ใบหน้าสะสวยเปลี่ยนจากรอยยิ้มเป็นซีดเผือด หลังพบเหตุการณ์ระทึกตรงหน้า
ผู้คนต่างพากันล้อมรอบ เหลือเพียงเธอคนเดียวที่ยังยืนแข็งทื่ออยู่ที่เดิม มองภาพเคลื่อนไหวผ่านม่านน้ำตาตัวเอง ที่ออกคลอเบ้าตอนไหนก็ไม่รู้
" ฮึก..ภูผา "
นึกไม่ถึงว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นบนเกาะ
ผกามาศเห็นความวุ่นวาย และเสียงกรีดร้องดังขึ้นไม่ขาดสายผสมผสานกับเสียงคลื่นทะเล หากให้อธิบายความรู้สึกในตอนนี้ เธอคนนึงที่พูดออกมาไม่ได้ จนกระทั่ง.. มีใครคนนึงเดินเข้ามาทำให้กระจ่างใจ และรู้ซึ้งถึงคำว่าอึดอัด กระอักกระอ่วนมากที่สุด
เธอชะงักกึกค้างกลางคัน เมื่อเห็นเกสร กับผู้ใหญ่ พร้อมลูกน้องของเขา กึ่งเดินกึ่งวิ่งพากันเข้ามาที่นี่ ทว่าคงไม่เท่ากับคนนี้ที่ทำเธอต้องเม้มปากแน่น
หญิงสาวไม่ได้หลบตาเขา แต่กลับตั้งคำถามให้กับแววตายากจะคาดเดานั่น ที่มองฝ่าศีรษะผู้คนนับสิบมาที่เธอ
ใช่.. เขากำลังโทษคนของเธอ โทษเขา..
' คูดัส '
.
.
