โรคระบาด (2)
“น้ำร้อนกับเกลือและน้ำตาลได้แล้วเจ้าค่ะ”
“ขอบใจเจ้ามาก เปิดฝากกาน้ำออกน้ำร้อนจะได้เย็นเร็ว ขึ้น” จ้าวหรานทำหน้างง หากจะเอาน้ำเย็นแล้วคุณหนูจะให้นางต้มน้ำทำไม
“พวกท่านเป็นใครกัน มาที่นี่ทำไม” ชายสูงวัยยืนถามนางอยู่หน้าประตู ด้านหลังนั้นมีชาวบ้านหลายคนยืนอยู่
“ข้ามีนามว่าเหมยลี่ บังเอิญเดินทางผ่านมาจึงแวะเข้ามาดูเจ้าค่ะ” นางย่อตัวทำความเคารพตามที่จ้าวหรานเคยสอน ย่อไปย่อมาก็เริ่มชินแล้วสิ แต่ก็ยังไม่อ่อนช้อยเหมือนที่จ้าวหรานทำอยู่ดี
“ท่านหัวหน้าหมู่บ้าน แม่นางเหมยลี่มีน้ำใจจึงเข้ามาช่วยดูแลคนป่วย” นักบวชอธิบายกับชายสูงวัย เขามองนางก่อนจะหันไปมองเหล่าทหารด้วยสีหน้าไม่พอใจ
“ฮึ! พวกท่านไม่คิดว่ามาช้าไปหรอกรึ ข้าส่งเรื่องขอความช่วยเหลือจากทางการไปตั้งนานแล้วแต่ไม่เคยมีหน่วยงานใดเข้ามาดูแล จนผู้คนล้มตายเกือบครึ่งร้อย ที่เหลืออยู่ก็ไม่รู้จะตายตามกันไปเมื่อไหร่ ออกไปจากที่นี่ พวกข
