ดึกดื่นคืนเดียวกัน แม้ผกามาศจะหลับไปแล้วเพราะความเหนื่อยล้าที่สะสมมาทั้งวัน บวกกับความตึงเครียดที่ยังสลัดไม่ได้ แต่เมื่อเสียงสมาร์ทโฟนจากแดนไกลดังขึ้นมา ต่อให้มีสภาพหัวฟู ตาปรือหรือง่วงแค่ไหน เธอก็ยังหาเรี่ยวแรงยันตัวลุกขึ้นนั่งมารับสายอยู่ดี
(ไง..)
เสียงปลายสายถัดไปทางเพลีย แต่ดูเธอน่าจะเพลียกว่า
" ไง.."
(เสียงคุณฟังดูแปลกๆ นะ ไม่สบายรึเปล่า)
" นิดหน่อยน่ะ " หญิงสาวเงียบไปอึดใจหนึ่ง ราวกับนึกคิด ก่อนจะตัดใจพูดมันออกมา " คูดัส.."
(ไงที่รัก..)
" ฉันไว้ใจคุณได้ใช่ม้า~"
แต่คำถามนี้เหมือนจะหยุดลมหายใจของเขาชั่วคราว หลังได้ยินคำถามบางอย่าง ที่จะต้องใช้ความอดทนมากมายในแต่ละครั้ง กับอะไรซ้ำๆ ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาไม่ชอบ
ชายหนุ่มช้อนหน้าพ่นควันบุหรี่ที่เพิ่งจะอัดเข้าไปเต็มปอดโขมง หลังดับไฟตรงปลายมวนโดยการขยี้ลงที่เขี่ย การกระทำของเขาต่างกับลิบกับเสียงที่พูด
(อืม.. มีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือเป
