สามวันต่อมา
หญิงสาวเจ้าของใบหน้าตาจิ้มลิ้ม ผิวขาวถัดไปทางซีดเผือด เพราะความกดต่ำของอุณหภูมิ ที่มีผลทำให้เธอมีไข้อ่อนๆ กำลังนั่งมองหน้าจอสมาร์ทโฟนราวกับมันมีพลังวิเศษบางอย่างอยู่ในนั้น นับตั้งแต่วินาทีแรกที่ลืมตาตื่นขึ้นมา
ทว่า หน้าจอยังคงดำสนิท ไม่มีอะไรเปลี่ยน เงียบกริบแม้กระทั่งข้อความหรือเมสเสจโฆษณาชวนเชื่อโผล่มาสักฉบับ
หากจะเปลี่ยนก็คงเป็นเพราะเธอกดเปิดหน้าจอมันขึ้นมาเอง และต้องปิดลงไปทุกรอบ เมื่อต้องเห็นวอลล์เปเปอร์ที่เป็นรูปของเขา
"สามวันแล้วนะ ที่เจ้าของแกไม่โทรมา "
ริมฝีปากเล็กบางเป็นกระจับขยับไปมา ยิ้มสมเพชให้กับความคิดถึงโคตรจะไร้สาระของตัวเอง ก่อนจะเด้งตัวห่างจากฟูกนอนขึ้นมายืนยักไหล่ เตรียมจะเดินเข้าห้องน้ำ
แต่แล้ว..
ครืน~ ครืน~
กลับต้องหยุดชะงักกลางคัน และหมุนตัวกลับมาเพราะเสียงนี้ เธอวิ่งทะเล่อทะล่ามาพร้อมกับรอยยิ้มกว้างโชว์ฟันสวยเรียงกันทุกซี่ ทว่าจะต้องหุบลงให้กับคว
