Ural ne dışarıdayken, ne görüş günlerinde doğru düzgün yüzüne bakmayan kadının, Yusuf’tan özel görüşme ayarlamasını istemesiyle kabına sığmaz oldu. Güzel şeyler düşünmek istiyordu, bu sebeple buranın imkanlarında en güzel şekilde hazırlandı. Paketleyecek sadece beyaz kağıt bulabildiği el yapımı hediyesini bir kağıda sarmalayıp arka cebine koyduktan sonra sabırsız voltalar attı koğuşta.
Bu kez ona gerçek kendini gösterecekti.
Müdürün odasına çağırtmasıyla adımları yeri görmez oldu, kalbi ondan önce gitmek ister gibi kabına sığmıyordu.
Karısı olarak ilk kez birebir muhatap olacaktı neticede, sakin kalması zaten beklenemezdi. Yine de yüzündeki sabit ifadeyi korumayı başarabildi.
Kapıyı tıklayıp girdiklerinde Yusuf, müdür ve karısı ayakta onu bekliyordu.
“Hoş geldiniz Ural bey, buyurun.”
