนกระวายอยู่หน้าเรือนเหมือนห่วงพระชายาใจจะขาดเพื่อตบตาทุกคน
“ท่านอ๋องใจ
