มนต์ยั่วรัก ดวงใจอินทรี

มนต์ยั่วรัก ♡ 4 ก่อกวน

~เช้าวันถัดมา~

อินทรีมองกลุ่มเด็กๆลูกชาวเลที่จับกลุ่มกันอยู่ใต้ต้นหูกวางท้ายหมู่บ้าน เส้นทางที่จะต้องเดินผ่านเพื่อลัดเลาะไปตามเนินเขาจนกว่าจะถึงบ้านของครอบครัวคนงานที่สูญหาย

ไม่คิดจะแวะทักทาย ในตารางที่วางเอาไว้ไม่มีการหยุดแวะกลางทาง

“เฮ้ย! ระวังกระโดดไปนู้นแล้ว” 

เด็กผู้ชายตัวโตที่สุดในกลุ่มตะโกนเสียงดังวิ่งนำหน้าเด็กที่ตัวเล็กกว่าให้กรูกันไปอีกด้านของต้นหูกวาง

อินทรีตั้งใจจะเลยผ่านไปถ้าเพียงแต่จะไม่เห็นตัวประหลาดที่กำลังผลุบๆโผล่ๆอยู่บนต้นหูกวาง อดไม่ได้ที่จะต้องขยับเข้าไปใกล้ๆเพ่งให้ชัดๆว่ามันคือตัวอะไร

พันอยากรู้ไม่ต่างจากเจ้านาย ก้าวตามอินทรีเข้ามาติดๆ

“ลงมานั่นแล้ว!” 

เสียงของใครบางคนร้องขึ้นพร้อมกับมองตามก้อนกลมๆสีขาวขนปุยที่พุ่งมาทางอินทรี

“นายอินทรีหลบ!” 

พันตะโกนเสียงดัง

อินทรีพุ่งตัวหลบด้วยความคล่องแคล่วสวยงาม ท่าสวยจนเด็กๆทั้งกลุ่มต้องอ้าปากค้าง

...ตุ๊บบ...

...ปึ๊กก...

“โอ๊ยย!!” 

อินทรีตะโกนเสียงดังฟังชัด ไม่ใช่ก้อนกลมๆสีขาวเหมือนปุยนุ่นที่พุ่งเข้าใส่แต่เป็นร่างของใครบางคนต่างหากที่กระโดดลงมาจากต้นหูกวางโดยตั้งใจใช้ร่างสูงใหญ่กำยำของอินทรีเป็นเบาะรองรับ

ชายหนุ่มเสียหลักลงไปนอนแผ่บนพื้น ร่างเล็กๆที่มีเสียงดังกรุ๊งกริ๊งตลอดเวลาตะกายลุกขึ้นยืนพร้อมกับปล่อยเข่าแหลมคมทิ่มเข้ากับลอนกล้ามท้องตึงแน่นแบบไม่เกรงใจ

“มานี่เจ้าตัวแสบ"

เสียงกังวานใสเหมือนเสียงระฆังดังขึ้น กำไลข้อมือหลายสิบอันกระทบกันทุกครั้งที่สาวน้อยขยับตัว

“ให้ตายซิวะ!” 

อินทรีตะเบ็งคอเป็นเอ็น โมโหเดือด ขยับลุกขึ้นยืนพร้อมกับปัดฝุ่นที่เกาะติดตามตัวอย่างกระแทกกระทั้นอารมณ์เสียสุดๆ .. ตั้งแต่มาถึงที่นี่มีแต่เรื่องไร้สาระ ทำให้แผนการณ์ที่วางเอาไว้คลาดเคลื่อนไปหมด

----------☆《《♡♡》》☆-----------

เด็กทั้งกลุ่มอ้าปากหวอมองหน้านายหัวอินทรีที่เพิ่งได้รับการแนะนำให้รู้จักเมื่อวาน ขยับถอยหลังโดยพร้อมเพรียงกัน

เจ้าตัวเล็กหลบเข้าไปอยู่หลังเด็กตัวโต ดวงตาหวาดๆตื่นๆมองไปที่ใบหน้าดุดันแข็งกร้าวคุมอารมณ์ไม่อยู่ของนายหัวอินทรี

“เธอทำบ้าอะไร!?"

ตะคอกเสียงดัง เด็กๆสะดุ้งโหยง หันขวับไปที่ร่างของสาวน้อยผมหยักโศกทิ้งตัวเป็นคลื่นยาวถึงกลางหลัง

"....."

เงียบ ไร้ซึ่งการตอบรับใดๆทั้งสิ้น

“เธอ! ผู้ใหญ่พูดด้วยทำไมไม่หันมา?"

อินทรีตะเบ็งคอเป็นเอ็น โกรธจัดขึ้นอีกเท่าตัว เป็นเพราะปล่อยปละละเลยมานานทำให้คนบนเกาะงมงายเชื่อเรื่องเหนือธรรมชาติ ยังไม่รวมถึงเด็กๆที่ดูเหมือนจะไร้การศึกษา โดยเฉพาะเด็กผู้หญิงท่าทางประหลาดยืนหันหลังให้คนนี้

“รอก่อนยังไม่ว่าง"

"ห๊ะ! อะไรนะ!?"

อินทรีตาค้าง กรามขบกันดังกรอด ไร้การศึกษา! พ่อแม่อยู่ที่ไหนทำไมไม่อบรมสั่งสอน ตั้งใจจะจับมาอบรมมารยาทเป็นคนแรก

เด็กทั้งกลุ่มอ้าปากหวออีกรอบ มองนายหัวอินทรีสลับกับสาวน้อยไปมา

“ฉันสั่งให้เธอ..."

อินทรีเหลืออด โมโหจนหน้าแดงก่ำเกือบเขียว

“หยุด!"

ยกมือห้ามไม่ให้อินทรีพูด ทำเอาคนถูกห้ามช็อค เส้นเลือดที่ขมับเต้นตุ๊บๆเหมือนจะระเบิด

“มานี่ซะดีๆเจ้าตัวขี้โกงซ่อนอะไรไว้ในปาก?"

สาวน้อยบอกก้อนกลมๆขนปุยที่พื้นที่ค่อยๆขยับม้วนตัวออกมาเห็นตาแป๋วใสซื่อสีเขียวมรกต องุ่นชอบเอาสร้อยหรือไม่ก็เชือกถักมาเคี้ยวเล่นทำเอาบิดๆเบี้ยวๆ เปื่อยยุ่ยเสียหายไปหลายเส้น

“เอาคืนมา"

สาวน้อยบอกพร้อมยื่นมือออกไปรับ เจ้าตัวอ้วนไม่แน่ใจว่าเป็นกระรอกหรือแมวกลายพันธุ์ค่อยๆ เดินอุ้ยอ้ายหน้าตาบูดบึ้งไม่สบอารมณ์เข้ามาแล้วคายของในปากใส่มือของเอเชีย

“ดีมาก ยี้สส์.. หงุ่นหัดแปรงฟันบ้างนะ"

ทำหน้าเหยเก ก่อนจะหันมาหาชายหนุ่มที่โกรธจนพูดไม่ออกยืนหน้าดำหน้าแดง

"....."

เด็กๆกลั้นใจรอลุ้นจนตัวโก่ง

พันได้แต่ยืนอึ้ง ทำอะไรไม่ถูก ไม่เคยเห็นเจ้านายอารมณ์ร้อน โกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงขนาดนี้มาก่อน

“มีอะไรลุงตะโกนอยู่ได้?"

สาวน้อยหันมาถามพร้อมกับเอาสร้อยเช็ดเข้ากับเสื้อแล้วหย่อนใส่กระเป๋ากางเกงยีนส์ขาสั้นแค่คืบ เรียวขาขาวเนียนกลมกลึงไม่อาจทำให้อินทรีไขว้เขว แต่กลับยิ่งกระพือไฟโทสะให้พุ่งปรี๊ดไปถึงยอดเขา

----------☆《《♡♡》》☆-----------

“กรอด! ลุง! ใครเป็นลุงของเธอไม่ทราบ ฉันไม่นับญาติกับเด็กไม่ได้รับการอบรมไร้มารยาท! เธอกระโดดลงมาจากต้นไม้ตั้งใจทับ"

เสียงขบฟันดังกรอด โมโหจนเหมือนจะปะทุออกมาเป็นเปลวไฟ

“ขอโทษนะน้า"

สาวน้อยบอกหน้าตาย ไม่ให้เรียกลุง เรียกน้าก็ได้.. หันไปหยิบเป้ที่วางอยู่ใต้ต้นหูกวาง เจ้ากระรอกผสมแมวหน้าตาประหลาดตัวอ้วนกระโดดขึ้นไปซุกอยู่ในอ้อมกอดของนายสาว สายตาที่มองมาที่อินทรีใสซื่อแต่กลับไม่น่าไว้วางใจอย่างแรง

"นะ น้า! ฮึ่มมม.."

อินทรีโกรธจนพูดไม่ออก ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันตั้งใจจะดัดนิสัยเสียๆของเด็กมารยาททรามให้ได้

สายตาสีเข้มดุดันไล่สำรวจสาวน้อยตรงหน้าแบบจริงๆจังๆ เสื้อยืดสีชมพูกับกางเกงยีนส์ขาสั้น สั้นมาก โอบกระชับไปกับโค้งสะโพกผายกลมกลึง กำไลข้อมือเสียงดังน่ารำคาญ เชือกถักสีสันแปลกตาก็เป็นอีกอย่างหนึ่งในตัวสาวน้อยที่อินทรีไม่ปลื้ม

ผมดกยาวแผ่สยายเต็มแผ่นหลังบอบบาง ไรผมนุ่มๆรุ่ยร่ายล้อมกรอบใบหน้าเรียวรูปไข่ ดวงตากลมโตใสแจ๋วเหมือนน้ำในบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ ริมฝีปากอิ่มเต็มตึงมีเหงื่อผุดขึ้นน้อยๆเหนือริมผีปาก

'เพ้อเจ้อ ไร้สาระ!'

เอ็ดตัวเองในใจที่สมองพาคิดออกนอกกรอบ ไร้การยึดเหนี่ยว

อินทรีจ้องเขม็งด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป ดวงตาสีเข้มอ่านไม่ออกทอแสงดุดันมืดมิดที่ถูกปิดบังเอาไว้

“สร้อยของใคร ขโมยมาใช่มั๊ย!?” 

สิ้นเสียงของอินทรี สาวน้อยหันขวับมามอง

“ทำไมต้องขโมย?"

ดวงตากลมโตลุกวาว

“จะไปรู้ได้ยังไง เธอเป็นใคร? ชื่ออะไร? เมื่อวานไม่เห็นหน้าไปหลบอยู่ที่ไหน?"

คิดข้อกล่าวหาได้สดๆร้อนๆ วิธีปราบเด็กนิสัยเสียก้าวร้าวต้องเอาให้หนัก เมื่อคืนตอนที่ชาวบ้านมารวมตัวกันเพื่อทำความรู้จักกับอินทรี ไม่มีเด็กประหลาดคนนี้แน่นอน

“ทำไมต้องตอบ ลุงเป็นใคร?"

เถียงคำไม่ตกฟาก บอกไม่ให้เรียกลุง ยังจะดันทุรังเรียกอยู่ได้!

“ฮึ่มม! พันไปตามลุงเกิดหัวหน้าหมู่บ้านมา"

อินทรีคำรามอย่างเหลืออด คว้าข้อมือเรียวเล็กเอาไว้ ตั้งใจจะลากไปอบรมต่อหน้าคนทั้งหมู่บ้าน

พันลังเลชั่วครู่ก่อนจะเดินไปตามทางเดินที่มุ่งสู่บ้านของลุงเกิด

"เมี๊ยวว!"

องุ่นตกใจ กางขาหางชี้กระโดดออกจากอ้อมแขนของเอเชียวิ่งจู๊ดหายไปก่อนเพื่อน

“ปล่อย! จะไปไหน?"

สาวน้อยหน้าตื่น ร้องเสียงดัง

“ฉันจะลงโทษเธอให้หลาบจำ ไม่ให้เด็กคนอื่นเอาเยี่ยงอย่าง เป็นเด็กเป็นเล็กพูดจากระด้างไม่มีการศึกษา!"

“ไม่ไป ปล่อย!"

ร่างเล็กๆปลิวตามมือใหญ่ของอินทรีที่ออกแรงกระชากแบบไม่สนว่าคนถูกดึงจะเจ็บหรือไม่เจ็บ ดวงตากลมโตลุกวาว สาวน้อยตัดสินใจฟาดกระเป๋าเป้ไปที่หน้าชายหนุ่มเต็มแรง

...ปึ๊กก...

"โอะ โอ้ยยย!"

"....."

เด็กทั้งกลุ่มอ้าปากหวออีกรอบ มองเอเชียที่วิ่งหายตามหลังองุ่นไป สลับกลับมามองใบหน้ากราดเกรี้ยวของนายหัวอินทรี

“ฉันจะฆ่าเธอให้ตาย!"

แผดเสียงจนคอเป็นเอ็น หน้าแดงก่ำ

สาวน้อยอาศัยทีเผลอวิ่งหนีลงไปตามเนินเขา ไม่ถึงเสี้ยววินาทีร่างเล็กๆก็กลืนหายไปกับเงาของต้นมะม่วงต้นใหญ่

เด็กทั้งกลุ่มวิ่งกรูตามไปติดๆ ตื่นเต้นลุ้นจนไม่เป็นอันทำอะไร

อินทรีกัดกรามกรอด สั่นเทิ้มไปทั้งตัว โกรธจัด หน้าแดงก่ำทั้งจากอารมณ์โมโหและกระเป๋าเป้ที่ฟาดเข้ามาแบบเต็มๆเน้นๆเล่นเอาหูตาพร่าไปเป็นนาที

ก้าวยาวๆตามกลุ่มเด็กไปด้วยสายตาอาฆาตแค้น ลืมวัตถุประสงค์ที่มา ลืมแผนที่วางเอาไว้ ลืมทุกอย่าง ลืมแม้กระทั่งเวลา.. ตอนนี้ในสมองมีแต่วิธีจัดการกับเด็กมารยาททรามที่ผุดขึ้นมานับร้อยวิธี แต่ละวิธีเรียกรอยยิ้มเหี้ยมเกรียมให้จุดขึ้นมุมปาก..

----------☆《《♡♡》》☆-----------