“พี่ป่าวันนี้เราไปซื้อของเข้าห้องดีไหม” เสียงหวานเอ่ยขึ้นในตอนที่เจ้าป่ามารับเธอกลับไปยังคอนโดมิเนียมที่อาศัยอยู่ด้วยกัน แต่เหมือนว่าท่าทางของชายหนุ่มจะต่างออกไปจากทุกวัน
“...”
“พี่ป่า”
“ครับ เมื่อกี้มาร์ว่าไงนะ”
“เราไปซื้อของกันดีไหม”
“ได้สิ”
“พี่เป็นอะไรหรือเปล่า”
“เปล่าหรอก”
รถยนต์คันสวยแล่นไปจอดที่ซูเปอร์มาร์เก็ตใกล้บ้าน ก่อนที่มาลีวัลย์จะลงไปซื้อของโดยมีเจ้าป่าเป็นคนเข็นรถตามหลัง
มือเรียวเลือกของลงรถเข็น มีบ้างที่เธอหันไปถามความเห็นจากเขา แต่เจ้าป่าเพียงตอบแบบขอไปทีราวกับเบื่อหน่าย มาลีวัลย์จึงเลิกถามและหยิบของที่ตัวเองต้องการไปเงียบ ๆ
กระทั่งกลับมาถึงห้องทั้งสองก็ยังไม่มีบทสนทนาหวานชื้นเฉกเช่นที่คู่รักควรทำกัน
มาลีวัลย์เอาของไปเก็บในครัว ก่อนที่เริ่มลงมือทำอาหารเย็นของเรา ส่วนเจ้าป่าก็เข้าไปอาบน้ำรอ
มือเล็กทำอาหารอย่างคล่องแคล้วตามที่ได้เรียนมา ไม่นานอาหารง่าย ๆ สำ
