ประตูห้องถูกเปิดออกด้วยมือของเธอ ก่อนดวงตาสีน้ำตาลอ่อนหมดแสงประกายขยายขึ้น ตอนประสานเข้ากันกับเขา เจ้าของดวงตาสีฟ้าถัดไปทางน้ำทะเลลึกน่ามอง ทว่าตอนนี้หม่นหมองไม่แพ้กัน
ร่างบางยังคงยืนเฉย ไม่ได้ขยับเขยื้อนไปไหน อาจเป็นเพราะความตกใจส่วนหนึ่ง และอีกส่วนคือเธอ..กำลังช็อก
กระนั้นจิตใต้สำนึกของความเจ็บปวดและเคืองโกรธที่สะสมมานานแถมเป็นครั้งแรก เปิดเผยออกมาเพียงริมฝีปากที่สั่นระริกเท่านั้น อันดับต่อไปคือนัยย์ตาคู่สวยแดงก่ำ ปานเด็กเพิ่งตื่นนอนแล้วหาแม่ไม่เจอ ก่อนจะก้มหน้าลง เดินเข้ามาข้างในอย่างเชื่องช้าไม่สะท้กสะท้าน และปิดประตูตามปกติ เสมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่นั่นไม่ใช่เพราะจะเดินไปหาเขา
เปล่า เธอเดินเลี่ยงไปอีกทาง เพื่อเปิดตู้เย็น หยิบน้ำขึ้นมารินแล้วก็ ..ดื่ม
อึกๆๆ
ไม่รู้เป็นเพราะกระหายปานใจจะขาด หรือในใจร้อนรุ่มจนทำอะไรไม่ถูกกันแน่ ถึงได้กระดกรวดเดียวหมดแบบนี้
ร่างสูงที่ฉวยโอกาสเข้ามา
