ความลับของรอยแผล
พอมาถึงสำนักสงฆ์ชิงเฉิงชินอ๋องก็ทรุดฮวบ ไม่ใช่เพราะใช้ลมปราณจนหมดแต่เป็นเพราะร่างบางที่นอนแน่นิ่งกับชีพจรที่อ่อนลงจนแทบจับไม่ได้ ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยรู้สึกกลัวกับการสูญเสียเพียงนี้
“เชิญท่านอ๋องด้านในเถอะ” นักบวชรูปเดิมเดินออกมาเชิญ ชินอ๋องกัดฟันอุ้มร่างบางขึ้นก่อนจะเดินตามนักบวชเข้าไปด้านในวิหาร ภายในนั้นมีเจ้าสำนักกับรองเจ้าสำนักที่เขารู้จักดียืนรออยู่ ทุกอย่างในวิหารแห่งนี้ช่างดูขลังและศักดิ์สิทธิ์ อาจจะเป็นเพราะพระพุทธรูปปางสมาธิองค์โตที่ตั้งอยู่ด้านหลังนั่นกระมังเขาถึงรู้สึกอุ่นใจและผ่อนคลายลงได้บ้างเหมือนเจอที่พึ่งสุดท้าย
“ข้าชินอ๋องหยวนจางหมิงคารวะท่านเจ้าสำนักและท่านรองเจ้าสำนัก” อ๋องหนุ่มกล่างทักทายพร้อมกับทำความเคารพ ทั้งสองท่านก็ทำการเคารพตอบ
“ท่านอ๋องวางนางลงเถอะ” รองเจ้าสำนักผายมือบอกให้เขาวางนางลงที่ด้านหน้าของพวกท่าน พอเขาวางนางลงท่านก็บอกให้ขาจับตัวนางไว
