Velvet Night Club
“นายมาทำอะไรที่นี่ไม่ทราบ?”
แซนดี้นั่งกอดอก เสียงเอ่ยถามเต็มไปด้วยความหงุดหงิด แววตาคมปรายมองร่างสูงที่ยืนบังแสงไฟนีออนจนเธอรู้สึกเหมือนทั้งโลกถูกกลืนลงในเงามืด
'คนกำลังอารมณ์ดีแท้ๆ แต่ดันมีมารมาขัด!'
โรฮานก้มลงเล็กน้อย มือหนาเอื้อมคว้าใบหน้าสวยให้เงยขึ้น สายตาคมกริบฉายประกายอำมหิตที่ทำให้บรรยากาศรอบโต๊ะเย็นยะเยือก
“เธอหิวผู้ชายขนาดนั้นเลยหรือไง” เขากดเสียงต่ำ แววตาแข็งกร้าว ริมฝีปากหยักเอียงยกยิ้มเยาะ ก่อนถามต่ออย่างแดกดัน “ว่าไง... เธอชอบแบบไหนล่ะ? แบบผู้ชายคนเดียว หรือว่าสองคน?”
คำถามนั้นแหลมคมเหมือนหอกที่จงใจแทงเข้ากลางอก แต่แทนที่แซนดี้จะโกรธ เธอกลับเหยียดยิ้มร้าย สายตาเต็มไปด้วยการท้าทาย
“ฉันชอบแบบสามคนต่างหาก” เสียงหวานกระซิบเย้ย “รูฉันจะได้ไม่ว่างสักรูไง!”
เพล้ง!
เสียงแก้วเหล้าที่โรฮานปัดตกกระแทกพื้นดังสนั่น ดวงตาคมวาวโรจน์ด้วยโทสะ มือหนาที่จับคางของเธออย
