CHAPTER 11
1049 Words
...ก็เห็นว่ายังเดินได้ พูดได้"
เสียงทุ้มอ่อนลงมา เห็นน้ำตาแล้วก็อยากโอบกอดปลอบคนตัวเล็ก แต่ก็ไม่รู้จะเริ่มต้นยังไงดี
ทำไมจะไม่เป็นห่วงเล่า...ดูไม่ออกรึไง มาว่าเขาใจร้าย
ใจดำ! บ้าฉิบ!
"นิราไม่คิดที่จะมาจับคุณคารอส... นิราผิดเองที่เข้าไปในห้องของคุณเพราะเป็นห่วงกลัวจะเป็นอะไรไป ....นิราผิดเอง ...นิราจะกลับไปเองค่ะ ไม่ได้อยากอยู่ที่นี่นานนักหรอก เจ้าของห้องเขาออกปากไล่คงไม่หน้าด้านหน้าทนอยู่ต่อ" ร่างบอบบางเดินไปหยิบเสื้อผ้าที่เขาเอาให้เข้าห้องน้ำ
20 นาทีผ่านไป....
"นิรา...เสร็จหรือยังออกมาได้แล้ว ทำไมนานจัง"
ร่างสูงคอยมองประตูห้องน้ำเงี่ยหูฟังอย่างเป็นห่วง คงไม่เป็นลมในห้องน้ำนะ
"อือ..."
"เร็วๆ จะได้รีบกลับ ฉันง่วง"
"อือ..."
เธอเดินออกมาด้วยใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยน้ำตา
ร้องไห้ออกมาจนน้ำตาจะเป็นสายเลือดไปแล้ว เข้มแข็งแค่ไหนถึงจะผ่านวันนี้ไปได้นะ
"โอ๊ะ!"กางเกงที่ยาวรุ่มร่าม เอวก็ใหญ่ทำให้เธอเดินสะดุดขากางเกงจนจะล้มลงที่พื้น แต่มือใหญ่คว้าเอาไว้ทัน
"ปล่อย!"
คารอสปล่อยแขนออกช้าๆ ประคองเอวบางเอาไว้ห่างๆ
"มานั่งที่เก้าอี้ก่อน"
"ไม่!"
"ดื้อชะมัด!"
"อย่ามายุ่ง!"
"ฉันบอกให้มานั่ง! จะมาดีๆ หรือจะให้ลากมา"
"ใจร้าย! "
"ว่าใคร!?"
"เปล่า!"
"ฉันได้ยินนะ"
"ไม่เห็นจะนิสัยดีเหมือนที่พี่ทิพย์พูดสักนิด"
"ว่าฉันอีกแล้วนะ นั่งลง!"
ร่างบางนั่งลงที่เก้าอี้อย่างเสียไม่ได้
"นั่งดีๆ นั่งนิ่งๆ"
"เผด็จการ!"
"ได้ยินนะ ว่าใคร!?"
"ซิส์!..."
เธอสะบัดหน้าใส่คนตัวสูงอย่างไม่ยี่ระ ไม่สนใจว่าจะเป็นเจ้านาย เป็นท่านประธานอะไรอีกแล้ว
"หึ..หึ...เวลางอนก็น่ารักดีนะ"
คนตัวสูงยิ้มบางๆ แล้วนั่งลงที่พื้น มือหนาจับขากางเกง
พับขึ้นมาแล้วมัดเอวกางเกงให้เล็กลง
"พะพอแล้ว...นิราทำเอง"
หัวใจมันเต้นแรงกับความอ่อนโยนของเขาในตอนนี้
บ้าจัง! มันต้องไม่ใช่แบบนี้สิ! อย่ายิ้มนะ!ยิ้มทีใจละลายหายโกรธหมดเลยอ่ะ
"เจ็บตรงนั้นอยู่ไม่ใช่หรอ ทำไม่ไหวหรอก อาส์...เลือดยังออกอยู่ใช่ไหม กางเกงมีรอยแดงๆ"
มือหนาจับขาเรียวอ้าออกแล้วดึงกางเกงออกมา ก่อน
จะจับดูตรงรอยแยกของกลีบเนื้อที่ยังมีเลือดไหลซึมออกมา
"อื้อ! อย่าดูนะ อย่ามอง! งี้ออออ!"เธอดันตัวเขาออกหน้าก็เห่อร้อนขึ้นมา ลมหายใจร้อนเป่ารดลงที่เนินเนื้อ เธอร้อนวูบวาบขึ้นมา
"หึ...หึ..เห็นหมดแล้ว จะอายไปทำไม ไปหาหมอก่อน
นะเลือดยังไม่หยุดไหลเลย"
คารอสเงยหน้าขึ้นมองคนตัวเล็กทำหน้าเบ้ใส่เขาแล้ว
ยังเชิดหน้างอนเขาด้วย
"งื้อออ...ไม่เอา"
"หนูจ๋า.....หน้าหนูแดงมากเลย...เขินหรอ"
"...ก็เขินดิ มานั่งมองอยู่ได้ ใครจะไม่อายเล่า!"
"ท่อนเอ็นฉันใหญ่มันก็จะเจ็บมากหน่อย ครั้งหน้าเวลาสอดใส่อาจจะฉีกอีกก็ได้แต่ก็จะค่อยๆ ดันเข้านะ ต่อไปถ้าเอากันอีกจะไม่เจ็บเท่านี้หรอก"เขายกยิ้มที่มุมปากได้อย่าง
หล่อร้าย
"บ้า...ใครเขาจะ จะเอาด้วยเล่า!"
"หึ.....นิราเจ็บมากใช่ไหม หืม..."มือหนาลูบที่ผมของคนตัวเล็กที่อายจนตัวม้วนไปสามตลบ....เสียงของคุณคารอสช่างอ่อนโยนเสียจริง ใช่คุณคารอสคนเดียวกันไหม! อยากให้มีโมเม้นแบบนี้บ่อยๆ จัง
"อื่อ....ก็เจ็บอ่ะ"
"ลุกได้แล้วจะได้กลับไปนอนพัก ฉันง่วงมาก"
"...เอ่อ ค่ะ...กลับค่ะ"
อะไรกันกำลังอินกับความละมุนไม่ถึง 30 วิก็ไล่กลับบ้านอีกแล้ว
"เอ้า!สวมเสื้อตัวนี้ทับด้วย เสื้อมันบางจนเห็นหน้าอกหมดแล้ว เดี๋ยวฉันจะอดใจไม่ไหวนอนดูดนมนิราตรงนี้"
"อ๊ะ!แล้วก็ไม่ยอมบอก มองอยู่ได้"เธอหลับตาลงหลบสายตาคมที่มองมา
"อยากทำมากกว่ามอง ถ้ายังไม่รีบออกมาจากห้อง
นอน"
"ไม่ๆๆ ออกไปแล้ว ออกไปแล้วจริงๆ"
ร่างบางรีบสวมเสื้อคลุมทับก่อนจะฝืนตัวเองลุกออก
ไปจากห้อง
"เดินตามมาทำไม!?"
นิราหยุดกึก! มองคนตัวสูงที่เดินตามเธอมาเงียบๆ ที่หน้าห้อง
"จะไปส่ง"
"ห๊ะ!"
"ร้องซะดัง"
"ไม่ต้องค่ะ"
"ดื้อ!"
"นิรากลับเองได้"
"ตอนนี้มันกี่โมงกี่ยามแล้ว"
"...หูววส์ 6 ทุ่ม!"
"อืม...แต่งตัวแบบนี้ไปเดินคนเดียวตอน 6 ทุ่มคงได้
โดนพวกนักเลงลากเข้าป่าหรอก"
"นายยักษ์ใจร้าย!พูดจาดีๆ บ้างก็ได้นะ"
"พูดดีที่สุดแล้ว นายยักษ์...ชื่อใหม่ของฉันใช่ไหม"
"ไม่เห็นจะพูดดีเลย เชอะ! นายยักษ์ใจร้าย"
"มาทางนี้"
"ไม่ไป!นิราจะกลับเอง"
"ดื้อ!ยัยตัวเล็กอย่าเรื่องมากได้ไหม พอฉันไม่สนใจก็หาว่าฉันใจร้ายใจดำ พอฉันเป็นห่วงก็มองว่าฉันพูดจาไม่ดี
ฉันไปส่งก็ไม่ยอม จะเอายังไง"
คุณคารอสได้ยินที่เธอพูดจนหมดแล้วสินะ
"ได้ยินที่นิราบ่นหรอ"
"เออ!นั่งกอดเข่าร้องไห้จนน้ำตาท่วมห้องนอนแล้ว"
"ชิ!เห็นนิรานั่งร้องไห้คนเดียวไม่เห็นเข้ามาปลอบใจนิรามั่ง"
"..ก็ไม่เคยทำ"
"จริงหรอ..."
"อือ...ปลอบใจใครไม่เป็น ไม่รู้จะพูดอะไรดีกลัวเธอโกรธ
"คนตัวเล็กแอบอมยิ้มกับคำตอบ จริงอ่ะ...
..เขินเลย
"จะยืนบิดอีกนานไหม เดินเร็วๆ ยัยตัวเล็ก"
คารอสเดินลิ่วๆ นำหน้า คนตัวเล็กวิ่งตามยังไงก็ไม่ทัน
ก็เขาขายาวนิ...คารอสหันหลังไปมองแล้วยิ้มอยู่คนเดียว
"รอนิราด้วย!โอ๊ะ!"
"นิรา!เป็นอะไร!"
คนตัวสูงรีบวิ่งกลับมาพร้อมกอดที่เอวบางเอาไว้ไม่ให้ล้มลงที่พื้น แค่..จะแกล้งนิดหน่อยเอง ยัยตัวเล็ก!เจ็บมากใช่ไหม หน้าหนูซีดมากเลย ทำยังไงดี
"เปล่า!ไม่เป็นไร ปล่อยหนู!"
- Writer
