รอยกระบี่
ชินอ๋องหยวนจางหมิงแอบมองนางอยู่เป็นระยะ ยิ่งเข้าใกล้อาณาเขตสำนักสงฆ์ชิงเฉิงเขาก็ยิ่งรู้สึกว้าวุ่นในใจแปลก ๆ โดยไม่ทราบสาเหตุ สำนักสงฆ์ชิงเฉิงนั้นเป็นวัดเก่าแก่ประจำราชวงศ์ ทุกปีฮ่องเต้จะเดินทางมากราบไหว้ขอพรให้ราษฎรอยู่ดีมีสุข เมื่อตอนที่เขายังดำรงตำแหน่งรัชทายาทก็เดินทางมาที่นี่ทุกปีเช่นกัน แต่หลังจากออกรบก็ไม่ได้มาอีกเลย
“คุณหนูเจ้าคะ ดื่มชาก่อนเจ้าค่ะ” จ้าวหรานเห็นคุณหนูนั่งเงียบมาสักพักแล้วจึงรู้สึกเป็นห่วง เด็กสาวสังเกตเห็นว่าเหมยลี่มีน้ำตาซึมที่หางตา
“ขอบใจเจ้ามาก” เหมยลี่รับชามาดื่มก่อนจะเหลือบไปเห็นขลุ่ยในถุงย่าม
“นั่นขลุยของเจ้ารึ” จ้าวหรานหันไปมองตามมือที่นางชี้
“ของคุณหนูไม่ใช่หรือเจ้าคะ เห็นนักบวชอาวุโสท่านนั้นเอามาให้ บอกว่าเป็นของคุณหนูเจ้าค่ะ” คิ้วนางขมวดมุ่นมองขลุ่ยที่จ้าวหรานยื่นให้ นางหยิบขึ้นมาถือก่อนจะลูบเบา ๆ ขลุ่ยเลางามถูกแกะสลักเป็นรูปมังกรคู่หงส์อย่าง
