" ฉันคิดถึงพ่อกับแม่ "
เสียงบอกความรู้สึกแผ่วเบาผ่านสมาร์ทโฟนเครื่องหรูไปยังสมาร์ทโฟนเครื่องเก่ากึกอีกเครื่อง
(เอ็งยังไม่ได้บอกพ่อเลย ไปเอาโทรศัพท์มาจากไหน)
" เพื่อนที่นี่ค่อนข้างมีเงินน่ะพ่อ เขามีโทรศัพท์สองเครื่อง ฉันเลยซื้อต่อเเพราะเขาไม่ค่อยใช้งาน .. แบบผ่อนจ่าย "
ประโยคหลังหญิงสาวเอ่ยเสียงเบาแทบจะไม่ได้ยิน เธอยอมปดเพียงเพราะอยากให้พ่อของเธอสบายใจ
(จะอยู่ที่นั่นจนถึงหกเดือนเลยเรอะ ไม่คิดจะกลับมาเยี่ยมพ่อกับแม่บ้างเลยหรือวะ)
" อยากไปเหมือนกัน แต่ช่วงนี้วันหยุดมีแค่อาทิตย์ละวัน ไปก็ไม่ได้นอนค้างอยู่ดี เอาไว้มีเพิ่มอีกวันก่อนนะ จะกลับไปทุกอาทิตย์ "
(อืม อย่าหักโหมล่ะ กินนอนให้อิ่ม ดูแลตัวเองให้สมกับที่ข้าและแม่เอ็งเลี้ยงดูมา)
" อึก.."
ประโยคนี้ถึงกับทำเธอจุก ผกามาศถึงกับพูดไม่ออก ไม่ได้ตอบแต่พยักหน้ายอมรับ ทั้งที่รู้คนปลายสายไม่เห็น ก่อนจะวางสายกันไป
ร่างบางยันตัวลุกขึ้นเต็มความ
