เสียงลอบกลืนน้ำลายไม่ได้ดังเท่าเสียงของเขา!
เจตนาของเธอแรกเริ่ม เพียงแค่ต้องการให้เขายุติความคิดนั้น ความคิดที่จะบาดหมางกับพ่อของตนเอง โดยมีเธอเป็นส่วนเกี่ยวข้องต้นเรื่องทั้งหมด นั่นเพราะรู้ดี ถึงอย่างไร คนพ่ายแพ้คงไม่พ้นเธอ หากจะต้องเลือกใครฝั่งใด..เข้าสักวัน ทว่าไม่คิดว่าเขาจะเป็นแบบนี้
" ทำไมต้องพูดถึงผู้ชายคนอื่น ต่อหน้าผม! "
หึงจนเลือดขึ้นหน้า
"....."
พร้อมคำถามที่ทำเอาเธอโคตรงง
หญิงสาวไม่ได้ตอบ แต่กลับเลือกมองหน้าเขาแทน เป็นการจ้องที่สื่อความหมายออกมาหลายอย่าง และสงบนิ่งซะจนเขายังมึนงง สุดท้ายกลายเป็นเขาที่ชะงักตกใจเสียเอง เร่งปล่อยมือออกจากปลายคางที่บีบอยู่ ราวกับเพิ่งจะได้สติ
" เอ่อ...ผม "
ผกามาศไม่ได้แสดงอารมณ์ใดๆ ออกมาให้เขารับรู้แม้แต่นิจ ทั้งที่ในใจแสนขุ่นมัว ทั้งกลัวและเคืองโกรธ มีเพียงปลายจมูกเท่านั้นที่แดงเป็นเถือก กับดวงตาแดงก่ำหรี่มองไปยังเขา บ่งบอกให้รู้หากเขายังใ
