อย่าได้คิดว่าข้าจะให้เจ้ากลับ
ชินอ๋องหยวนจางหมิงตื่นจากภวังค์ รีบดึงบังเ**ยนบังคับม้าให้หยุดกอดร่างบางแนบอกไว้แน่น ใจเต้นระทึก ภาพใบหน้าของฮ่องเต้หมิงจูผุดขึ้นมาในหัวเมื่อครู่ทำให้เขารู้สึกสับสนปนหวั่นไหว ไม่นึกว่าตัวเองจะหน้าเหมือนฮ่องเต้หมิงจูราวกับโขกออกมาจากแม่พิมพ์เดียวกัน ส่วนนางก็เหมือนเหมยลี่ทุกกระเบียดนิ้ว
“เจ้ากลับมาที่นี่เพราะด้วยเหตุผลบางอย่าง กระบี่มังกรหยกที่ปักอกเจ้าก็เช่นเดียวกัน” มือหนาบังคับม้าให้เลี้ยวกลับ เขายังไม่อาจเล่าเรื่องที่เห็นให้นางฟังได้ในตอนนี้
“กลับ!” อ๋องหนุ่มสั่งเสียงเข้มจนเธอได้แต่เงยหน้ามองเขาอย่างมึนงง
“เดี๋ยว...เดี๋ยวก่อน คุณจะพาฉันไปไหน หน้าผาอยู่ตรงนั้น” มึนงงที่เห็นเขาพาหันหลังกลับจนลืมสำรวมกิริยา ตอนนี้ไม่นึกกลัวเกรงว่าเขาจะบั่นคอแล้ว เธอนั่งบนหลังม้าครุ่นคิดมาตลอดทาง ใจหนึ่งก็อยากกลับแต่อีกใจก็เจ็บปวดไม่อยากจากเขา ตอนนี้ เลยไม่รู้ว่าตัวเองรู้สึ
