เช้าวันรุ่งขึ้น
"อื้อ~"
ผกามาศสะดุ้งตื่นเพราะเสียงเคาะประตู ที่ดังติดต่อกันหลายครั้ง ก่อนจะนิ่วหน้าให้กับกล้ามเนื้อที่ปวดระบม ผลมาจากกิจกรรมเมื่อคืนซึ่งทำต่อเนื่องนานหลายชั่วโมง ทว่าสายตากับพาเธอยิ่งค้างชะงัน หลังพบข้างๆนั้นความว่างเปล่า จะมีก็แต่สมาร์ทโฟนเครื่องนึงที่วางอยู่ กับแผ่นกระดาษถูกทับอยู่ข้างใต้ พร้อมตัวหนังสือซึ่งมีความหมายว่า ' ผมให้คุณ'
ร่างบางยันตัวลุกขึ้นพิงหัวเตียง ถอนหายใจพรืด
" ไม่บอกไม่กล่าวกันอีกเหมือนเดิม "
ตัดพ้อ หลับตาลงอย่างเหนื่อยล้า ไม่ได้คิดอะไรต่อจากนั้น และไม่สนใจเสียงเคาะประตูข้างนอกด้วย ทำราวกับไม่มีใครอยู่ในห้อง เพียงเพราะไม่พร้อมที่จะออกไป
ดวงตาคมสมกับเป็นสาวเอเชีย สีน้ำตาลอ่อนที่เคยเปล่งประกาย เมื่อตอนอดีต ดูมีความสุข ไม่ได้มีเรื่องให้คิดเฉกเช่นตอนนี้หม่นหมองลง หลังยืนเปลือยเปล่าอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ สะท้อนให้เห็นทุกๆ อย่าง
...รอยแดงที่เขาจึงใจทำไว้
