เฮลิคอปเตอร์ร่อนลงต่ำและจอดอีกครั้งหลังมาถึงที่หมาย ทะเลทรายอันเป็นภูมิลำเนาของพวกเขา คูดัสผู้ที่ไม่ได้ดีใจมากมายเลย ต่อการกลับมาคราวนี้ เพราะนั่นเขาไม่มาเพียงลำพัง ทว่ากลับพกความเจ็บปวดมาด้วย
ดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลยามนี้อาจไม่สงบ คงเต็มไปด้วยมรสุมคลื่นลมแรงขนาดมากกว่าเก้าริกเตอร์ ขณะกวาดตามองไปทั่ว และค้นพบว่า ที่แห่งนี้ไม่ใช่ที่บันดาลความสุขให้แก่เขาอีกต่อไป
" จะเข้าองค์กรเลยไหม "
เรกาโดถาม หลังเดินลงมาจากยานพาหนะมีปีกแบบติดๆ พร้อมคนอื่นอีกสามคน ร่างสูงส่ายหน้า พร้อมนัยย์ตายากจะคาดเดา
" จะไปหาพ่อก่อน "
" คิดดีแล้วหรือวะ "
ก่อนจะเงียบไปภายหลัง แทนคำตอบ
เรกาโดที่เคร่งเครียดมาตลอดการเดินทางถึงกับถอนหายใจพรืดทันที เขาเกาสันจมูก เป็นบุคลิกกลบเกลื่อนความอึดอัดประจำตัว พลางเดินมาตบไหล่คูดัสแสดงถึงการให้กำลังใจสองสามที
" ถ้าอย่างนั้น พวกกูไปรอที่องค์กรนะ มีอะไรติดต่อมาได้ตลอด "
ก่อนจะพากันเด
