ทางด้านไทเฮาเมื่อได้ยินข่าวก็ไม่พอพระทัยเป็นอย่างมาก ถึงจะรู้ว่าฮ่องเต้นั้นมากเล่ห์เพทุบายแต่ก็ไม่นึกว่าจะกล้าทำสิ่งน่ารังเกียจเช่นนี้ได้ แต่คนอย่างฮ่องเต้ ที่ฆ่าได้แม้แต่พี่ชายเพื่อชิงบัลลังก์ เรื่องเช่นนี้ไม่มีอันใดให้ต้องรู้สึกแปลกใจ หากไม่ลงมือจึงจะนับว่าผิดวิสัยฮ่องเต้...เป็นพระองค์เองที่ผิด หากวันนั้นไม่ตกปากรับคำดูแลองค์ชายหกผู้เป็นแค่เพียงบุตรชายของนางสนม บุตรชายอันเป็นที่รักคงไม่ด่วนจากไปเช่นนี้ ส่วนบุตรชายคนรองที่พอฝากฝังได้ก็มาเสียสติไปโดยไม่ทราบสาเหตุ ตอนนี้จึงถูกกักตัวอยู่ที่ตำหนักในหลังวัง
“ทูลไทเฮา ท่านชินอ๋องหยวนจางหมิงมาแล้วพ่ะย่ะค่ะ” ไทเฮายิ้มกว้างดีใจ ทำมือเพื่อบอกว่าให้รีบเชิญหลานชายเข้ามา
“ถวายพระพรเสด็จย่าพ่ะย่ะค่ะ” ไทเฮารีบลุกขึ้นไปจับหลานชายให้ยืนขึ้น
“จางหมิงเจ้าลุกขึ้นเถอะ”
“ขอบพระทัยพ่ะย่ะค่ะ เสด็จย่าเรียกหลานมาวันนี้มีเรื่องด่วนอันใดพ่ะย่ะค่ะ” ไทเฮาทำหน้าหนั
