it's the end?

Chapter Two

My head was pounding badly. My throat felt so dry. Sinubukan kong bukasan ang mga mata ko pero naramdam ko agad na parang umiikot ang mundo ko.

Yesterday was arguably one of the hardest day in my life.

Nakakahilo!

Pinilit kong imulat ang mata ko at tumingin sa paligid. There I saw my brother sleeping in the sofa besides me, nasa kwarto kami--kwarto ko. Iginala ko ang aking tingin sa loob ng kwarto, halos 'di ko na makilala yung sariling kwarto ko sa sobrang gulo, basag-basag na frames, nag kalat na mga gamit at bumagsak 'din yung mga aparador ko.

Dahan-dahan akong tumayo at pinagpagan ang sariling damit. Napatingin uli ako sa lalaking natutulog sa sofa, mahahalata mo sa pwesto ng pagtulog niya at sa pag buka ng bibig niya na pagod siya. Nahagip ng mata ko ang yakap-yakap niyang unan, napairap nalang ako ng mapagtantong ayun yung may picture ng ex niya. Hindi ko na pinag bigyan pansin 'yon at iginala nalang ang mga mata sa kwarto at inalala ang mga nangyari kahapon.

Yung pag sundo sa 'kin ng kapatid ko, at sa di sinasandyang pagpindot ng radyo, hanggang sa may na kita akong umiiyak na bata at ang pag ligtas ko dito. Hindi ko maiwasang maluha ulit dahil sa mga nangyari kahapon. Pinigilan kong tumulo pa ang mga luha ko at binaling nalang tingin sabnatutulog na binata.

Ma-ingat akong tumungo sa sofa. Iniiwasan makatapak nang bubog na nanggaling sa mga nabasag na bintana. Nang nakarating na mahina kong tinapik-tapik ang pisngi ng kapatid.

Nang magising ay dahan-dahan itong umupo kinusot ang mga mata. Walang pasabing umupo ako sa tabi niya ng l padabog. Halos mawala ako ng hininga ng makadinig ako ng pag biyak sa inuupuan kong sofa.

"K-kuya..."

Mas lalong bumilis ang pag hinga ko ng makarinig ulit ako ng pagbiyak. Nakikita mula rito sa sofa ay ang dahan-dahang nagkakaroon ng krak mula sa pinto hanggang sa pwesto namin.

Napatingin ako sa katabi ko at nababakas ang kaba at takot sa mukha nito, nagkatingin kami na parang nag uusap gamit lamang ang mga mata.

Hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko ngayon nag hahalo-halo na yung mga iniisip ko at nararamdaman. Para kahit ano mang oras ay mahihimatay nalang ako dito sa kina uupuan ko.

"Rain.. pag sinabi 'kong takbo. Takbo," Mahinang sabi ng katabi ko na ikinalito ko ng bongga, nawala ata yung kaba kong nararamdaman.

"Hoy! andaming mong alam! ano 'to may pa sacri-sacrifice na tayo, magpapa kamatay ka para mabuhay ako tapos ano pag patay kana iiyak ako hangang sa sobrang lungkot ko ay hindi ko kakayanin at magpapak--"

Hindi ko na napigilan ang maging OA sa mga pinagsasabi niya pero di rin natuloy ng batukan niya ako.

Aray ah.

"Ouch, " Kamot ulo kong sabi at sunod-sunod na inirapan siya, Hindi ko nadin pinansin yung itsura ko kung bagay ba sakin yung maraming taray.

"I'm serious here Ulan."

Hindi ko na pigilan ang tumayo kahit tuloy padin ang pag krak ng lupa. Humarap ako sakanya at dinuro siya habang nakahawak ng mahigpit sa couch.

"hoy! wag mokon--"

Natigilan ako ng bumasak yung kama ko sa hindi kalayuan pababa sa first floor. Natulala ako sa nangyari, kung di ako umalis don sigurong patay na ako o kaya bali bali na ang buto ko, Naisip ko ang sarili ko na bali bali ang buto at puro sugat nanlumo ako sa naisip at muntik ng matumba dahil sa ngatog ng binti.

Naramdaman ko may humawak sa akin at hinila ako patungo sa pinto pero hindi ko parin tinatangal ang tingin ko sa kama na bumagsak pababa sa first floor.

Hindi ko matanggap na may ganitong nangyayari ngayon. Parang di totoo, parang panaginip lang ang lahat. Isang masamang panaginip nasana ay magising na kami kasi hindi ko alam kung kakayanin ko ito.

Habang pababa kami sa bahay inililibot ko ang paningin ko sa paligid at dina pigilang tumulo ang mga luha.

When i was a kid back then, i used to play in this house everyday. Every part of this house has a memories that I want to keep for the rest of my life, di ako lumaki, nag kaisip at ang mga masasayang alaala ni mommy pero sa isang iglap naging ganto rin ang lahat.

Natigil ang pag babalik tanaw ko ng mala-MMK kong buhay ng madaplisan yung braso ko ng matulis na bagay, napahawak ako dito dahil sa kirot pero diko ininda dahi mas mahalagaang buhay ko dito dahil kung di kami mag mamadali ay baka malibing kami ng buhay dito loob ng bahay.

Napako ang tingin ko sa isang lamesa may nakita akong cutter doon mabilis na kinuha ko 'yon hindi ko rin alam kung bakit pero basta nalang gumalaw ang kamay ko at nilagay sa bulsa ko.

Napatigil din si kuya sa pagtakbo ng huminto ako napatingin siya sa likod ko at natulala, alam kong mas malulungkot siya kaysa sa akin kinuha ko 'yun bilang pagkakataon para tumakbo at hilain siya.

Nakalabas na kami ng bahay at napahawak ako sa mag kabila kong tuhod dahil sa pagod sa pagtakbong ginawa. Inikot ko ang paningin ko sa paligid at nakita ang magulong tanawin. Kasama na doon yung bahay namin na tuluyan ng gumiba.

Parang dati ay napapanood ko lang to sa mga American movies at tv series, pero ngayon ay nasa harapan ko na ito nangyayari na.

Napatingin ako kay kuya na kaupo na sa kalsada at nakayuko alam ko iniisip niya kung saan kami matutulog ngayon, marami naman kaming bahay kaso ay malalayo ang lahat. Naalala ko ang kapatid king bunso at halos sobrang bilis nang kabog ng dibdib ko dahil sa kaba kung ano ng nangyayari sa kapatid ko.

"K-kuya si Andei," Mahinang sabi ko.

Napatayo siya bigla sa sinabi ko at umayos ng pustura na akala mo ay sundalo.

Naalala ko ulit ang kapatid ko satingin ko ay 3 or 4 years old na siya, stepbrother namin ni kuya anak siya ni daddy sa isang babae. When mom died, dad became worst, lagi siyang umuuwi ng lasing at 'di na nag tatrabaho ng maayos, until one day sinabi niya saming may nabuntis siyang babae at first nagalit ako kasi pinabayaan niya na kami tapos nagkasala pa siya kay mom.

Pero in the end napatawad ko na siya, hindi ko lang alam kay kuya.

Arte kasi niyan.

Nasa isang province yung kapatid ko kasama yung nanay niya pero hindi ko na alam ngayon dahil sa sitwasyon ay malamang wala na sila don.

I think it will take us a long time to find them because of this goddamn disaster.