ก๊อกๆ
“เข้ามา” เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นพร้อมกับสายตาคมกริบที่เงยขึ้นจากแฟ้มเอกสาร โรฮานปรายตามองลูกน้องที่ก้าวเข้ามาด้วยสีหน้าลำบากใจผิดสังเกต
“ผมมีเรื่องเกี่ยวกับคุณหนูแซนดี้จะมารายงานครับ”
คำพูดนั้นทำเอามือที่กำลังเซ็นเอกสารถึงกับหยุดชะงัก เป็นเรื่องปกติที่เขาจะให้ลูกน้องดูแลแซนดี้อยู่ห่างๆ เพื่อดูพฤติกรรมรวมถึงความปลอดภัยตามคำสั่งของปู่ จะมีก็แต่เมื่อวานที่ไม่ได้สั่งให้ลูกน้องตามไปดูแลเพราะไม่คิดว่าเธอจะออกนอกลู่นอกทางแบบนั้น
“พูดมา” เสียงเข้มต่ำแฝงแววกดดัน
“ตอนนี้คุณหนูแซนดี้กับเพื่อนกำลังนั่งดื่มกันอยู่ที่ผับครับ” คิ้วของโรฮานขมวดเข้าหากัน มันก็แปลกดีแหละเพราะเขาไม่เคยเห็นแซนดี้เที่ยวกลางคืนเลยสักครั้งนอกจากเมื่อวาน แต่ถึงกับลูกน้องต้องเข้ามารายงานแบบนี้ แสดงว่ามันต้องมีอะไรมากกว่านี้แน่นอน
“แล้วไงต่อ” เขาถามเสียงเรียบ แต่แววตาเย็นจัดราวคมมีดกดดันให้คนฟังเหงื่อซึม
ลูกน้องลังเลชั่วคร
