“ทุกคืนจันทร์เต็มดวง หม่อมฉันจะฝันเห็นผู้ชายคนหนึ่งในชุดจีนโบราณ มายืนเรียกหม่อมฉันในฝัน...เหมยลี่...เหมยลี่ที่รักกลับมาหาข้า...ข้ารอเจ้าอยู่... เขายืนเรียกหม่อมฉันแบบนี้มาตั้งแต่เด็กหรือบางครั้งก็มาบรรเลงขลุ่ยให้ฟัง...แม้จะไม่เคยเห็นหน้าแต่หม่อมฉันก็ตกหลุมรักเขาอย่างง่ายดาย หัวใจดวงนี้คอยแต่เรียกหาและเฝ้ารอเขาคนเดียว” ชินอ๋องขบกรามแน่น นึกอิจฉาผู้ชายคนนั้นที่นางฝันถึง แต่ถึงนางไม่ได้รัก เขาก็อยากจะเก็บนางไว้ข้างกาย
“ถึงหัวใจของเจ้าจะมอบให้คนอื่นไปแล้ว ข้าก็ไม่สน เจ้าต้องอยู่ที่นี่ในฐานะชายาของข้า นั่นก็เพื่อตัวเจ้าเอง”
“หม่อมฉันมองไม่เห็นว่ามันจะดีต่อหม่อมฉันอย่างไร ยิ่งมีตำแหน่งผู้คนก็ยิ่งจับตามอง”
“หรือเจ้าอยากจะเป็นสาวใช้ให้คนข่มขี่ ชีวิตที่นี่ไม่ได้ง่ายอย่างที่เจ้าคิดหรอกนะ แล้วไหนจะขนบธรรมเนียมที่เจ้าต้องเรียนรู้อีก อย่างน้อย ๆ อยู่ในฐานะชายาของข้า ยังมีข้าคอยหนุนหลัง” เขายกแม่น้ำ
