" เจ็บมากไหม.."
ร่างสูงซึ่งนอนเป็นผัก ทำได้เพียงขมวดคิ้วเท่านั้น หลังได้ยินเสียงแสนคุ้นเคย พร้อมผ้าชุ่มน้ำถูกนำมาเช็ดตามใบหน้าและลำคอ ก่อกวนคนกำลังหลับใหลให้รู้สึกตัวขึ้นมา
เธอโน้มหน้าลงมาด้วย เหมือนตอนเจอกันครั้งแรก หากจะต่างคงเป็นแววตาคู่สวย ซึ่งกำลังสื่อความหมายเป็นอื่น
ก่อนจะถูกท่อนแขนกำยำรวบเข้าไปหา
" ปะกา .."
" ปล่อย "
หญิงสาวตกใจ ใช้ฝ่ามือยันอกหนาไว้ จ้องเขาตาเป็นมัน
" ทำไมมาอยู่ที่นี่ "
" ไม่เข้าใจภาษาของฉันรึไง บอกว่าให้ปล่อย "
พลางดิ้นขลุกขลัก ก่อนผละตัวลุกนั่ง หลังเขายอมปล่อยแล้ว
หัวใจเท่ากำปั้นเต้นไม่เป็นจังหวะทันที หลังดวงตาสีฟ้าของเขาเหลือบมามองหน้าเธอ และยันตัวลุกขึ้นตามมา ผกามาศเบือนหน้าหนี กระนั้นใช่ว่าจะหลุดพ้น เมื่อเขายื่นมือมาเชยปลายคาง
" ทำไมมาอยู่ที่นี่ เป็นห่วงผมหรือ "
พลางสลัดออกแสร้งทำหน้าบึ้ง หลังเห็นเขาอมยิ้ม
" ใครบอก ฉันมาหาพ่อต่างหาก พ่อฉันอยู่ไหน
